به‌گزارش صبا به نقل از مشاور رسانه‌ای پروژه، مطالعات بینارشته‌ای در قرن اخیر موضوع دانش و روش تدریس را دست‌خوش تحول کرده است. امروزه وجود چنین رویکردی در فضای علمی یک ضرورت به نظر می‌رسد، چرا که توسعه پژوهش‌‌های نوین نیازمند عبور از مرزهای موجود بین رشته‌های گوناگون است تا به جای اتکا به یک رویکرد خاص، محدود و بخشی‌نگر، ره‌یافتی جامع پیشنهاد دهد.

«خونه‌کار دگره» کارگاهی با هدف جستجوگری و شاید قرار گرفتن در مسیری تازه برای دریافت بهتر دانش‌ بینارشته‌ای برگزار می‌کند که نخستین دوره‌ کارگاه این مجموعه به ارتباط فلسفه با سه حوزه هنری «تئاتر، سینما و ادبیات» و البته زیرشاخه «فلسفه زیبایی» اختصاص یافته است.

صالح نجفی پژوهشگر، نویسنده و مترجم حوزه فلسفه، سینما و هنر، مدرس کارگاه «فلسفه هنر» است که بهار و تابستان ۱۴۰۱ در موسسه «خونه‌کار دگره» در ۸۸ ساعت با محوریت (فلسفه/تئاتر، فلسفه/سینما، فلسفه/ادبیات، فلسفه/زیبایی) برگزار می‌شود و با شیوه «مدرس نادان» به تدریس «فلسفه هنر» می‌پردازد.

شیوه تدریس «مدرس نادان» در سال ۱۸۱۸ ابداع شد و  ژوزف ژاکوتو، انقلابی فرانسوی‌ که به اجبار به‌عنوان مدرس ادبیات فرانسه به استخدام دانشگاه لوون هلند درآمده بود، متوجه شد که بدون دانستن حتی یک کلمه‌ زبان هلندی و در نتیجه بی‌آنکه چیزی به دانشجویانش درس بدهد، می‌تواند به آن‌ها زبان فرانسه بیاموزد.

«معلم نادان» دریافته بود آموزش به تبیین‌گران دانا نیاز ندارد که لابد باید مسائل را برای کسانی توضیح دهند که گویی در فهم موضوعات ناتوان‌اند، بلکه به پذیرش اصل ساده «یک‌سانی هوش نزد ابناء بشر» نیاز دارد.

ژاکوتو، روش آموزشی «رهایی فکر» را بنا نهاد و آن را در تقابل با آنچه «سیاق کهنه» یا نظام آموزشی «کودن ساز» می‌نامید، قرار داد.

انتهای پیام/