به گزارش خبرنگار سینمایی صبا، فیلم سینمایی «نمور» ساخته داود بیدل دیروز ۲۱ بهمن ماه در سالن برج میلاد به عنوان خانه چهلمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد.

جعفر گودرزی رییس انجمن منتقدان و منتقد سینما در یادداشتی در نقد و بررسی این اثر آورد:

«فیلم «نمور» داستان خواهر و برادری به نام «دلآرام» و «داوود» است که سال‌هاست با یکدیگر قهرند.

«داوود» در گذشته مانع ازدواج «دلآرام» با مردی که عاشقش بوده، شده است. حال «دلآرام» مبتلا به سرطان است و فقط «آرام» تنها دختر «داوود» می‌تواند با پیوند مغز استخوان او را از مرگ نجات دهد. همین موضوع باعث برملا شدن رازی کهنه می‌شود.

فیلم می خواهد با تعقیب و گریز ابتدایی، پرکشش و‌ هیجانی شروع شود، اما چون درونمایه و ظرفیت لازم را برای فراز و‌ فرود و قدرت نمایی در خلق قصه و فضاسازی را ندارد، خیلی زود از نفس می افتد. وقتی قصه توانایی و یارای عمق پیدا کردن و درگیر کردن مخاطب را نداشته باشد، به زور جلو می رود و در نهایت راهی جز افتادن در ورطه کسالت و عدم جذابیت ندارد.

فیلم «نمور» از آنجایی که قصه استخوان‌دار و جان‌داری ندارد، شکل نمی گیرد و وقتی قصه جان نداشته باشد، کاراکترها خیلی زود در ذهن مخاطب می میرند و چیزی از آن‌ها برای همراهی و همذات پنداری باقی نمی ماند.

فیلم وقتی ناتوان در روایت منطقی است، به حال احتضار می افتد و مرگ مغزی می شود.

«داوود» نه شخصیت است نه تیپ؛ با خودش بلاتکلیف است و به هر جایی سرش می کشد و نمی داند از خانواده، همسر، دختر، برادر، روزگار، زندگی و حتی خودش چه می خواهد. این سردرگمی برای درک شخصیت‌ها که بدون پرداخت و شناسنامه اند، به مخاطب هم منتقل شده و مخاطب را پس می زند.

فیلم در شکل و شمایل کنونی اش بیشتر در قاب و قالب مدیوم تلویزیون معنا پیدا می کند.

کاراکترها در فیلم هم هر کدام دنیای سرد و بی روح خودشان را دارند و پیوستگی و ارتباطی با هم پیدا نمی کنند و هر کدام ساز خودشان را می زنند.

در فیلم بازی‌ها، قصه، دیالوگ‌ها، فضاسازی و کارگردانی به یک اندازه بد است.»

انتهای پیام/