به گزارش خبرنگار سینمایی صبا، حمیدرضا کاظمی‌پور منتقد انجمن نویسندگان و منتقدان سینما طی یادداشتی به فیلم سینمایی «شهرک» به کارگردانی علی حضرتی که در بخش سودای سیمرغ چهلمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد، پرداخت.

متن یادداشت به شرح زیر است:

«نوید با بازی ساعد سهیلی جوان عشق بازیگری است که پس از انتخاب در یک نقش برای یک پروژه مهم فیلمسازی با چالشی جدی روبروست که داستان اصلی فیلم را رقم می زند.

توهم بین نقش و واقعیت اصلی ترین و جذاب ترین ایده فیلم «شهرک» است که فضایی دوگانه را هم برای کاراکتر اصلی و هم برای مخاطب ایجاد می کند و این درگیری ذهنی تا پایان همراه با نوید و مخاطب فیلم همراه است که این تنها نقطه قوت فیلم محسوب می شود.

«شهرک» با توجه به مضمون چند لایه ای آن به یک فرم در روایت نزدیک می شود که اگر چه کامل نیست اما تنها دلیلی است که باعث می شود مخاطب تا پایان نتواند فضاهای فیلم را تفکیک کند و این حسن بزرگ اثر است که توانسته است آن را تا اندازه ای سرحال نگه دارد.

جدیدترین ساخته علی حضرتی را می توان یک تمرین خوب برای فیلمسازی جوان دانست که از تجربه های جدید بیم ندارد اما تا رسیدن به یک سینمایی قابل قبول هنوز فاصله دارد.

مقدمه‌چینی فیلم به شدت طولانی و حوصله سر بر است و حذف بسیاری از سکانس ها در نیمه ابتدایی فیلم هیچ خللی به روایت داستان وارد نمی کند.

اساسا در این شکل از فیلمسازی، فضاسازی لازم برای قرار گرفتن در یک گیم یا بازی به شدت قابل توجه است چیزی که در «شهرک» اصلا به خوبی شکل نگرفته است و این اتمسفر نه در دوربین فیلمساز نه در نوع دکوپاژ و نه در پرداخت کاراکترهایش به چشم نمی آید جز تک سکانس هایی که به کپی از آثار مشابه نزدیک است تا خلاقیتی از سوی صاحب اثر.

اگرچه حضرتی در «شهرک» تمامی تلاش خود را به کار بسته است تا فیلم در مسیر اغراق و غیر طبیعی نیافتد اما عنصر مهم جذابیت برای مخاطب را فراموش کرده است.

فراموش نکنیم فیلم هایی که مضمون آن اساسا با یک بازی همراه است قطعا به لحاظ تعلیق و کشش باید از پیرنگ قوی تری برخوردار باشد که در «شهرک» با آن مواجه نیستیم و حتی اگر فیلمساز تلاشش بر نزدیک شدن به سینمای آوانگارد و شبهه موج نو را نیز داشته است تا با حذف قهرمان های انسانی و در هم ریختگی ساختارهای کلاسیک به فرمی از تجربه گرایی دست یابد در این مسیر نیز عقیم مانده است و فیلم به بلوغ نرسیده است.

در مجموع باید گفت «شهرک» علیرغم موقعیت بسیار بدیع و قابل تاملی که خلق می کند فیلمی میان مانده است که نه جسارت نزدیک شدن به ساختار یک اثر آوانگارد به شکل کامل را داشته است و نه ماهیت یک فیلم پر تعلیق و کشش از جنس گیم و بازی را دارد که نمونه های آن در سینمای جهان بسیار مشهود و قابل توجه است.»

انتهای پیام/