نه؛ اتفاقا فیلمنامه کار در حد دو، سه قسمت نوشته شده بود
اما از آنجایی که من قبلا هم با کارگردان سریال (اسعدی‌پور) کار کرده بودم و بنا
به اعتمادی که به ایشان داشتم به کار پیوستم.

در «راه و بیراه» نقش یک مادر را ایفا کرده‌اید
که از قرار کاراکتر خوب و با پشتوانه‌ای هم هست.

بله؛ من هم خیلی این نقش را دوست دارم؛ در واقع کاراکتر
بسیار خوبی است؛ با اینکه فقط در یکی دو قسمت ابتدایی حضور داشتم اما به خوبیِ آن
یقین دارم.

آماده
نبودن صد در صد متن و در عوض در اختیار قرار گرفتن یکی دو قسمت از فیلمنامه برای
بازیگر چقدر سخت و تا چه اندازه آسیب زننده است؟

بسیار زیاد؛ یک مرتبه این اتفاق را تجربه کردم، سر سریال «پشت
بام تهران» به کارگردانی بهرنگ توفیقی، آسیب زیادی به من و نقشی که قرار بود ایفا
کنم وارد شد و بسیار اذیت شدم؛ بنابراین سعی می‌کنم که فیلمنامه را در ابتدا
بخوانم یا حداقل این‌که اطمینان زیادی پیدا کنم نقش، نقش بسیار خوبی است که در
ادامه بتوانم روی آن مانور دهم؛ اما در کل اگر فیلمنامه به شکل کامل و در ابتدای کار در اختیار بازیگر قرار بگیرد خیلی
متفاوت خواهد بود که متاسفانه در کشور ما این اتفاق نمی‌افتد؛ به نظر من می‌بایست
بازیگر از قبل فیلمنامه را بخواند، روی کاراکتر خود کار کند، آن را بپروراند، تا
در نهایت بازی باورپذیری را به مخاطب ارائه کند تا او ارتباط بهتری را با کاراکتر
برقرار کند چراکه قبلا هم این روال وجود داشت.

ویژگی‌های نقشتان در این سریال را چطور ارزیابی
می‌کنید؟ به عقیده شما کاراکتری که آن را بازی کردید، از زمان نگارش و روی کاغذ تا
وقتی آن را جلوی دوربین ایفا کردید چه تفاوت‌هایی داشت، در واقع چقدر آن را کامل
کردید؟

آقای اسدی حدودی از نقش را برای من شرح داده بود؛ اما یکی
دو سکانس به کار اضافه شد؛ دیالوگ‌هایی که در این سریال رد و بدل شدند در زندگی
روزمره ما وجود دارند و آدم همه آنها را می‌بیند؛ به بیانی کاراکترهای واقعی
(واقعی؛ به معنای وجودشان در جامعه) و دغدغه‌های اجتماعی را در «راه و بیراه» می ‌بینید.

حضور پارتنر را چقدر روی بازی خودتان موثر می‌دانید؟
خیلی زیاد؛ می‌توان به جرات گفت اگر بازیگر
مقابل، ۸۰ درصد بازی خوبی نداشته باشد شما هم بازی قابل قبولی ارائه نخواهی کرد؛
این موضوع خیلی مهم است، این‌که تا چه حد انرژی می‌دهد و درواقع بده بستان را چطور
پیش می‌برد. اگر پارتری ضعیف باشد به وضوح مشخص خواهد شد، به طوری که مردم و مخاطب
هم به خوبی متوجه این قضیه خواهند شد؛ بنابراین خیلی مهم است که یک بازیگر چقدر با
بازیگر روبه‌روی خود ارتباط درستی پیدا می‌کند.

امیرمحمد زند به عنوان پارتنر شما در «راه و
بیراه» چطور عمل کرد؟

امیر محمد زند در این کار خیلی همراه بود؛ درباره سکانس‌هایی
که گرفته می‌شد، صحبت می‌کردیم؛ او بازیگر بسیار خوب و با اخلاقی است که می‌توانم
بگویم که خیلی همراه است؛ البته که تجربه همکاری قبلی نیز با او داشتم.

از خروجی سریال راضی هستید؟ بازخورد مخاطبان
چطور بود؟

هنوز با مردم مواجه نشده‌ام تا ببینم که چه نظری راجع به
کار دارند اما خودم از سریال و نتیجه آن رضایت دارم.

آپارتمانی نبودن این سریال و مشاهده لوکیشن‌های
متفاوت، چقدر به این رضایتمندی کمک کرده است؟

با وجود سختی‌های فراوانِ در بوشهر کار کردن، اتفاقا یکی از
خواسته‌های سازندگان کار این بود که مایل بودند فضایی به جز فضای آپارتمانی در کار
دیده شود که خوشبختانه این اتفاق افتاد.

البته فراموش نکنیم که پیش از این هم شما را در
کارهایی با فضاهایی مشابه به سریال «راه و بیراه» (کار در شهرستان و فضاهایی غیر
آپارتمانی) دیده بودیم.

بله؛ اما چند سالی بود که تصمیم داشتم در شهرستان کاری نکنم
اما پیش آمد و از آنجا که واقعا امکان‌پذیر نیست تا صبر کنیم و ببینیم چه کاری پیش
می‌آید، در این کار حضور پیدا کردم.

اگر صحبتی در پایان باقی مانده بفرمایید.
آرزو می‌کنم بتوانم سریال‌های خوب و به
یادماندنی را کار کنم و منتظرم ببینم فیلمنامه و پیشنهاد خوبی داشته باشم تا مثل
سابق با کارهای خوب و تاثیرگذار در کنار مردم باشم تا مخاطبان هم آنها را دوست
داشته باشند.