به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری صبا، سیروس همتی بازیگر، کارگردان، نمایشنامه‌نویس و طراح صحنه، اخیرا در نمایشی کمدی به نام «شهادت پیوتر اوهه» نقش پیوتر اوهه را ایفا کرد. نمایش «شهادت پیوتر اوهه» به کارگردانی غلامرضا عربی از اول اردیبهشت تا سی و یکم خرداد ۱۴۰۱ در تالار حافظ روی صحنه رفت. سیروس همتی درباره این نمایش با ما به گفتگو نشست.

* دلیل پذیرش ایفای نقش پیوتر اوهه از طرف شما چه بود؟

– چون این متن، ما‌ به‌ازاهای امروزی زیادی داشت. من در مقام بازیگر نقشِ پیوتر اوهه، موقعیت ورود مامور مالیات را در زندگی واقعی خود احساس کردم، بروکراسی اداری را احساس کردم، این مسئله را که افراد مختلف در شرایط مختلف وارد زندگی انسان می‌شوند و بی‌ملاحظه آرامش او را به نفع خود برهم می‌زنند و خلوتکده‌اش را خراب می‌کنند طی پنجاه سال زندگی و در این جامعه و روزگاری که سپری می‌کنم، به درستی احساس کردم. چه چیزی بهتر از آن که نقشی را بر عهده بگیرم که نمونه‌های آن در جامعه و زندگی واقعی به خوبی دیده می‌شود. از طرفی برای هر بازیگری ایفای نقش اول، مهم و خواستنی است، به‌خصوص که بازی در یک کمدی سیاه، دقیقا آنجایی که باید حس به ظاهر خندیدن و در باطن گریستن را به درستی به مخاطب القا کنی، تبحر و تجربه خاصی می‌خواهد و چالش جذابی است پس دوست داشتم توانایی خودم را در ایفای این نقش محک بزنم.

*به نظر خودتان توانستید از عهده‌ این نقش بر بیایید؟

– من هیچوقت خودم را در محک قیاس قرار نمی‌دهم اما خیلی صادقانه بگویم که اگر استقبال مردم، پیام‌ها و نظراتشان و نوع تشویق‌شان را در نظر بگیریم، می‌توانیم بفهمیم آیا توانسته‌ام در این نقش موفق عمل کنم یا خیر. وقتی مردم بعد از دیدن نمایش از من عکس می‌گیرند و در فضای مجازی با دیگران به اشتراک می‌گذارند و آنها را هم به دیدن نمایش تشویق می‌کنند، نتیجه می‌گیرم که موفق بوده‌ام. اما می‌توانم بگویم این نقش را از تمام نقش‌هایی که قبل از آن بازی کردم یک سر و گردن بالاتر می‌دانم.

* این اولین تجربه کاری شما با کارگردان این نمایش بود، این همکاری را چطور دیدید؟

– مدت زیادی‌ست که غلامرضا عربی را می‌شناسم. او باب جدیدی را در تئاتر نابینایان و ناشنوایان باز کرد. همیشه دوست داشتم با او همکاری کنم اما این اولین باری است که فرصت دست داد. او اصرار داشت که ایفای این نقش برعهده من باشد و من اوایل فکر می‌کردم این اصرار به دلیل روی بورس بودن چند پروژه اخیری‌ست که در آنها بازی کرده‌ام اما بعد از قبول نقش فهمیدم، او به درستی تشابهاتی را میان من و پیوتر اوهه تشخیص داده است.

*آیا شوخی‌های این نمایش کاملا برآمده از متن بود یا صرفا شیوه‌ای برای جذب بیشتر مخاطب؟

– ما کاملا به متن وفادار بوده‌ایم. مسلما خلاقیت بازیگر و کارگردان در اجرای متن دخیل می‌شود اما آنچه شما به آن اشاره کردید ربطی به جذب مخاطب نداشت و  برای پیشبرد هدف و مفهوم متن ضروری بود. شاید حتی اگر دستمان بازتر بود در این شوخی‌ها کمی هم غلو می‌کردیم تا مخاطب حض کلامی بیشتری ببرد. به هرحال تمام دیالوگ‌های ما در متن بود.

*با توجه به آنچه گفته شد آیا در بازبینی اثر با چالشی روبه‌رو نشدید؟

– خیر. اجازه دهید صادقانه بگویم. این بازبینی زمانی انجام شد که تغییرات اساسی مثل تغییر مدیریت هنوز اتفاق نیافتاده بود. من فکر می‌کنم ما جزو آخرین نمایش‌های دوره قبل از تغییرات هستیم. به تازگی شنیدم که بعد از این در بازبینی‌ها برخی از روحانیان نیز حضور خواهند داشت و البته اصلا اشکالی ندارد اما بهتر است در هر حوزه‌ای متخصصان آن حوزه شرکت داشته باشند. در هرحال بنده بعید می‌دانم این متن در آینده بتواند بازهم اجازه اجرا داشته باشد.

*آیا کار جدیدی برای آینده در دست دارید؟

-الان سر تمرین نمایشی به نام «خانه خراب» هستم به کارگردانی حمیدرضا پورحکیم که قرار است در تماشاخانه ملک روی صحنه برود. همچنین در حال نگارش فیلمنامه ای هستم به نام «ایجنت» که طرح اولیه آن از آقای اشکان درویشی است. همینطور درحال ایفای نقش کوتاه اما موثری هستم در سریال«شهباز» به کارگردانی حمیدرضا لوافی و امیدوارم این پروژه‌ها را نیز با موفقیت به اتمام برسانم.

پایان پیام/