امیرعلی نبویان؛ نویسنده، مجری و بازیگر ایرانی است. وی فارغ‌التحصیل رشته مهندسی برق از دانشگاه علوم و فنون مازندران بوده و شهرتش را از برنامه تلویزیونی رادیو هفت به‌دست آورد. او علاوه بر اجرا در برنامه‌های تلویزیون، نویسنده خوبی نیز هست و چهار کتاب شامل مجموعه قصه‌های «امیرعلی ۱٫۲٫۳٫۴» از وی منتشرشده و در بازار وجود دارد.

نبویان اولین تجربه بازیگری خود را در سریال «نوشدارو» بدست آورد. وی در برنامه رادیو هفت نیز حضور داشته است. نبوبان در کارنامه خود مجری‌گری در رادیو هفت، خوشا شیراز، صد برگ را داشته است. او همچنین توانسته در مسابقه لباهنگ «خندوانه» با اجراهای خود نظرات زیادی را جلب نماید. وی دراین مسابقه ترانه‌های محسن چاوشی را خواند و با بالاترین رای به مرحله فینال لباهنگ رسید و در پایان مسابقه لباهنگ اول شد.

نمایش جدید امیرعلی نبویان پس از گذراندن مراحل پیش تولید و تمرینات سخت و منظم اکنون آماده اجراست. به گفته امیر علی نبویان این نمایش قرار است از تاریخ بیست و هفتم ماه جاری در تماشاخانه پالیز به‌روی صحنه برود.

این نویسنده و کارگردان تئاتر در باره نام  آخرین اثر خود به «صبا» گفت : نام این نمایش «تناسخ سه تا سی و پنج تومن» است و وجه تسمیه آن این است که این نمایش در سه پرده اجرا خواهد شد و قیمت بلیط آن هم سی و پنج هزار تومن برآورد شده است.

به گفته نبویان نویسنده و کارگردان این نمایش خود اوست و هومن حاجی عبدالهی و بهار نوروزپور هم بازیگران این نمایش هستند.

نبویان در باره موضوع این تئاتر خاطر نشان ساخت: این تئاتر یک کمدی و به‌نوعی یک شوخی با ماجرای تناسخ است. داستان این نمایش در یک شرکت خیالی به‌نام «تناسخ گستران شرق» در جریان است که کار این شرکت معرفی کالبد جدید به ارواح برای حلول است.

نبویان درباره سایر فعالیت‌های خود پس از پایان این نمایش افزود: فعلا متن جدیدی ننوشته‌ام اما  بعد از این تئاتر احتمالا قصد دارم فیلم تئاترهای قبلی را منتشر کنم.

این کارگردان درباره وضعیت تئاتر ایران گفت: بطور کلی در یک سیستم همه چیز به هم مربوط است و به همان شکل وضعیت تئاتر را می‌توان بررسی کرد که وضعیت سیستم حمل و نقل وضعیت شهرداری و وضعیت ورزش و …. بررسی می‌شود. اما در مجموع تئاتر به‌واسطه اینکه آدم‌های قانعی در این عرصه فعال هستند، به‌واسطه نوع نگاه آنها کمی اوضاع را بهتر می‌بینند.

وی ذهنیت و نگاه جالبی را درباره این مهم که برخی از سالن‌های اجرا در انحصار برخی از گروه های خاص است دارد. به اعتقاد نبویان سالن‌های خصوصی مناسبات خودشان را دارند. و تحت تملک یا اجاره اشخاص هستند و باید به این فکر کنند که  خرجشان در بیاید. پس تمایل دارند با گروه های امتحان پس داده از لحاظ فروش و رسانه و ….کار کنند. پس چیز عجیبی نیست اگر سالنی به این نتیجه رسیده باشد که فلان گروه خوب کار می‌کند و پیشاپیش از آن گروه بخواهد که برای کار بعدی خودش هم روی سالن مورد نظر فکر کنند.

اما از آنجایی که سالن‌های خصوصی عمدتاً شکل پردیس به‌خود گرفته‌اند یعنی دو تا سه سالن در آن قرار دارند و عمدتا در هر سالن بر اساس سانس بندی دو تا سه اجرا در آنها برگزار می‌شود. پس شاید جای بعضی از گروه های در این بین خالی به نظر برسد اما با توجه به شکل پردیس گونه سالنها و سانس بندی با توجه به امکانات موجود به شرط کیفیت بالا و فراهم شدن مناسب پیش تولیدهای تئاتر کمتر جای گروه ها تنگ می‌شود. من حیث المجموع اوضاع از قدیم خیلی بهتر شده و سالن‌های بیشتری در اختیار افراد قرار داده می‌شود.

به اعتقاد نبویان با توجه به اینکه تهران یک کلان‌شهر با حدود ۲۰ میلیون نفر است که یک چهارم جمعیت کشور را در خود جای داده، به جرات میتوان گفت سرانه متر مربع فرهنگی در تهران بسیار کم است.  اما به هر شکل باید واقعیت ها روبرو شد و باید دید با توجه به این امکانات به چه نحوی می‌شود خداکثر بهره وردی را داشته باشیم.