به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، نرگس آبیار کارگردان سریال «سووشون» به حواشی به‌وجودآمده درباره ساخت‌وساز گروه تصویربرداری این سریال در باغ عفیف‌آباد شیراز، پاسخ داد.

در روزهای گذشته، ساخت‌وساز سازندگان این سریال در محوطه باغ عفیف‌آباد با واکنش‌های فراوانی در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی مواجه شده است؛ تا جایی که به کارزار توقف این ساخت‌وساز انجامیده است.

منتقدان معتقدند با توجه به این که این بنا ثبت ملی شده است، طبق قانون باید از ساخت‌وساز در آن جلوگیری شود. این در حالی است که سیدموید محسن‌نژاد سرپرست اداره کل میراث فرهنگی استان فارس، از حضور کارشناس میراث در جریان این ساخت‌وساز خبر داده و نسبت به آن مخالفتی نکرده است. آبیار که پیشتر واکنشی کوتاه به این موضوع داشت، در ویدیویی اینستاگرامی، توضیحاتی مفصل‌تر درباره این اتفاق داد.

حال این کارگردان در ویدیویی که در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرد، در این باره گفت: علی‌رغم این که به خلاف نظر گروه تولید بود، چون به‌صرفه نبود که به شهر شیراز بیاییم و بهتر بود در تهران کار کنیم، من اصرار کردم که در شیراز فیلمبرداری کنیم. به خاطر این که معماری و اتمسفر زیبای شیراز بتواند در سریال نشان داده و ثبت شود.

او افزود: از نظر من تهران و شهرک‌های سینمایی برای تهران قدیم ساخته شده‌اند و شیراز معماری بسیار متفاوت، عجیب و شگفت‌انگیزی دارد که به نظرم سریال «سووشون» که متعلق به شیرازی‌هاست، باید در خود شیراز و بناهایی که متعلق به همان دوره است، فیلمبرداری می‌شد.

این کارگردان سینما و نمایش خانگی ادامه داد: در نتیجه بین باغ‌هایی که دیدم، باغ عفیف‌آباد در ضلع جنوب، مناسب‌تر بود برای این که یکی از خانه‌های سریال را در آن‌جا داشته باشیم. خانه‌های دیگر را هم در جاهای دیگر، جستجو می‌کنیم. تنها خانه‌ای که احتیاج داشتیم به سازه‌های پرتابل، باغ عفیف‌آباد بود و خانه‌های دیگر اصلا چنین احتیاجی ندارند و خود به خود کامل‌اند.

آبیار توضیح داد: در نتیجه، احتیاج به دیوار داشتیم، چون باغ عفیف‌آباد خیلی بزرگ است. این دیوار پی ندارد. یک حوض می‌خواستیم که زیر آن پلاستیک کشیده شده؛ پلاستیک ضخیمی که حوض روی آن ساخته شده و کاملا برداشته می‌شود.

کارگردان «سووشون» تاکید کرد: من همین‌طوری آن‌جا را پسندیده بودم، اما طراح صحنه از من خواستند که به ایشان اعتماد کنم و دو گوشواره برای ایوان بگذاریم. طرح‌شان را ارایه دادند و من گفتم اگر مجوزهای لازم برای ساخت‌وساز داده می‌شود، آسیبی به بنا نمی‌زند و به قول طراح صحنه، پرتابل است، این کار انجام شود، ولی همه منوط به این است که همه جوانب برای این که بنا ماندگار بماند و هیچ آسیبی نرسد، در نظر گرفته شود.

او توضیح داد: به همین صورت روی بنا پلاستیک و پارچه کشیدند و بعد گوشواره‌ها را بنا کردند. این گوشواره روی اسکلت فلزی است و با زمین یک متر فاصله دارد. دور تا دور این اسکلت را بلوک سیمانی چسباندند و با دیوار هم ۲۰ سانتی‌متر فاصله دارد. کارشناسان مختلفی این را دیدند و گفتند هیچ ضرر و آسیبی برای باغ و عمارت عفیف‌آباد ندارد. داخل عمارت را هم که اصلا هیچ دست نزدیم. این گوشواره‌ها را هم گفتند هیچ آسیبی به بنا نمی‌زند.

نرگس آبیار تصریح کرد: اما من به خاطر این که خودم یک فعال میراث فرهنگی هستم و دغدغه میراث دارم و سال‌ها برای سرزمین اجدادی‌ام «ابرندآباد یزد» تلاش کردم و برای جاهای دیگر هم پُست‌هایی می‌گذاشتم و از این که مردم دغدغه میراث فرهنگی دارند و می‌خواهند این‌ها زنده و پایدار بماند، حمایت می‌کردم، به احترام مردم که نگران‌اند خدای نکرده آسیبی به باغ و بنای عفیف‌آباد برسد، آن دو الحاقات (گوشواره) برمی‌داریم و سعی می‌کنیم آن‌ها را به دکورهای دیگر منتقل و استفاده کنیم.

این فیلمساز سینما بیان کرد: من یک کارگردانم، باید حواسم به کارگردانی خودم باشد. من یک نفر از این گروهم و این گروه یک سازمان است. وقتی سریالی ساخته می‌شود، انگار یک سازمان است که این کار را می‌کند. ۷۰ یا ۱۰۰ نفر آدم‌اند که هرکدام وظایفی دارند. وظایف گرفتن مجوز، انجام نامه‌نگاری‌ها با ادارات مختلف و پیشبرد این مسایل برای ساخت بنا، الحاقات و دکور برای یک مکان، با گروه تولید است. گروه تولید است که این کارها را انجام می‌دهد. کارگردان یک نفر از این‌هاست که نظر می‌دهد که من این‌ها را می‌خواهم.

کارگردان این سریال اظهار کرد: امیدوارم بشود با ساخت این سریال، ذره‌ای از تاریخ و فرهنگ غنی مردم شیراز و معماری شگفت‌انگیز شیراز را معرفی کنیم. شیراز شهر جهانی است و همه مردم دنیا آن را می‌شناسند، ولی با تخت‌جمشید، حافظ و سعدی. آن‌ها وارد خانه‌های شیراز با آن معماری شگفت‌انگیزِ تو در تو، با آن ظرافت و زیبایی و نقاشی‌های عجیب‌وغریب که انسان‌هایی با جان و دل کار کردند، نشده‌اند.

نرگس آبیار در پایان گفت: امیدوارم با ساخت این سریال حداقل گوشه‌ای از این معماری شگفت‌انگیز و همین‌طور آداب، رسوم و باورها را در کار داشته باشیم. این به همدلی و کمک همه مردم نیاز دارد و امیدوارم این اتفاق بیفتد.

انتهای پیام/