به گزارش خبرنگار سینمایی صبا، پس از نمایش فیلم «خائن‌کشی» به کارگردانی مسعود کیمیایی در برج میلاد به عنوان خانه چهلمین جشنواره فیلم فجر، جعفر گودرزی رییس انجمن منتقدان و منتقد سینما، در یادداشتی به نقد و بررسی این اثر پرداخت.

متن یادداشت گودرزی درباره فیلم تازه کیمیایی به این شرح است:

«فیلم «خائن کشی» قصه گروهی است که بعد از ملی شدن صنعت نفت تصمیم می گیرند سرقت از یک بانک را انجام دهند تا اقدامی در جهت حمایت از ملی شدن صنعت نفت انجام دهند.

راستش هرچه به خود فشار آوردم و با خود کلنجار رفتم که فیلم استاد را دوست داشته باشم، تلاشم به نتیجه نرسید و بیهوده بود.

فیلم از نبود یک عنصر مهم و اساسی به شدت رنج می برد و آن هم عنصر جذابیت است.

«خائن کشی» فیلمی شلوغ، زیاده گو با انبوهی از صحنه های زائد است.

آدم‌های «خائن کشی» فقط گویا در ذهن کیمیایی وجود دارند و در دنیای فیلم و بیرون ذهن فیلمساز کارکردی دراماتیک ندارند.

فیلم یکی از درنیامده ترین فیلم های کیمیایی است؛ الکن و ناتوان و مغشوش در روایت و همچنین کم رمق در انتقال و ارتباط حسی‌ با مخاطب.

کاراکترها همچنان در حد تیپ باقی مانده اند و شخصیت نشده اند و به نوعی ماکتی از شخصیت اند و به همین دلیل با روح ‌جان مخاطب رفاقتی پیدا نمی کنند.
روایت فیلم هیچ نزدیکی با منطق روایی ندارد و همه چیز گنگ و آشفته است.

قهرمان فیلم بلاتکلیف است و ضدقهرمان هم پادرهوا.

کاراکترهای ریز و‌ درشت، همه یک جور حرف می زنند و انگار دیالوگ‌هایشان یکی است. گویا فیلمساز دوست دارد همه با هر جایگاه اجتماعی و شخصیتی که دارند، یک نوع حرف بزنند.

فیلم بمباران دیالوگ است و اجازه درک درست دیالوگ‌ها به مخاطب را نمی دهد و مسلسل وار از طریق کاراکترها بر سر مخاطب آوار می شود و انگار تلاش شده با دیالوگ همه حفره های فیلمنامه پر شود.

نکته مهم این که پاشنه آشیل فیلم «خائن کشی» چون دیگر آثار کیمیایی، فیلمنامه است.

در استادی مسعودخان کیمیایی و تسلط بی چون و چرایش بر زبان و ابزار سینما هیچ شکی نیست، اما متاسفانه این استادی و کاربلدی کمتر در خدمت قصه و فیلمنامه ای محکم و استخوان‌دار بوده است و گویی در فیلم‌های استاد فرم و ساختار با قصه و فیلمنامه همیشه نارفیق بوده اند.

در «خائن کشی» فضاسازی، رنگ، نور، طراحی صحنه، فیلمبرداری و کارگردانی حساب‌شده و دقیق و چشم نواز است اما همه این‌ها وقتی در خدمت روایت قصه و فیلمنامه سروشکل دار و محکمی قرار نگیرد، در نهایت می شود همه چیز و هیچ چیز.

در «خائن کشی» برخی کاراکترها هم که بود و نبودشان در فیلم تاثیری ندارد و بیشتر نقش آکسسوار را دارند. حتی نقش خود مصدق چون کارکرد درستی در بطن فیلم ندارد و بدون هیچ مشکلی قابل حذف است.

فیلم تا دلت بخواهد بازیگر دارد، از بازیگران تلویزیون و نمایش خانگی گرفته تا بازیگران سینما که در طول فیلم حضور صرف دارند و برخی از آن‌ها حتی هیچ نقشی در پیشبرد قصه و ماجراها ندارند.

فیلم در شرایط حال حاضر به یک تدوین به شدت اساسی نیاز دارد تا جدا از حذف برخی سکانس‌ها یک پیوستگی در کلیت اثر ایجاد کند و فیلم را از آشفتگی نجات دهد.

با همه این اوصاف حضور استاد در ۸۰ سالگی برای سینمای ایران غنیمت است و امیدواریم تنش به ناز طبیبان هیچ گاه نیازمند مباد و سرش سلامت.

این مساله را هماره یادمان باشد، مسعود کیمیایی فیلمسازی همیشه مهم است.»

انتهای پیام/