به گزارش خبرنگار سینمایی صبا، جعفر گودرزی منتقد، نویسنده و تهیه‌کننده سینما در واکنش به افشاگری‌های اخیر عده ای از افراد که از بین آنها سمیه میرشمسی دستیار کارگردان و برنامه‌ریز حاضر شده است با اسم و رسم واقعی خود درباره پشت صحنه یک فیلم‌ و رفتار یک بازیگر مرد با آنها اطلاع رسانی کند، یادداشتی نوشت.

متن یادداشت جعفر گودرزی در واکنش به این افشاگری به شرح زیر است:

«در یادداشت آخر سال ۱۴۰۰ از جای خالی اخلاق در سینما نوشته بودم. از سوءمدیریت و بحران مدیریت که سرمنشاء بسیاری از بی اخلاقی ها و هتک حرمت‌هاست. متذکر شدم اگر اخلاق و راستی و درستی در سینما نباشد هرج و مرج و ابتذال به همراه خواهد داشت. نوشته بودم سینما به یک خانه تکانی اساسی و درونی و یک ویرایش و پالایش بنیادی نیاز دارد و حالا چقدر زود بازخورد آن سخنان و هشدارها نماد و نمود پیدا کرد.

واقعا برایم تلخ و آزاردهنده است که بخواهم درباره اتفاقات تکان دهنده ای حرف بزنم که در سینمای ما توسط افرادی بیمار و متجاوز رخ داده و می دهد. البته حضور این افراد ناخلف متاسفانه نه فقط در سینما که در مشاغل و اصناف مختلف مسبوق به سابقه است و صد افسوس که همچنان هست.

همچنان که این ناهنجاری ها فقط محدود به صنف بازیگران نبوده و در اصناف دیگر سینما نیز قابل ردیابی است. رد متجاوزانی که روح و ذهن و حافظه و خاطره قربانیان خود را تسخیر کرده و افسوس که چقدر آزادانه ساحت هر حرفه و شغلی را جولانگاه اهداف شوم و خبیث خود می دانند و گویا کسی هم جلودارشان نیست.

در شرایط کنونی به عنوان یک منتقد که حمایت از ارزش‌ها، روشنگری، نقد کژی ها، شرایط و اوضاع و احوال سینما وظیفه اخلاقی و صنفی اوست نسبت به شجاعت افشاگری سمیه میرشمسی که قربانی تعرض در سینماست موضع خود را اعلام کنم و امیدوارم با حمایت از جریان «نه به حضور این بیماران در عرصه های مختلف اجتماع» روح، تن و جسم بیماران متجاوز را آن چنان زخمی کنیم که تا همیشه در بستر نامردی و دریوزگی زخم خورده و در عذاب باشند.

سمیه میرشمسی را ستایش می کنم که علی رغم دشواری و عذابِ سخن گفتن در اینباره که آبروی خود را باید هزینه می کرد شجاعت به خرج داد و این ظلم پنهان را فریاد زد. قطعا سکوت در اینباره باعث می شود قربانیان بیشتری به مسلخ برده شوند.

وقوع و شیوع بحران خشونت و تعرض یک پیام آشکار دارد و آن این که خشونت و تعرض در سطح جامعه رو به افزایش است و اگر تدبیری برای این آسیب جدی اخلاقی و روانی از سوی مسئولان اتخاذ نشود با جامعه ای کابوس زده مواجه خواهیم شد؛ چراکه تاثیر و پیامدهای تجاوز، آزار و تعرض جنسی باعث می شود قربانیان هماره احساس ترس، شرمندگی، افسردگی، اضطراب و عدم امنیت داشته باشند و این مسائل به جز افراد قربانی به جامعه هم منتقل می شود و نتیجه اش می شود جامعه ای منفعل، زخم خورده، بیمار و بدون امنیت و اعتماد.

متاسفانه این موقعیت سراشیبی خطرناک و فروپاشی اخلاقی در حال تبدیل شدن به یک بحران اجتماعی است که نباید آن را به بی اخلاقی های فردی فرو کاست.

واقعیت این است زمانی که فرهنگسازان جامعه برنامه و هدف مشخصی برای فرهنگسازی مسائل مهمی چون اخلاق، فرهنگ، هنر و… نداشته باشند و جامعه به حال و روز خود رها باشد بی اخلاقی ها و هنجارهای جنسی روز به روز بیشتر و بیشتر می شود و بدون شک گسترش انحرافات و تعرضات جنسی از مهم‌ترین زمینه های انحطاط و تباهی هر جامعه ای است. پس مسئولانی که درباره رفتارهای تبهکارانه بیماران اخلاقی و متعرضان جنسی بی اعتنا و ساکت هستند بدانند که شریک جرم هستند.

هنرمندان و دلسوزان عرصه فرهنگ و هنر هم باید قاطعانه موضع خود را در اینباره اعلام کنند تا یکبار برای همیشه دفتر شوم و کابوس وار این اتفاقات تلخ و تباه بسته و مختومه شود و یادمان بماند سینماتوگراف قرار بود آدم تربیت کند!»

انتهای پیام/