به گزارش صبا، بیست و سومین «آیین آواز» در آستانۀ دومین سالگرد شروع به کار این نشست تخصصی آموزشی، به یکی از پربارترین برنامه‌ها از نوع خودش بدل شد. در این نشست که سه‌شنبه‌ شب در فرهنگسرای ارسباران شکل گرفت هفت اجرای آواز توسط خوانندگان و گروه‌های مختلف به همراه یک مبحث فنی و تخصصی با موضوع آواز ایرانی ارائه شد.

از جملۀ این اجراها آوازخوانی غیرمنتظره و از پیش اعلام نشدۀ قاسم رفعتی خوانندۀ پیشکسوت بود که به صورت کاملاً بداهه با میلاد کیایی روی صحنه رفت. در ادامه، دو استاد قدیمی، اجرایی دلنشین در شور و دشتی را عرضه کردند. در پایان هم کیایی اعلام کرد که رفعتی تصنیف قدیمی و مشهور «دارم سؤالی ای خدا…» یا همان «راز خلقت» اثر انوشیروان روحانی را خواهد خواند و خودش هم با سنتور این خواننده را همراهی کرد. این اجرا و بروز توانایی این دو هنرمند قدیمی در آستانۀ ۷۵ سالگی، شور و نشاط زیادی را با خودش به ارسباران آورد و دقایقی حاضران در سالن، به صورت ایستاده به تشویق دو استاد پرداختند.

بر اساس این گزارش ارائه مبحث فنی و تخصصی ماه با عنوان «آسیب‌شناسی و بهداشت حنجره و صدا» با حضور فریبا یاوری نویسنده کتاب «ساز حنجره و چالش‌های تولید صوت» از انتشارات سال گذشتۀ سوره مهر به همراه علی شیرازی آوازخوان و آوازپژوه از دیگر بخش‌های مهم برنامه بود. یاوری گفت: «همچنان که در عنوان کتابم هم یادآور شده‌ام سخت اعتقاد دارم که حنجره در انسان برای خودش حکم یک ساز را دارد و این قدیمی‌ترین ساز بشری یکی از دلنشین‌ترین و مهمترین سازهای موجود در جهان نیز هست. اما مسأله این است که این عضو استثنایی و کمتر شناخته شده که دارای زوایای پنهان بسیاری در نزد هر یک از ماست نیازمند بهداشت و استفاده صحیح و اصولی است که باید در شناخت بند بند این موارد علمی و بهداشتی بکوشیم و هر یک از آنها را با دقت به کار بندیم».

یاوری در پاسخ پرسشی مبنی بر اینکه چگونه می‌توان رفتار غیربهداشتی و غیرعلمی با حنجره را تشخیص داد افزود: «جالب است هر صدایی که می‌شنویم حتی برای افراد کمتر آشنا با مقوله صدا و خوانندگی نیز گرفت و گیرهایش مشخص است. هر جا که خواننده به خودش فشار بیاورد انعکاس آن در صدایش دیده می‌شود و هر جا درست بخواند روان و طبیعی و دلنشین به نظر می‌رسد. هرچند از جزئیات علمی و دقیق هر کدام از این بخش‌ها برای شناسایی جزئیات تولید صدا نباید غافل بود». شیرازی هم آموزش غیراصولی و مبتنی بر سلیقه برخی مدرسان آواز را آسیب مهم دیگری دانست؛ به ویژه در چهار دهه اخیر و این زمان طولانی رکود هنر آواز ایرانی. 

با پایان بحث نوبت به بقیه اجراهای این شب رسید. گروه آوای دلشدگان به سرپرستی و نوازندگی تار توسط ساسان بازگیر و با خوانندگی علی یوسف‌وند نیز اجرای برنامه در افشاری را بر عهده داشت. حمید سروری‌زاده با تمبک، میلاد مرادی با کمانچه و محمد جوزی با عود، دیگر نوازندگان این گروه بودند.  

اجرای دیگر به علی قدیری‌گزی هنرمند جوان اهل منطقه گز اصفهان اختصاص داشت و پدرش احمدرضا قدیری‌گزی با سه‌تار او را همراهی کرد. این برنامه در دستگاه نوا اجرا شد و خواننده در بخش‌های غیرآوازی، خودش تمبک هم می‌نواخت. اجرای بعدی را مصطفی نجمی از شاگردان بهرام باجلان بر عهده داشت که صدایش را مجید پایدار با تار و حمید رضایی با تمبک همراهی کردند. این خواننده آوازش را بیات اصفهان مرکب خواند. اجرای آواز و تصنیف توسط علیرضا فریدون‌پور در «دشتی» بخش بعدی برنامه بود که علیرضا چراغچی نوازنده ویولون، علی رسولی با تار و امیر خیری با تمبک، این خواننده را همراهی کردند.

اجرای بامداد فلاحتی در دستگاه شور به همراه نی مرتضی صنایعی نیز با استقبال روبرو شد. این اجرا کاملاً بداهه بود و این خواننده صاحب سبک اما جوان، لابلای کارش تصنیف‌هایی خاطره‌انگیز را به یادگار از دوران همکاری‌اش با زنده‌یاد جلال ذوالفنون ارائه کرد. آخرین اجرا هم به آواز بیات اصفهان توسط ابوالفضل ریاحی با سه‌تار امیر متولی اختصاص داشت که در بیات اصفهان ارائه شد. ریاحی در پایان، تصنیفی ساخته خودش را هم اجرا کرد.