به گزارش خبرنگار تجسمی خبرگزاری صبا، حراج تهران امروز جمعه ۲۴ دی ماه در هتل پارسیان آزادی تهران به دور پانزدهم خود می‌رسد.

در این دوره از حراج ۸۰ اثر از ۶۰ هنرمند چکش خواهد خورد که در این میان اثر برنز پرویز تناولی به نام «شاعر نشسته» با کمینه و بیشینه ۱۲ـ ۱۴ میلیارد تومان بیشترین قیمت تخمین زده شده در این حراج را به خود اختصاص داده است.

این اثر سال ۱۳۸۸ به صورت تک نسخه در ابعاد ۵۸×۵۳×۱۴۲ سانتیمتر با متریال برنز خلق شده است.

تجسم یک شاعر را در حالتی نشسته

در توضیح این اثر حجمی نوشته شده است: «در مجسمه پیش‌رو، تناولی بار دیگر تجسم یک شاعر را در حالتی نشسته به تصویر کشیده است. فیگوری ثابت و بی‌حرکت که گویی از اعماق تاریخ و دوران باستان در کمال سکون و آرامش، نظاره‌گر وضعیت انسان معاصر است. این بازی پیدا و نهان نزد تناولی مدیون شناخت او از جهان ایرانی است که هنرمند آن را با گوش سپردن به نجوای چیزهایی در دل تاریخ کهن این سرزمین درک کرده است. از همین روست که هنرمند در این اثر به بن‌مایه‌های ادبی و باستانی رجوعی درست و دقیق دارد و از ظرافت‌ها و مهارت‌های اجرایی‌اش در تکنیک ساخت احجام و بازسازی کتیبه‌های برجسته، نیز بهره‌ای کافی و وافی می‌برد. این ویژگی کار او نه فقط این‌جا بلکه در مجموعه متنوع مجسمه‌های «شاعر» قابلیت استحاله و احیا در هنری روزآمد و نامیرا دارد.

در اثر پیش‌رو، رفتار هنرمند با مفهوم شعر و شاعر، نوعی بازی زبانی و تجسمی است. بالای اثر فرمی‌ منحنی دارد که یادآور سر انسان است و در پایین تن شاعر همچون یک سریر سنگین و استوار ساخته شده است. ترکیب‌بندی نیمه‌انتزاعی از گزاره‌ای آشنا و یادمانی که همچون خاطره‌ای از یک پیکره نمادین در ذهن مخاطب به شکلی موهوم، بدن انسان را خاطر نشان می‌کند.

شگفتی کار تناولی در این مجسمه، آمیزه‌ای دقیق از گذشته و آینده از طریق زبانی فیگوراتیو است و به همین خاطر هنری جاودانه شکل می‌گیرد و عاملی هستی‌مدارانه در آن، موقعیتی فرازمانی و اسطوره‌وار به آن می‌بخشد. چیدمان سنجیده و پیوسته کتیبه‌ها و نوشتار، در صدد القای معنویت و پیامی است که صدای آن از زمان‌های گذشته به گوش می‌رسند، هرچند زنگار تاریخ بر آن نشسته است. تناولی در این‌جا آگاهانه و عینی، تن به کشف و شهود در مفاهیم ملی و سنتی گذشته تاریخی و استفاده از انگاره‌های کهن می‌دهد، اما نوع بیانش رمزآمیز، درونگرا و در عین حال متکثر و مبتنی بر مفاهیم هنر مدرن است.»

اثری که در مرز میان نقاشی و نوشتار ایستاده است

همچنین اثر نقاشی‌خط حسین زنده‌رودی با نام « لا+لا+صر» با کمینه و بیشینه ۸ تا ۹ میلیارد تومان یکی دیگر از آثار گران‌قیمت این دوره از حراج است.

این اثر با تکنیک رنگ‌روغن روی بوم در سال ۱۳۵۲ در ابعاد ۱۰۸×۲۱۲ سانتیمتر خلق شده و در نوامبر ۲۰۲۰ در حراج بونامز لندن ارایه شده است.

در توضیح این اثر آمده است: در اثر پیش‌رو، انتخاب هوشمندانه خطاطی و استفاده از فرم حروف که از لحاظ تاریخی ثابت‌ترین شیوه رایج بیان هنری در ایران به حساب می‌آید، به زنده‌رودی این فرصت را داده تا از چشم‌انداز یک نقاش با شکل حروف فارسی برخوردی متفاوت داشته باشد. از این‌رو وی با تهی‌کردن کلام و نوشتار از معنا مبانی زیبایی‌شناختی و ساختار فرهنگ تصویری ایرانی‌- اسلامی را دگرگون ساخت تا آثارش در مرز میان نقاشی و نوشتار بایستند.

او در این دوران و اثر حاضر، تحت‌تأثیر جریان لتریسم و هایپر‌گرافیسم در پاریس بود و در این رهگذر، با به‌کارگیری رنگ‌آمیزی پویا و حروف به مثابه ابزاری کارآمد برای ایجاد ارتباط با مخاطب غربی، نه فقط روح عناصر تزیینی اصیل سرزمینش را به مدار حقیقی‌شان باز گرداند، بلکه در عین حال شالوده یک فضای نو را پایه‌ریزی کرد که در خارج از ایران به‌شدت مورد استقبال منتقدان و هنردوستان قرار گرفت.

طراحی با شیشه در شیراز

اثر منیر فرمانفرمائیان با نام «شیراز» (طراحی با شیشه) با کمینه و بیشینه ۸-۹ میلیارد تومان یکی دیگر از آثار گران‌قیمت این حراج تخمین‌زده شده است.

این تابلو با تکنیک آیینه‌کاری و گچ روی چوب در سال ۱۳۸۸ در ابعاد ۱۵۰×۷۲ سانتیمتر خلق شده است.

اثر حاضر در سال ۱۳۹۲ در گالری هاوزر اند ویرث لندن و در سال ۱۳۹۷ در دهمین حراج تهران ارایه شده است.

در توضیح این تابلو آمده است: «اثر پیش‌رو با یک تقسیم هندسی منظم، در فرمی تکرارشونده و ثابت کل بستر تابلو را می‌پوشاند. فرم اصلی اثر، لوزی‌هایی است که از تقاطع خطوط مورب ایجاد شده و سپس با خطوطی باریک از آیینه در کنار هم قرار گرفته‌اند. نوع قرارگیری این خطوط آیینه‌ای به صورت افقی و عمودی در تقابل کامل با خطوط مورب لوزی قرار می‌گیرد و سبب پیدا شدن فرم مربع در قسمت وسط هر لوزی می‌شود. این نوع برخورد با هندسه، نه تنها یادآور جستارهای مدرنیستی چون نئوپلاستیسیزم، بلکه نشانگر وجهی شرقی از ارتباط خرد ریاضی با زیبایی نیز است. در تفکر شرقی، هندسه مقدس به واسطه ساختارهای ماندلایی، اصل شکل‌گیری حیات را در بیانی استعاری بازآفرینی می‌کند و مفهوم متافیزیکی از تکثر عالم را شکل می‌بخشند که حضور اصلی ثابت و همیشگی را در خود تکرار می‌کند. در عین حال به واسطه استفاده از ماده آیینه، امکان انعکاس محیط در اثر فراهم آمده و همواره چیزی از زمان حال در تابلو حاضر می‌شود. همین به اثر بُعد تعاملی یا اینتراکشن می‌دهد که کاملا با انگاره‌های هنر معاصر همخوان بوده و بدین لحاظ اثر را از بافتار صنایع دستی و دکوراتیو به پیش می‌راند و به مرزهای هنر معاصر نزدیک می‌کند.»

ندا زنگینه

انتهای پیام/