به گزارش «صبا»؛ نمایش «هتل کوهستانی» به نویسندگی
واسلاوهاولو کارگردانی آریو راقب‌کیانی
هرشب به‌جز شنبه‌هاساعت۱۹
در تئاتر باران اجرا می‌شود. در این نمایش روزبه انصاری، سروش بشارتی، شهاب
حیدری، میرحسین نونچی، نازنین مهر، ریحانه جهانی، مهرنوش مسعودیان، مجید وهابی،
بهار موسوی، کوشا نشتایی، رضا گرشاسبی، سپنتا سکوتی وبهزاد کریمی بازی می‌کنند. از دیگر
عوامل این نمایش باید به تهیه‌کننده:
مائده اعتمادی، دستیاران
کارگردان: شهاب حیدری،
الهه کیان‌موحد، منشی
صحنه: شیما ملکی، دستیار صحنه: کیمیا کرمی، طراح صحنه: بهاره نوزادمقدم، طراح لباس: پرند
محمدی، عکس: رضا جاویدی، رضا گرشاسبی، مدیر تبلیغات: مریم شریعتی، تبلیغات مجازی:
گروه هنری پژواک، طراح حرکات: سارینا شاد، طراح گریم: سامان مه‌آبادی، مجریان
گریم: هانیه شعبانی، الناز مقدم، دستیار گریم: مجید موسوی، شاهین شکوری، ساخت
تیزر: امین لطفی، حمیدرضا ابوالحلم، طراح پوستر و بروشور: رعنا جمالی، مشاور هنری:
بهاره نوزادمقدم و مدیر صحنه: محمد علیزاده اشاره کرد. به بهانه اجرای نمایش «هتل
کوهستانی» گفت‌وگویی با آریو راقب‌کیانی کارگردان این نمایش داشته‌ایم که در ادامه
می‌خوانید.

چرا نمایشنامه واسلاوهاول
را روی صحنه بردید و این متن چه مشخصه‌های بارزی داشت که شما را ترغیب به اجرا
کرد؟

این نمایشنامه تا به حال در ایران روی صحنه نرفته و همین مسئله بسیار برای
من حائز اهمیت بود. واسلاوهاول در این نمایشنامه به هویت انسان معاصر پرداخته که
چطور دچار گنگی در سرنوشت گذشته، حال و آینده خود شده ‌است. به‌طور کل این نویسنده
خیلی در ایران شناخته‌شده نیست و موضوع و پرپرسوناژ بودن آن بسیار برای من جذاب و
چالش‌برانگیز بود!

به‌طور کل نمایش «هتل کوهستانی» سعی دارد چه دیدگاهی را به مخاطب خود بدهد؟

«هتل کوهستانی» سعی دارد به عدم رابطه‌سازی بین انسان‌هایی که در یک کلونی
مشخص در حال زیست کردن هستند اشاره کند؛ انسان‌هایی که با یکدیگر و در مدت طولانی
در یک مکان زندگی‌ می‌کنند ولی هیچ‌گونه قرابت فکری و رفتاری با یکدیگر ندارند.
این مکان جایی دورافتاده است و اصلا یک هتل نیست و بیشتر به زندان شباهت دارد که
افراد در یک اسارت قرار دارند. هیچ‌گاه در هتل کوهستانی جشن و شادی نیست. گویا همه
افراد ساکن در این مکان می‌دانند که فضا بسیار عبوس و از کار افتاده است. آن‌ها در
این هتل به یک تباهی دچار شده‌اند اما هیچ راه چاره‌ای و راه فراری وجود ندارد.

بازیگران نمایش به چه صورت انتخاب شدند؟

تقریبا همه بازیگران این نمایش از شاگردان وحید جلیلوند بودند ازجمله خود
من! با گزینش او انتخاب شدیم و این گروه نمایشی را شکل دادیم. ما مدت‌‌ها روی متون
متفاوت تمرین داشته‌ایم تا این‌که به نمایشنامه واسلاوهاول رسیدیم. با تعداد
بازیگران حاضر در گروه این نمایشنامه بهترین انتخاب بود.

شما از اجرا در تئاتر باران رضایت دارید یا ترجیح می‌دادید در یک تماشاخانه
شناخته‌شده‌تری این نمایش را روی صحنه ببرید؟

باتوجه به پتانسیل گروه و تجربه کار تئاتر من گمان می‌کنم که این سالن به
اندازه گروه نمایش ما باشد. هیچ کس از اجرا در سالن‌های شناخته‌شده ابایی ندارد،
اما درحال حاضر فصل خوب تئاتر چه برای ما و چه دیگر گروه‌های نمایشی نیست. به‌طور
کل تئاتر و مفاهیم آن به سمتی دیگر حرکت کرده و امکان موفقیت و پیشرفت بسیار کاهش
پیدا کرده است.

گروه شما پیش از این هم تجربه کار نمایش را داشته است؟

من تجربه چندین نمایشنامه خوانی در تئاتر باران، پردیس تئاتر شهرزاد و
تئاتر مستقل تهران را داشته‌ام. ولی کاری به‌صورت اجرای صحنه‌ای نداشته‌ام و «هتل
کوهستانی» اولین تجربه من در این زمینه است.

لطفا یک مقدار از طراحی صحنه و لباس کار بفرمایید.

طراحی صحنه برعهده بهاره نوزادمقدم است که باتوجه به ایده‌ای
که قبل از نمایش نوشته شده بود طراحی صحنه نیز شکل گرفت. بازیگران در نمایش به‌صورت
ساعت‌گرد در حرکتند و هر یک یادآور یک ساعت در سطح هر کشوری ‌است. این کار
۱۷پرسوناژ دارد که در ادامه سعی می‌کند ویژگی ساعت‌های خواب‌مانده را نمایش دهد.
طراحی صحنه بسیار هوشمندانه بوده و به‌درستی فضایی سکون و رخوت را به مخاطب منتقل
می‌کند. رنگ به کار برده شده در این نمایش و عناصر دیگر برای انتقال بهتر مفاهیم
به مخاطب شکل گرفته است. همچنین طراح لباس کار(پرند رضایی)، به‌درستی لباس‌های کار
را طراحی کرده طوری که آن‌ها متعلق به زمان و مکان خاصی نیستند. به‌طور کل طراحی
دکور، صحنه و لباس کار بسیار نزدیک به کاراکتر‌های نمایش است و دور از درون‌مایه
نمایش نیست.

با وجود سابقه اندک شما در تئاتر، نمایش«هتل
کوهستانی» برخلاف آثاری به این شکل تهیه‌کننده‌ای برای هزینه‌های کلی کار دارد.
شما استقبال مخاطبان را نسبت به کار خود چطور دیده‌اید؟

ما انتظار استقبال بیشتر و پرشورتری را از مخاطبان داشته‌ایم
باتوجه به این که گروه بازبینی نمایش با قطعیت این اثر را موفق دانسته‌اند. اما
عملا این استقبال چشمگیر نبوده و گویا مخاطب امروز تئاتر به‌دنبال نمایشی است که
چهره‌ای خاص داشته باشد. نمایش «هتل کوهستانی» این طور نیست و میزان سرگرمی آن
بسیار کمتر از میزان تفکر روی آن است. بنابراین مخاطبی به دیدن این نمایش می‌آید
که به‌دنبال تفکر و موشکافی در اثر است.

آقای راقب‌کیانی لطفا یک مقدار از طراحی حرکات
اثرتان بفرمایید.

طراحی حرکات بر این مبنا اثر و دیالوگ‌های هر کاراکتر است،
زمانی که دیالوگ‌‌ها خیلی سخت و در تناقض با یکدیگر باشند این حرکات بازیگران است
که به ایفای آن نقش‌ها کمک می‌کند. حرکاتی که محدود به زمان و مکان هستند و در
پرده پنجم این حرکات به هرج و مرج در داخل صحنه بدل می‌شود. ما تلاش کرده‌ایم سکوت
نمایشنامه را از بین برده و ریتم کار را بالاتر ببریم. بر روی حرکات از پرده اول
تا آخر فکر خاصی صورت نگرفته و تا حدودی به سمت بیهودگی رفته است. دردمندی و اسارت
شخصیت‌ها همراه با روزمرگی ‌آن‌ها در این حرکات به چشم می‌خورد.

آیا شما به‌غیر از تبلیغات در فضای مجازی،
تبلیغات شهری هم داشته‌اید؟

تبلیغات شهری در حد پخش پوستر و بروشور در کافه‌ها و مکان‌های
فرهنگی بوده است نه به شکل بیلبوردهای بزرگ در سطح شهر.

اگر نکت‌ ای هست به‌عنوان سخن پایانی بفرمایید.

این نمایش شاید اثر فردی است که همه او را به‌عنوان یک
سیاستمدار می‌شناسند و احتمالا نام او خیلی برای مردم آشنا نیست. مخاطبی باید این
نمایش را ببیند که بخواهد انسان را در ذهن خود آنالیز کند. اگر مخاطبان به اثر
ابزورد علاقه داشته باشند قطعا «هتل کوهستانی» را نیز دوست خواهند داشت. اگر تکرار
روزمرگی برای مخاطب به یک دغدغه تبدیل شده به‌خوبی می‌تواند با این اثر ارتباط
برقرار کند و این روزمرگی را در افراد و شخصیت‌های متفاوت نظاره‌گر باشد.

زهرا سادات مصطفوی