محسن آقالر کارگردان و تهیه‌کننده فیلم‌های مستند که ۱۲ فیلم کوتاه داستانی و تجربی و تهیه‌کنندگی سه فیلم بلند ویدیویی را در کارنامه خود دارد در گفتگو با خبرنگار سینمایی صبا از ساخت فیلم بلند داستانی «پرسه باد» در ژانر معمایی رازآلود به کارگردانی خودش و نویسندگی مشترک خودش و امیررضا جلالیان در پاییز امسال خبر داد و گفت: بعد از فیلمنامه‌‌ «سر انگشتان فرشته» که اولین فیلمنامه بلند داستانی من بود، ۲ فیلمنامه دیگر در دست دارم و فیلمنامه «پرسه باد» سومین فیلمنامه بلند داستانی من است که در پاییز امسال کلید می‌خورد.

او در توضیح فیلم «پرسه باد» بیان کرد: نگارش فیلمنامه به پایان رسیده و منتظر جذب سرمایه برای آغاز کار هستیم و با پیش بینی من در پاییز امسال تولید این فیلم کلید خواهد خورد.

این فیلمساز درباره انتخاب بازیگران فیلمش گفت: درحال صحبت با بازیگران مناسب نقش هستیم که امیدوارم تا ۲ ماه آینده به انتخاب نهایی نقش‌ها برسیم. این فیلم در فضای بکر یک روستا با رویکرد بومی ضبط می‌شود و روایت بازیگر سالخورده سینما است که در یک موقعیت تازه قرار می گیرد.

آقالر همچنین اعلام کرد که دو فیلمنامه دیگری که در دست دارد هنوز در مرحله ای نیستند که خبرهای قطعی آن را اعلام کند.

این پژوهشگر درباره‌ مشکلات سینمای ایران و تعطیل شدن موسسه هنر و تجربه اظهار کرد: هزینه تولید فیلم و سریال بالا رفته و گروه‌های مستقل فیلمسازی دچار مشکل شده اند و برای یک فیلمساز مستقل مساله جذب سرمایه موضوعی حیاتی شده است که امیدوارم در دولت جدید به این فیلمسازان که در سینمای بدنه فعالیت نمی‌کنند، توجه شود و بودجه‌ای برای تولید در اختیار این فیلمسازان قرار بگیرد. درباره سرانجام اکران فیلم های مستند و کوتاه و هنری هم مدتی است که تشکیل شکل جدیدی از سینمای هنر و تجربه از سوی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی وعده داده شده است.

آقالر با اشاره به رکود سینما در تمام دنیا به علت شیوع ویروس کرونا گفت: بسیاری از فیلم‌های مستند در ۲ سال اخیر اکران خوبی نداشتند یا همچنان پشت درهای اکران هستند و جا ماندن این فیلم‌ها در سینما باعث شد فرصت مناسبی برای اکران بقیه فیلم ها باشد تا در این مدت اکران داشته باشند.

این مدرس فیلمسازی در پایان تکرار ژانر کمدی و درام اجتماعی در سینمای ایران را علت ریزش مخاطب در سینما خواند و توضیح داد: این ژانرها سینمای ایران را تک بعدی می‌کند و سال هاست اغلب فیلم اجتماعی ساخته می شود. سینمای بدنه در دهه ۸۰ و ۹۰ بر مبنای ژانر کمدی و اجتماعی بنا شد و بنابرین ژانر های دیگر حداقلی شدند و امروز شاهد حذف سایر ژانرها در سینمای ایران هستیم. مخاطب امروز مخاطبی است که با پلتفرم‌های جهانی و آثار روز جهان همراه است و می‌تواند به راحتی تمام آثار بین‌المللی را ببیند و این کار فیلمسازان داخلی را سخت می‌کند و دوری از ژانرهای ورزشی، فانتزی، معمایی و دیگر ژانرها باعث لطمه به بدنه سینمای ایران خواهد شد. همچنین ما اگر تولید آثاری با این ژانرها را در سینما ادامه دهیم، شاهد ریزش بیشتری از مخاطبان در سینمای ایران خواهیم بود و هنر بدون مخاطب هیچ نتیجه‌ای ندارد.

امیرعلی حسینی

انتهای پیام/