و همچنین درباره دیدگاهی مبنی بر یک دست نبودن و دوپاره بودن فیلم، اظهار کرد: خواستم بگویم یک زندگی عادی می گذرد و اندیشه من این بود که آن را از اول پیچیده نکنیم، می خواستم بگویم جریان عادی زندگی چگونه می تواند آدم را وادار به کارهای غیر عادی کند.
این کارگردان درباره پیام فیلم نیز توضیح داد: این طور نیست هر فیلمی را که می سازیم، بخواهیم یک پیام روشن را منتقل کنیم به ویژه فیلمی مثل «مردی بدون سایه» که سیال است. پیام فیلم هم روشن است و نشان میدهد سوظن بیش از حد می تواند پیامدهای ناگواری داشته باشد.
رئیسیان در پاسخ به این سوال که چرا فیلم بدین شکل به پایان رسید و آیا از ابتدا این پایانبندی را در نظر داشتید، گفت: فیلسوف بزرگی گفته است هر اثر هنری در ذهن مخاطب کامل میشود. به تعداد آدمهایی که میبینند میتوانند برداشتهای متفاوتی داشته باشند ولی این مدل نیست که گنگ باشد.
او درباره اینکه اگر نقش مادر را بازیگر معروفی بازی نمیکرد چه اتفاقی میافتاد، بیان کرد: این سلیقه است و پاسخی برایش ندارم.
رئیسیان تاکید کرد: این فیلم یک مجموع شرایط را طی میکند تا به یک نقطه اوج میرسد.
او در پاسخ به اینکه سیر تحول کاراکتر اصلی چطور اتفاق میافتد توضیح داد: من پیشنهاد میکنم که شما یک دور دیگر فیلم را ببینید چون حداقل هفت اتفاق وجود داشت که شخصیت به این نقطه رسید.
محمدرضا دلپاک هم در این نشست از اینکه افراد به جواب ها گوش نمی دهند انتقاد کرد و گفت سعی کنید به ساحت کلام احترام بگذارید.
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است