امروز ۳ آذر ۱۴۰۳ ساعت ۰۷:۱۹
شیوا احمدی سپهر در گفتگو با خبرنگار موسیقی خبرگزاری صبا درباه علت علاقه‌مندی به موسیقی و فراگیری آن توضیح داد: من در خانواده‌ای هنردوست و شیفته موسیقی زندگی کردم و از همان کودکی مادر و پدرم بزرگترین مشوق و پشتیبانم بودند. مادرم می‌گوید وقتی کودک بودم اگر ریتمی می‌گرفت من همانند خودش و با دقت ریتم را تکرار می‌کردم و از همان زمان گوش دقیقی در موسیقی داشتم. از چهار سالگی به هنر موسیقی علاقه‌مند شدم و آنچنان علاقه‌ای داشتم که اگر کلاس به هر دلیلی تعطیل می‌شد، بسیار غمگین می‌شدم. از همان زمان تصمیم گرفته بودم که رشته تحصیلی‌ام موسیقی باشد و با ورود به هنرستان این روند را ادامه دادم تا موسیقی حرفه‌ام شد.
او درباره آغاز کار حرفه‌ای خود در موسیقی گفت: از اصول هنرستان موسیقی این است که در دوران تحصیل، دانش‌آموزان با صحنه و اجرای کنسرت آشنا می‌شوند و این به شروع کردن کار حرفه‌ای و اولین تجربه من خارج از هنرستان در پانزده سالگی‌ام کمک کرد. آن هم همکاری‌ام با ارکستر مضرابی استاد حسین دهلوی به رهبری خانم نزهت امیری و اجرا در تالار وحدت بود. پس از آن بود که با گروه های متعدد آشنا شدم و پیشنهاد ضبط آثار و تدریس برایم فراهم شد.
وی افزود: در آغاز با گروه «قمر» به سرپرستی نوید دهقان، گروه «دبدبه» به سرپرستی رضا فرهمند، گروه «آبیدر» به سرپرستی بهرام ساعد، گروه «شنو» به سرپرستی سروش کمالیان، گروه «چکاوک آزاد» به سرپرستی قدسیه مشیری و هم اکنون با گروه های «ماه ،خورشید، ماه‌بانو» به سرپرستی مجید درخشانی همکاری دارم و خوشبختانه اجراهای زیادی را در ایران (تهران و شهرستان ها) و خارج از ایران از جمله کشورهایی چون انگلستان، آلمان، نروژ، دانمارک، سوئد و… داشته ایم. همچنین نوازندگی در آثار مختلف و کسب رتبه در جشنواره موسیقی و تدریس ساز عود و پیانو از جمله فعالیت های دیگرم بوده است.
این نوازنده درباره انتخاب ساز بربت توضیح داد: از به یاد ماندنی ترین خاطرات زندگی ام دیدار با استاد منصور نریمان در هنرستان موسیقی است. استاد نریمان با توجه به توانایی و پشتکارم در دوران آموزش این ساز را به من توصیه کردند و من نیز تصمیم گرفتم به سخن او احترام گذاشته و بربت یا عود را به عنوان ساز تخصصی خود انتخاب کنم. شاگردی استاد نریمان برایم افتخار بزرگی است و خرسندم از اینکه از جمله کسانی هستم که توانستم او را ببینم و نزدشان این ساز را بیاموزم. اما هرگز نوازندگی پیانو را نیز رها نکردم و برای اجرا و به طور کلی حرفه ام روی ساز تخصصی ام کار کردم و ساز پیانو را برای تدریس به نوآموزان انتخاب کردم.
احمدی سپهر خاطرنشان کرد: برای من کار موسیقی با تمام سختی هایی که پیش رویم بود، بسیار لذت بخش بود و مهمترین تجربه ام این است که اگر عاشق کاری باشیم مشکلات راحت تر برطرف می شود و پیشنهادم برای نوآموزان رشته موسیقی این است که با علاقه و پشتکار تمام رویاهایشان دست یافتنی است.
او درباره موانع و مشکلاتی که سر راه موسیقی بانوان قرار دارد، تشریح کرد: همانطور که پیش‌تر گفتم، یکی از مهم ترین علایق من آواز خواندن بوده و از کودکی پیگیرِ یادگیری اش بودم که متاسفانه امکان کار اجرایی در ایران برای بانوان وجود ندارد. همچنین در بسیاری از شهرهای ایران حتی امکان حضور بانوان به عنوان نوازنده روی صحنه وجود ندارد که این برای بانوان هنرمند بسیار دلسردکننده است.
این هنرمند درباره اجرای کنسرت در کشورهای مختلف بیان کرد: از سن نوزده سالگی تا به امروز افتخار همکاری با استاد مجید درخشانی را داشته ام و در تمام این سال ها اجراهای متعدد در سالن های مطرح اروپا داشتم و با استقبال بی نظیری همیشه روبرو بودم، حتی اجراهایی داشتیم که تمام سالن افراد خارجی بودند اما بسیار مشتاق و علاقه‌مند به موسیقی ایرانی بودند و این شگفت آور است. ایرانیان مقیم اروپا نیز همیشه با عشق ما را همراهی می کردند و به طور کلی بهترین خاطرات و تجربیات کاری ام بوده است اما آنچه می توانم بگویم این است که موسیقی ایرانی موسیقی است ناب که علاقه‌مندان بی شماری دارد و از این بابت بسیار خوشحالم که سهمی کوچک در ارائه این هنر ناب داشته و دارم.
او با اشاره به همکاری در موسیقی نمایش «سیم و سرمه» که چند سال پیش روی صحنه رفت، اظهار کرد: قطعاتی در این نمایش کار شده است که غزل یا ترانه هستند، ملودی‌شان پیش‌تر ساخته شده بود من با پیشنهاد و همفکری با کارگردان آن را برای اجرای عود تنظیم کردم. بخش‌هایی از ملودی ها و گاه تحریرها همزمان با اجرای نمایش و حس لحظه ای که از نمایش می‌گرفتم ملودی های بداهه آفریده می شد و رنگ زیبایی را ایجاد می کرد. در کل تجربه ای بسیار شیرین و دلچسب بود.
این نوازنده پیانو در ادامه درباره موسیقی تئاتر تشریح کرد: من با آقای روزبه حسینی توسط بیتا ملکوتی (شاعر، منتقد و رمان‌نویس) آشنا شدم. آقای حسینی یکی از ارهای آواز مرا شنیده بودند. نمایش «سیم و سرمه» به نوازندگی و آواز خانم نیاز داشت و من نیز برگزیده شدم. «سیم و سرمه» اولین تجربه من در اجرای موسیقی برای تئاتر است و من به موسیقی تئاتر نیز علاقه‌مند شدم و نسبت به آن حسی خوب و متفاوت دارم و از اینکه باز هم بتوانم در موسیقی برای تئاتر نقش های ارزنده ای ایفا کنم، خرسند خواهم شد. مهم تر آن که برای تئاتر باید بیشتر از موسیقی ایرانی به شیوه اجرای زنده بهره برد تا هنرمندان این دو هنر یکدیگر را بهتر دریابند.
احمدی سپر در پایان خاطرنشان کرد: بزرگترین آرزویم این است که تمام هنرمندان بدون دغدغه فکری بتوانند در مسیر خود قدم بردارند و بهترین کار را ارائه کنند و برای خودم آرزوی کارهای هنری بزرگ را ادامه مسیر زندگیم دارم. شروع هر کاری در اولین قدم احتیاج به علاقه زیاد و پیگیری ممتد دارد. این امر در رابطه با موسیقی بسیار مهم است که هنرجویان باید با صبر و پشتکار و عشق به موسیقی به کار خود ادامه دهند و به نتیجه دلخواه برسند. تمرین، تمرین و تمرین مهمترین کار برای نوآموزان است که بتوانند در این کار هنری حرفه ای شوند.
انتهای پیام/
لینک کوتاه خبر
میزان امتیاز شما به این خبر؟
Loading...
One comment