به گزارش خبرنگار تجسمی صبا، موزه مردم شناسی تبریزی یکی از موزه های خصوصی کشور در شهر نوشهر است. این موزه به همت منصوره حاجی بابا تبریزی در خرداد سـال ۱۳۹۶ رسما با دریافت مجوز از وزارت میراث فرهنگی و گردشگری افتتاح شد. موزه مردم شناسی تبریزی در روستای کوشکسرا جـولاده نوشهر واقع شده است و آثار به نمایش درآمده در این موزه شامل مجموعه آثار حوزه فرهنگ و مردم شناسی منطقه مازندران و سایر نقاط ایران و همچنین پوشاک اقوام ایران زمین است.

منصوره حاجی بابا تبریزی مجسمه ساز و طراح لباس های محلی درباره دلیل ساخت این موزه در مازندران اظهار کرد: به‌دلیل شغل پدرم، در دو سالگی ساکن مازندران و در سن ۱۴ سالگی راهی تهران شدیم. در نتیجه با وجود اینکه ما اصالتا آذری بودیم، شخصیت من در استان مازندران شکل گرفت و من تعلق خاطر زیادی به این خطه داشته ام تا اینکه به همین دلیل در سال ۸۱ در روستای کوشک سرای جولاده قطعه زمینی کوچک خریداری و شروع به ساخت موزه و کارگاه هنری مجسمه سازی و طراحی و دوخت لباس های محلی کردم.

او در رابطه با علت انتخاب این روستا بیان کرد: من در جستجوی یک روستای بزرگ بودم و می خواستم موزه را در عمق روستا بنا کنم تا گردشگران بتوانند با ورود به روستا از تمام بخش های آن ازجمله موزه لذت ببرند که این روستا نیز بزرگترین روستای استان ما است.

تبریزی افزود: با این هدف علاوه بر اینکه در ابتدا کارم را در این بنا نه به‌عنوان موزه بلکه در قالب جایی برای آرامش خودم و مجسمه سازی آغاز کردم و سپس موزه را راه‌اندازی کردم. وقتی که پس از تکمیل آثار به دنبال کارهای اداری ثبت این موزه رفتم، کار توسعه پیدا کرده و در سطح استان شناخته شد، به این ترتیب کارهای من مورد توجه مسئولان میراث فرهنگی و ارشاد استان قرار گرفت و همین موضوع نه تنها سبب اخذ مجوز بلکه باعث دریافت چندین تقدیرنامه شد و انگیزه های مرا بیشتر کرد.

این مجسمه ساز درباره مجسمه های موزه مردم شناسی تبریزی توضیح داد: من تاکنون در اندازه های بسیار متنوع مجسمه ساخته و حتی تعدادی از مجسمه هایی را که از ۳۰ سال قبل ساختم همچنان نگهداری کرده ام. در واقع ساخت این موزه رویای من بود و حتی آذری هایی که به اینجا آمده اند پیشنهاد کردند که من این کار را در زادگاه خود نیز انجام دهم.

مالک موزه مردم شناسی تبریزی در رابطه با انتخاب سوژه مجسمه هایش گفت: من سعی کرده ام تندیس ها با نمادهایی از شهرهای مختلف از جمله بندر عباس، شیراز، تبریز، یزد و … ساخته شود و مردم الگوی من بودند، البته مجسمه پدر و مادرم را نیز ساخته ام.

تبریزی درباره شیوه ساخت تندیس ها اظهار کرد: بیشتر این مجسمه ها در اندازه اصلی است به این ترتیب که از صورت یا اعضای بدن نمونه قالب گیری می کنم و سپس مجسمه فرد را با پارافین و موم می سازم بنابراین اندازه ها در ابعاد اصلی هستند. به همین دلیل هر کسی وارد این موزه می شود با دنیای دیگری روبه‌رو شده و حتی به دوران کودکی می رود. من برای ساختن هر مجسمه به شهرهای مختلف سفر کردم، با مردم آنجا زندگی و سعی کردم آنچه دیدم را به نمایش بگذارم. حتی افراد وقتی با مجسمه خودشان مواجه می شوند، درمی یابند که این کار بر اساس اصول است.

به گفته وی، این کار نتیجه بیش از ۶ دهه تلاش او بوده است.

جای موزه کودک و کودکی در بین موزه های ایران خالی است

این موزه‌دار با اشاره به ایده موزه کودک و کودکی تصریح کرد: به نظر من با تقویت استعدادها و دلبستگی های کودکی می توانیم با موضوع کودک و موزه ها، موزه هایی را ایجاد و آن را به دو دسته تقسیم کنیم؛ موزه کودک و موزه کودکی. موزه کودک، به موزه ای گفته می شود که وقتی کودک وارد آن می شود، توانمندی ها و علایق‌اش تشخیص داده می شود. به عنوان مثال من از کودکی متوجه شدم که به عروسک علاقه دارم و مجسمه سازی در وجود و غریزه و حس من مادرزادی است.

تبریزی در پایان بیان کرد: به موزه کودک باید اهمیت بیشتری داده شود تا کودکان علایق و استعدادهای خود را نشان دهند. در تمام دنیا این نوع موزه وجود دارد ولی ما هنوز در ایران این سبک موزه را به شکل تخصصی نداریم. نوع دوم در این رابطه موزه کودکی است که با برخورداری از نمادها و ابزارهای کودکی برای افراد میانسال و بزرگسال در آن، یاد زندگی های گذشته و کودکی های نیاکانشان زنده می شود.

انتهای پیام/