رامتین شهبازی منتقد و استاد دانشگاه در گفتگو با خبرنگار سینمایی صبا، با اشاره به اینکه «دشت خاموش» به کارگردانی احمد بهرامی و تهیه‌کنندگی سعید بشیری که این روزها روی پرده سینماهای «هنروتجربه» است، یک تجربه خوب فرمی در سینمای ایران محسوب می‌شود، گفت: در سینمایی که بوی شلختگی می‌دهد «دشت خاموش» در حقیقت یک مهندسی خوب در کارگردانی دارد که این مهندسی در میزانسن‌ها، بازی بازیگران و فیلمبرداری خود را نشان می‌دهد.

وی ادامه داد: مجموع کار موردپسند است، من از دیدن آن لذت بردم و فکر می‌کنم دیدن آن تجربه خوبی‌ست چراکه در هیاهوی سینمای موسوم به بدنه که به هر حال بودن آن هم در نوع خودش به دلیل آنکه صنعت سینما به آنگونه از فیلم‌ها هم نیاز دارد، لازم است فیلم «دشت خاموش» به وظیفه‌اش عمل کرده و برای ارتقای سطح سلیقه مخاطب کوشیده است.

این منتقد تاکید کرد: البته ما هیچ‌گاه نتوانستیم بین سینمای هنری و بدنه یک تعادل برقرار کنیم یعنی یا به سمت سینمای هنری حرکت کردیم و یا به سمت سینمای بدنه رفتیم در حال حاضر در دوره سینمای بدنه قرار داریم که برای جلب نظر مخاطب کار می‌کند اما فراموش نکنیم کشورهایی مانند ایران که سینما دارند، ارتقای سلیقه مخاطب جزو وظایفشان است.

شهبازی با انتقاد به مضمون فیلم تصریح کرد: کدگذاری‌هایی که در فیلم وجود دارد، کدگذاری‌های آشنا است و بسیاری از آن‌ها فارغ از اینکه چه چیزی می‌گوید، تلاش می‌کند یک ارجاع مستقیم به مخاطب بدهد. این مساله در تناقض با فرم فیلم است یعنی وقتی فرم جذاب و مهندسی شده نزدیک به سینمای هنری داریم در شیوه مضمون نیز باید به سینما هنری نزدیک شویم.

وی ادامه داد: فیلم با وجود آنکه به تصویر تکیه می‌کند در بسیاری از مواقع و در قالب دیالوگ‌ها یعنی گفتگوی بین بازیگران دست خودش را باز می‌کند و این باعث شده است فیلم به لحاظ مضمونی شکل ژورنالیستی به خود بگیرد که در تناقض با فرمی‌ست که انتخاب کرده است این تنها نکته‌ای بود که من را به فکر فرو برد اما باید بگویم «دشت خاموش» در کل فیلم سرپایی است.

این استاد دانشگاه در ادامه صحبت‌های خود درباره فیلمبرداری مسعود امینی‌تیرانی اظهار کرد: این فیلمبردار حرفه‌ای سینما بسیار خوب کار کرده و توانسته است به استانداردهای بین‌المللی نزدیک شود همچنین باید بگویم افراد بسیار کمی هستند که به سمت فیلمبرداری فیلم‌های سیاه و سفید بروند چراکه بسیاری از تلویزیون‌ها در جهان هستند که دیگر فیلم سیاه و سفید پخش نمی‌کنند و سازندگان می‌دانند بخشی از بازار پخش فیلم را از دست می‌دهند اما این ریسک به لحاظ زیبایی‌شناختی جذاب است.

شهبازی همچنین درباره بازی بازیگران در این فیلم سینمایی عنوان کرد: یکسری بازیگر محلی و غیرحرفه‌ای در این کار حضور دارند و در مقابل آن‌ها یکسری بازیگر حرفه‌ای نقش‌آفرینی می‌کنند که به دو دسته تقسیم می‌شوند. شیوه بازی فرخ نعمتی و علی باقری که جزو بازیگران حرفه‌ای هستند به گونه‌ای است که توانسته‌اند خودشان را به این فضا نزدیک کنند و با تجربه‌ای که دارند در مقابل بازیگران غیرحرفه‌ای یک بالانسی ایجاد کنند اما مهدیه نساج نتوانسته است در مقابل بازیگران غیرحرفه‌ای این بالانس را برقرار کند در حقیقت یک ناهماهنگی بین بازی بازیگران به وجود آمده است البته آزاردهنده و جزو نقاط ضعف نیست.

وی در پایان با بیان اینکه «دشت خاموش» یک وقفه و رخداد در بین شلختگی فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی‌ست، خاطرنشان کرد: کارگردانی خوب، فضاسازی بصری مناسب و تصاویر جذاب از جمله مواردی است که باعث می‌شود، «دشت خاموش» را به مخاطبان سینمای هنروتجربه پیشنهاد دهم.

انتهای پیام/