سید امیر سقراطی نقاش و مولف کتاب «عاشق درختان بهشت» که شامل مجموعه گفتگوهایی با حسین محجوبی نقاش نوگرای ایرانی است در گفتگو با خبرنگار تجسمی خبرگزاری صبا گفت: من سالها در نشریه «تندیس» نقد هنری مینوشتم و همچنین عضو هیات تحریریه این نشریه و در سال های ۹۳ تا ۹۵ هم دبیر تحریریه مجله «تندیس» بودم. در تمام این سالها یعنی از سال ۸۶ تا ۹۶ که نقد هنری مینوشتم با هنرمندان زیادی در ارتباط بودم و به تبع آن چندین کتاب هم در این زمینه کار کردم و «عاشق درختان بهشت» پانزدهمین کتاب چاپ شده از من است.
او با بیان اینکه سالها درباره جریان نقاشی مدرن ایران کار کرده است، درباره آشنایی با حسین محجوبی و شکلگیری این کتاب توضیح داد: استاد محجوبی همیشه برای من جزو آدمهای مهمی بوده که مسیر خود را به درستی طی کرده و به هنرمند شناختهشدهای تبدیل شده است. همچنین او از معدود هنرمندان نسل دوی مدرن ایران است که هنوز در قید حیات است. سال ۸۹ اولین گفتگوی خود را با او انجام دادم و به تدریج گفتگوهای دیگری نیز شکل گرفت که من را به این فکر انداخت که اینها را در قالب یک کتاب چاپ کنم.
این هنرمند با اشاره به کتاب دیگر خود به نام «روزگار محجوب» تشریح کرد: یک کتاب هم سال ۹۸ به نام «روزگار محجوب» از این استاد نقاشی کار کردم اما این کتاب جدید از چند منظر با کتاب قبلی متفاوت است ازجمله این که «عاشق درختان بهشت» علاوه بر گفتگومحور بودن با گزیده کتابشناسی، مقالات و مصاحبههای استاد نیز همراه است و همچنین بخش عمده کتاب در آغاز، شامل سالشمار زندگی هنرمند و وقایع تاریخی ایران و جهان است که از سال ۱۲۲۶ و تولد کمالالملک آغاز شده و تا ۱۴۰۰ ادامه دارد و خلاصهای از تمام اتفاقات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران و اینکه چگونه ایران مدرن شده در این سالشمار در اختیار مخاطبان قرار گرفته است.
او ادامه داد: به طور مثال سال ۱۳۱۷ که حسین محجوبی به مقطع تحصیلی ابتدایی رفته است، راه آهن سراسری، فردوگاه مهرآباد و استادیوم امجدیه ساخته شد، اردشیر محصص به دنیا آمد، مرداب انزلی یخ بست و به طور کلی هرچیزی که مربوط به تاریخ ایران و گیلان است به این صورت در کتاب ذکر شده است. گیلان هم به این دلیل که حسین محجوبی متولد این شهر است در این کتاب حایز اهمیت استف بنابراین بخش سالشمار وقایع ایران و جهان میتواند برای عموم مردم هم مفید باشد.
این نقاش درباره روند تحقیق و پژوهش بخش سالشمار کتاب «عاشق درختان بهشت» تصریح کرد: پژوهش این بخش بسیار سخت بود و سالها به طول انجامید، البته که من هنوز هم برای ارایه یک کتاب جامعتر و کاملتر روی این مساله کار میکنم. شاید بتوان گفت بسیاری از کتابهایی را که در صد سال اخیر تالیف شدهاند مطالعه و پژوهش کردم که این سالشمار را بنویسم. یکسری مکاتبات اداری هم از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۸ با سازمان شهرادی و پارکهای تهران در منزل استاد بود که من آنها را بررسی کردم و دفتر خاطرات حسین محجوبی از اردیبهشت ۱۳۳۴ تا سال ۱۳۹۷ را که حدود ۴۹۰ صفحه است، بازبینی کردم. ۵۰۰ سند، نامه، عکس و بریده جراید وجود داشت که ازبین آنها انتخاب و عکاسی کردیم. ۴۰۰ قطعه سند و مدرک از سال ۱۳۳۵ شامل کتابشناسی، مصاحبهها و مقالات که همه آنها را در این سال ها مورد پژوهش قرار دادم و نتیجه این تحقیق و پژوهشها در طی این سال در این کتاب آورده شده است.
مولف کتاب «صد سال نقاشی در تهران» به تشریح بخشهای مختلف کتاب «عاشق درختان بهشت» پرداخت و گفت: این کتاب سه فصل دارد که شامل سالشمار زندگی هنرمند و وقایع تاریخی ایران و جهان، گفتگو و گزیدهای از کتابشناسی، مقالات، مصاحبهها و فیلمها است و یک بخش هم مربوط به تصاویر و کارهای استاد محجوبی میشود. در قسمت گفتگوها بخش اول درباره دوران کودکی و نوجوانی در لاهیجان، بخش دوم درباره شروع جدی نقاشی، بخش سوم درباره آمدن او به تهران برای تحصیل در دبیرستان البرز و مهاجرت همیشگی به تهران، بخش چهارم درباره ورود استاد به دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، بخش پنجم درباره سالهای پرالتهاب سیاست و فرهنگ، بخش ششم درباره استخدام او در شهرداری تهران و طراحی پارک ساعی و باقی پارکهای تهران، بخش هفتم درباره دهه ۴۰ و ۵۰ خورشیدی و اوجگیری کار هنری او، بخش هشتم مجادلات هنری منتقدان و هنرمندان درباره هنر مدرن، بخش نهم هنرمند درباره پروسه خلق آثار استاد محجوبی، بخش دهم درباره ایدهیابی آثار و تاثیر طبیعت در ایدههای نقاشانه او، بخش یازدهم درباره این است که این هنرمند چقدر انسان خانوادهدوستی است و این موضوع چه تاثیری بر سلامت زندگی او داشته است، بخش دوازدهم به صورت مفصل درباره مفاخر ایران و دوستان او و خاطرات آنها پرداخته شده و بخش پایانی به نام «نقاش عاشق ایران» درباره عشق استاد به ادبیات و فرهنگ ایران و تاثیر آن در بنمایه نقاشیها است.
او با بیان اینکه حسین محجوبی به معنای واقعی کلمه یک انسان عاشق است، اظهار کرد: حسین محجوبی در نقاشی هم همواره خالق زیبایی بوده است همچنین در حرف و گفتار هم همیشه عاشق زیبایی است. من در این سالها که صمیمانه و از نزدیک با او کار کردم، احساس میکردم با نقاش طبیعتهای بهشتی گفتوشنود دارم و از آنجا که هر دو نقاش بودیم، این کتاب محصول دیدار دو نقاش است و ماحصل بیش از یک دهه دوستی و محبت نزدیک من با استاد محجوبی.
سقراطی در پایان درباره نقاشیهای حسین محجوبی خاطرنشان کرد: شما در نقاشیهای او فقط پاکی، زیبایی و عشق به هستی میبینید و درواقع این آدم شخصا آنقدر زلال، پاک و شفاف است که تمام این خصلتها هم در آثار او نمود پیدا میکنند. در نقاشی نوگرای ایران ۴ تن از هنرمندان ازجمله سهراب سپهری، ابوالقاسم سعیدی، داوود امدادیان و حسین محجوبی کسانی هستند که به نقاشی از درخت و طبیعت براساس جهانبینی خود پرداختند و هرکدام از این هنرمندان یک قطعه از هنر ایران را در تاریخ ماندگار کردند، اما محجوبی وقتی از طبیعت میکشد، همچنان به نفی خشونت و تخریب طبیعت هم اشاره میکند. او انسان را در آثار خود نقاشی نمیکند بلکه طبیعت را میکشد به این دلیل که میخواهد بگوید زیبایی ازلی و ابدی طبیعت به دست انسانها ازبین رفته است، اما نقاش همچنان سعی دارد این زیبایی را مجدد در آثار بازنمایی کند و به آدمها هشدار دهد که شما این زیباییها را از بین بردهاید!
ندا زنگینه
انتهای پیام/
There are no comments yet