نهمین آلبوم موسیقی محسن چاوشی، خواننده محبوب موسیقی پاپ با نام «ابراهیم» پس
از طی کردن یک ماه جنجال و حاشیه و با ۹ ماه تأخیر، منتشر شد.

چند هفته پیش از انتشار این آلبوم، چاوشی درباره تاخیر صدور مجوز آلبوم جدیدش،
متنی را منتشر و تاکید کرد که باتوجه به وقفه طولانی‌مدت، تصمیم به انتشار آلبوم
«ابراهیم» گرفته و تا موعد مقرر شده توسط خودش، منتظر مجوز می‌ماند و پس از آن،
آلبومش را در اینترنت منتشر می‌کند. با این اوصاف، این خواننده پاپ، بخشی از یکی از
قطعات آلبومش را به‌شکل دمو در فضای مجازی منتشر و پس از انتشار دمو آلبوم چاوشی، مدیرکل
دفتر موسیقی وزارت ارشاد اعلام کرد مجوز پنج قطعه از آلبوم محسن چاوشی صادر شده است
و بعضی قطعات آن‌ها جزو قطعات مشکل‌دار بوده‌اند. با وقوع این اتفاق‌ها به نظر می‌رسید،
تهدید و آن ویدئوی کوتاهی که چاوشی از آلبوم «ابراهیم» منتشر کرد، جواب داده است.

حتی محسن چاوشی نیز با درج یک کامنت در پست یکی از دوستانش که نوشته بود «وقتی
خونه‌ت کوچیک شد عوضش کن، محله‌ات خسته‌ت کرد عوضش کن، وقتی کشورت خفه‌ت کرد عوضش کن»
این شائبه را ذهن طرفدارانش به‌وجود آورد که قرار است این خواننده پاپ ایران را
ترک کند.

حال سوال این‌جاست که مجموعه موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد با این اقدامات خود، چرا
باید زمینه‌ساز ترک وطن خوانندگانی شود که در فضای موسیقی ایران عملکرد قابل قبولی
دارند؛ علی‌الخصوص محسن چاوشی که جزو خوانندگان کم‌حاشیه‌ای است که نمی‌شود میزان محبوبیتش
را در میان طرفداران جوانش انکار کرد. در دورانی که عمر هنری بسیاری از خوانندگان نیز
به کمتر از دو سال می‌رسید، وی توانسته بدون اجرای کنسرت حضور پررنگ و پرمخاطبی داشته
باشد و اقبال عمومی، همواره متوجه آثارش بوده است.