فریبرز کریمی:

ما به‌عنوان یک گروه نسبت به همدیگر تعهد داریم

نمایشنامه آقای معارف چه ویژگی‌هایی داشت که باعث شد آن را روی
صحنه ببرید؟

زمانی که این کار توسط معارف در حال نوشته شدن بود در کنار او
بودم و نسبت به ویژگی­های کلی کار آشنایی داشتم. ویژگی خاص این اثر که من را ترغیب
به اجرا کرد، شکل نگاه به مقوله زندگی­ بشر و جنس فانتزی کارکترها در قصه بود.

فضای سورئال نمایش تاچه اندازه موفق بوده و مخاطب را تا انتها
با خود همراه کرده است؟

آن­ چیزی که ما از بازخورد تماشاگران می­بینیم این است که از ابتدا
نمایش این اتفاق برای مخاطب نمی‌افتد و در یک دوگانگی بین اثر رئال و فانتزی قرار
می­گیرد اما در ادامه به‌مرور زمان فضای گروتسک کار شروع و ادامه پیدا می­کند تا
زمانی که مخاطب متوجه آن می‌شود و آن را درک می‌کند.

لطفا یک مقدار از طراحی صحنه و نورپردازی اثر بفرمایید.

طراحی صحنه توسط نیما تبریزی انجام شده و او اتودهای مختلفی را
طراحی­ کرد که ما نهایتا به این طراحی از صحنه رسیدیم. شکلی که در نمایشنامه وجود
داشت نیازمند یک صحنه دوطبقه بود. ما ابتدا تلاش کردیم فضای نمایش­ را به
نمایشنامه نزدیک کنیم اما به دلایل مختلف ازجمله مشخص نبودن سالن اجرا، یا همراه
بودن با یک نمایش دیگر و البته هزینه­های بالا طراحی دکور به این صورت منتفی شد و گروه
تلاش کرد که روی بعد خلاقیت طراحی صحنه کار کند. به همین منظور ما روی پلان صحنه
آیینه‌‌هایی برای مخاطبان قرار دادیم که از زاویه­های مختلف شاهد اتفاقات صحنه
باشد. در ارتباط با طراحی نور رضا خضرایی در طی تمرینات نمایش را دید و به گروه
پیوست و در ادامه پیشنهادات طراحی نور داده شد و به نتیجه کلی رسید.

آقای کریمی چرا در انتخاب بازیگران از چهره شناخته‌شده از سمت
مردم استفاده نکردید؟

من­، نوید فیاض و مونا احمدی بازیگران این نمایش عضو گروه
تئاتری بورهمی هستیم و ما به‌عنوان یک گروه نسبت به همدیگر تعهد داریم که باهم کار
کنیم. و به‌طور کل این مسئله جزو مرام و­ قوانین ماست که در درجه اول با همدیگر کار
کنیم. شکل اجرایی که بخواهد بازیگر چهره داشته باشد متفاوت است؛ از نحوه اجرا
گرفته تا تولید و­ تمرین اثر. دعوت از این بازیگران نیاز به تهیه­کننده دارد، مدت
تمرین‌‌ها کمتر می‌شود و یکدستی در گروه بازیگران از بین می‌رود. من خیلی به این
موضوع علاقه ندارم و فکر­ می­کنم یکدستی در انتخاب و انرژی بازیگران از آن مهم‌تر است.
بازیگران تئاتری که چهره نیستند و تنها کار تئاتر می­کنند بسیار در این کار حرفه­ای
هستند و به‌دلیل فروش بیشتر دلیلی ندارد من از آن‌ها استفاده نکنم. البته در گروه
ما مونا احمدی و مهسا طهماسبی به‌دلیل بازی در کارهای تصویری نسبت به سایرین
شناخته‌شده‌تر هستند اما آن‌ها به این دلیل انتخاب نشدند و ما از قبل گروه نمایشی
خود را داشتیم.

در چند سال اخیر استفاده از چهره­های شناخته‌شده در تئاتر بسیار
باب شده است، نظر شما در این‌باره چیست؟

این قضیه اصلا بد نیست، ولی به هدف گروه نمایش و خود اجرا بستگی
دارد. اگر هدف کلی استفاده از چهره­ها برای فروش بیشتر نمایش باشد به‌دلیل اجاره
سالن منطقی ­است که از بازیگران مطرح استفاده کنند اما شکلی که تئاتر در گذشته
داشت و تماشاگران صرفا برای دیدن نمایش و نه بازیگران آن به تئاتر می­رفتند دیگر
وجود ندارد؛ قواعد کلا تغییر کرده و این راه مسیر راحت‌تری است برای پر کردن سالن.
من شخصا علاقه­ای به این کار ندارم مگر این‌که پروژه­ای باشد که این مسئله را
بطلبد و شکل آن پروژه من را مجبور به استفاده از بازیگر چهره کند. اگر بازیگری
چهره باشد، با نقش کار من مطابقت داشته و بخواهد با من همراهی کند من مشکلی در
استفاده از آن فرد نمی‌بینم اما صرفا برای فروش این کار را نخواهم کرد.

دلیل ایفای یک نقش توسط دو بازیگر در طی ۲۶شب اجرا نمایش چیست؟

اجرای «نقاشی اشر» هم‌زمان شد با اجراهای خارج از کشور دو اثر
«شنیدن» و «بی تابستان» امیررضا کوهستانی. مونا احمدی بازیگر این دو کار است و
گروه در سه روز ابتدایی و ۱۰شب پایانی او را نداشت و امکان جا­به­جایی زمان اجرا
هم وجود نداشت، به همین دلیل از آوا شریفی درخواست کردیم که ایفاگر این نقش باشند.
البته تعداد اجرا هر دو بازیگر یکسان است و هر دو ۱۳شب روی صحنه می‌روند.

اگر نکته­ای هست به‌عنوان سخن پایانی بفرمایید.

امیدوارم سیستم بی‌انسجام تئاتر امروز ما به یک انسجام برسد و
تئاتری‌‌ها بتوانند راحت­تر در این فضا نفس بکشند.

مهسا
طهماسبی:

همیشه
علاقه داشتم به‌عنوان بازیگر با کریمی همکاری کنم

چرا بازی در نمایش«نقاشی اشر» را پذیرفتید؟

من کریمی را از سال۹۱ و قبل از ورود به دانشگاه می­شناختم، در چند
کار دستیار او بودم و همیشه علاقه داشتم به‌عنوان بازیگر با او همکاری کنم به این
دلیل که با فضای کاری و طرز تفکر وی آشنایی داشتم و این فضا بسیار به من نزدیک
بود.

یک مقدار از ویژگی نقش خودتان در نمایش«نقاشی اشر» بفرمایید.

کاراکتر من در نمایش، عروس
خانواده است و کلیشه عروس و مادرشوهر در این اجرا نیز وجود دارد. او مقداری حس
انتقام‌جویانه نسبت به همه اعضای خانواده دارد. سعی دارد بی‌آنکه در کارها دخیل
شود نقشه­های زیرکانه‌ای بکشد و کاری می­کند که دیگران درگیر موضوعات مختلف شوند و
خود را دخیل نمی‌کند. درواقع یک جور آب‌زیرکاهی خاصی دارد.

از تجربه همکاری با سایر بازیگران بفرمایید.

بچه‌‌های گروه برهمی را از سال‌ها پیش می­شناختم و در گذشته با آن‌ها
کار کرده­ام. تجربه بسیار خوبی بود، بازیگران این کار بسیار مهربان، درست و دارای
هدف هستند و پختگی لازم را در کارهایشان دارند. خیلی خوشحال هستم با گروهی همراه
هستم که بی‌حاشیه است و همه بسیار حرفه‌ای و کاربلد هستند.

مخاطبان تا چه اندازه با شخصیت‌‌های نمایش ارتباط برقرار کرده‌اند؟

آن چیزی که من شنیده­ام این طور بوده که تماشاگران ارتباط برقرار
کرده­اند و هم مفهوم نمایش و هم شخصیت‌‌ها برایشان قابل فهم بوده است و این مسئله
بسیار برای من لذت‌بخش است.

نوید فیاض:

حمایت از گروه­های جوان تئاتر حمایت از کل
تئاتر کشور است

یک مقدار از ویژگی فضا و نقش خودتان در نمایش بفرمایید.

کار یک فضا کمیکی دارد که از رئالیسم آغاز و درنهایت به یک فضا
فانتزی و گروتسک ختم می‌شود. نقشی که من ایفاگر آن هستم یک منتقد هنری است که باتوجه
به اتفاقاتی که در صحنه رخ می‌دهد نسبت به سایر شخصیت­ها که فانتزی هستند منطقی‌تر
است و این منطق او را آزار می­دهد و مدام با خود ترس دارد که این درنهایت منجر به
مرگش می‌شود.

همکاری با کارگردان و
دیگر عوامل این نمایش برای شما چطور بود؟

ما گروه برهمی را ۹سال پیش پایه‌گذاری کردیم، برهمی یک گروه دانشجویی
و کاملا مستقل است همچنین جزو گروه­های تئاتری است که دوام آورده و ما همچنان
مشغول به کار هستیم و پله‌پله این مسیر را ادامه دادیم تا الان که وارد تئاتر حرفه­ای
شدیم. برهمی تنها محدود به یک گروه تئاتر نیست ما
از هنرمندان بین‌المللی برای دیدن کارها دعوت می‌کنیم، خودمان پذیرش برای برای
حضور در جشنواره‌‌های خارجی را می‌گیریم و همچنان با یکدیگر هستیم و فعالیت می‌کنیم.

استقبال مخاطبان از اثر را چطور ارزیابی می­کنید؟

خدا را شکر تماشاگران بسیار همراه هستند و نمایش موفق بوده
که هم مخاطب عام و هم خاص را راضی نگه دارد.

گروه از اجرا در سالن قشقایی تئاتر شهر رضایت
دارد و مسئولان مربوطه با شما همکاری داشته­اند یا خیر؟

ما از ابتدا قرار بود در سالن سایه که فضای کوچک‌تری دارد نمایش
را اجرا کنیم ولی سالن‌‌ها عوض شد و این برای ما خیلی بهتر بود. تئاتر شهر و سعید
اسدی بسیار با گروه ما همکاری کرد، بسیار از این دوستان سپاسگزار هستیم.

اگر نکته­ای هست به‌عنوان سخن پایانی بفرمایید.

ما گروه تئاتری هستیم که به هیچ نهادی وابستگی نداریم. خوب
است که نه‌تنها از ما، از گروه­های تئاتری که کار ­می­کنند حمایت شود. گروه‌‌های جوان
نسبتا به‌روز و بیشتر در جریان اتفاقات تئاتری هستند. حمایت از گروه­های جوان
تئاتر حمایت از کل تئاتر کشور خواهد بود.

زهرا سادات مصطفوی