به گزارش خبرنگار سینمایی صبا، حسین شهابی مدرس، تهیه‌کننده، نویسنده و کارگردان سینما که فیلم‌هایی چون «به‌خاطر مهدی»، «روز روشن»، «حراج»، «بی‌صدا» و «آزاد به قید شرط» را در کارنامه خود دارد اکنون مراحل ساخت فیلم جدیدش با نام «رو در رو» را به پایان رسانده و منتظر صدور پروانه نمایش برای این فیلم است. او در گفتگویی صمیمانه با صبا درباره جزییات فیلم جدیدش و همچنین پروژه‌های بعدی خود صحبت کرد.

با ما در این گفتگو همراه باشید.

*با توجه به شرایط سختگیرانه‌ای که به تازگی درباره صدور پروانه نمایش شاهد هستیم فکر می‌کنید انتظار شما برای صدور پروانه نمایش به چه نتیجه‌ای منجر شود؟

-ما اردیبهشت ماه، فیلم را برای دریافت پروانه نمایش به سازمان سینمایی تحویل دادیم و فعلا منتظریم. به هرحال برخوردها متفاوت است و نمی‌شود پیش‌بینی دقیقی داشت. به تصور من بیشتر فیلم‌هایی که به تعبیر مسئولان با تم سیاسی سیاه‌نمایی می‌کنند در این مورد به مشکل بر می‌خورند. فیلم من سیاسی نیست و موضوعی کاملا اجتماعی دارد. موضوع این فیلم، درباره افراد مشتاق ورود به سینماست و به نقد و تحلیل شیوه‌های آموزش در آموزشگاه‌های سینمایی کشور و شیوه برگزاری تست‌های مختلف بازیگری می‌پردازد پس فکر نمی‌کنم فیلم من برای گرفتن پروانه نمایش به مشکلی بربخورد.

*اکثر فیلم‌های شما بیشتر درباره نوع برخورد افراد در مواجهه با چالش‌هایشان است. «رو در رو» نیز چنین رویکردی دارد؟

-بله این فیلم هم همینطور است. تعدادی علاقه‌مند به بازیگری در معرض انتخاب یک کارگردان سینما قرار می‌گیرند و رقابت آن‌ها برای انتخاب شدن و مسایل و مشکلاتی که در این راه برایشان وجود دارد به تصویر کشیده می‌شود.

*تفاوت فیلم جدیدتان با سایر فیلم‌هایی که تابحال ساخته‌اید، چیست؟

-«رو در رو» اولین فیلم من است که قهرمان مشخصی به معنای کلاسیک ندارد. از این گذشته سوژه فیلم‌های قبلی من درباره مسایل حقوقی بوده و این اولین باریست که در فیلم خود به موضوعی متفاوت پرداخته‌ام.

*موضوع فیلم «رو در رو» طوری‌است که می‌شود حدس زد بازیگران چهره در آن حضور ندارند. فکر می‌کنید از این فیلم، چهره جدیدی به سینما معرفی شود؟

-از آموزشگاه سینمایی که من چندین سال قبل تاسیس کرده‌ام تعداد زیادی در رشته بازیگری، فارغ التحصیل شده‌اند. از بین این‌ها سعی کردم بهترین‌ها را برای ایفای نقش در فیلم «رو‌ در رو» انتخاب کنم. به نظرم تعدادی از آن‌ها قابلیت بسیار بالایی برای معرفی و ورود به سینمای حرفه‌ای دارند که امیدوارم این اتفاق بیفتد.

*خودتان هم از بازیگران این فیلم هستید.

-بله و البته به اصرار و اجبار در این فیلم بازی کرده‌ام. ابتدا قرار بود این نقش را یکی از بازیگران حرفه‌ای سینما به عهده بگیرد‌ ولی به دلیل سفر طولانی مدت ایشان و نبود گزینه مطلوب دیگر، خودم این نقش را به عهده گرفتم.

*اصرار و اجبار از جانب چه کسی بود؟ چون احتمالا شما در حین نگارش فیلمنامه، خودتان نقش‌ها را در ذهن دیده‌اید و می‌دانستید که چه کسی بهتر است چه نقشی را بازی کند.

-از همسرم گرفته تا عوامل فیلم همه به این کار اصرار داشتند چون این نقش مطابقت زیادی با سن، فیزیک و ادبیات خودم داشت. قطعا اگر گزینه بهتری بود یا شخصیت برایم قابل درک نبود این نقش را به عهده نمی‌گرفتم.

*بازیگری و کارگردانی همزمان، شما را با چالشی روبرو نکرد؟

-کار سختی بود. مخصوصا که این اولین تجربه بازیگری‌ام بود. البته قسمت‌‌های مهم بازی مرا پسرم سیاوش شهابی کارگردانی کرد. برای او هم سخت بود چون هدایت پدر به عنوان بازیگر، کار واقعا دشواری است. سیاوش گرچه با حضور من در این فیلم موافق بود، اما زمانی که به عنوان کارگردان پشت مانیتور می‌نشست، احساس می‌کردم از کارم راضی نیست و همسرم بیشتر تعامل بین من و او را ایجاد می‌کرد. به هرحال وقتی سیاوش فیلم را دید از نتیجه کار راضی بود. البته اگر راستش را گفته باشد.

*نظر پسرتان را درباره بازی‌تان گفتید حالا لطفا نظر خودتان را هم در این‌باره به عنوان کارگردان اصلی این کار بگویید.

-به هرحال من فیلمی را ساخته‌ام که فیلمنامه آن را خودم نوشته‌ام و این یعنی حتما به کاری که کرده‌ام باور و ایمان داشته‌ام. من از حاصل کار راضی هستم و الان وقت آن است که دیگران فیلم را ببینند و نظر بدهند.

* قبلا هم توسط فیلمسازان دیگری به سوژه فیلم «رو در رو» پرداخته شده است. تفاوت فیلم شما با آنها در چیست؟

-این فیلم یک نگاه تحلیلی دارد و از زاویه‌ای متفاوت به ماجرا نگاه می‌کند. درواقع باید بگویم هیچ ربطی به فیلم‌هایی که اشاره کردید ندارد. در فیلم من شیوه آموزش بازیگری و مسایلی که جوانان علاقه‌مند به سینما با آن روبرو هستند و گاه مشکلاتی که به آنان تحمیل می‌شود مورد بررسی قرار می گیرد. این فیلمی است که می‌شود دیدن آن را به تمام کسانی که علاقه‌مند بازیگری بوده و به دنبال ورود به سینمای حرفه‌ای هستند توصیه کرد. به نظرم حداقل تاثیر مفید این فیلم بر مشتاقان بازیگری این خواهد بود، که بدانند بدون هیچ زمینه آموزشی و تنها صرف داشتن علاقه، شرکت در تست‌های مختلف بازیگری می‌تواند برایشان اغلب با تجربه‌های تلخ همراه باشد. این‌را هم به جواب سوال شما اضافه کنم که تقریبا تمام سوژه‌های انسانی قبلا در سینما و تئاتر کار شده و دلیل اینکه ما تکرار این سوژه‌ها را احساس نمی‌کنیم، نوع نگرش، شیوه ساخت و جهان‌بینی متفاوت کارگردانان است که هرکدام از زاویه‌ای کاملا متفاوت به موضوعی تکراری می‌نگرند.

*کار جدیدی هم در دست دارید؟

به زودی برای یک فیلم سینمایی با نام «شعبه ۱۲» درخواست پروانه ساخت سینمایی خواهم داد. همچنین برای اولین‌بار در حال نوشتن سریالی هستم که برای پخش در یکی از پلتفرم‌های کشور تولید خواهد شد. این سریال که موضوعی حقوقی دارد، در مرحله آغاز نگارش است و هنوز اسمی برای آن انتخاب نشده است.

*داستان «شعبه ۱۲» در چه موردیست؟

-درباره پرونده ایست که وکیل پرونده برای اثبات بی‌گناهی موکل‌اش دچار مشکلاتی می‌شود. جدا از متهم، نتیجه برد و باخت در دادگاه کیفری برای وکیل نقشی حیاتی دارد.

* چه کسانی در آن ایفای نقش خواهند کرد؟

– قطعا چند نفر از بازیگران شناخته شده در این فیلم حضور خواهند داشت. تعدادی در نظر گرفته شده ولی چون هنوز به قطعیت نرسیده‌ایم نمی‌توانم از آنها نام ببرم.

*چرا اینقدر به سوژه‌های حقوقی علاقه‌مندید؟

-سوژه‌های حقوقی مخصوصا در نظام پیچیده سیستم قضایی ایران قابلیت دراماتیک بسیار بالایی دارند. قوانین، محدودیت‌هایی را به جامعه تحمیل می‌کنند که این محدودیت‌ها در رو در رویی افراد جامعه با یکدیگر بسیار مهم و سرنوشت‌ساز هستند. در واقع بسیاری از عملکرد افراد، متاثر از همین قوانین نوشته شده در زمینه‌های مختلف است. یک عمل چه انسانی به نظر بیاید چه نه، توجیه همان قانون نوشته‌ایست که بر روابط افراد حاکم شده و حرف آخر را می‌زند. سرپیچی از این قوانین، خود مساله دراماتیک دیگریست که به کمک فیلمنامه نویس می‌آید و او را با چالش جدیدی در نوشتن مواجه می‌کند. البته در کشور ما سنت‌ها و فرهنگ غالب، جدای از قوانین حقوقی، قوانین دیگری حاکم کرده‌اند که گاه همین‌ها در تضاد با قوانین حقوقی موجود نقش تز، آنتی تز، و سنتز را ایفا می‌کنند که سنتز همان نتیجه فیلمنامه جدید خواهد بود.

*آیا در «شعبه ۱۲» از بازیگرانی که در فیلم «رو در رو» معرفی می‌شوند، استفاده خواهید کرد؟

-بله قطعا. تعدادی از این هنرجویان همانطور که اشاره کردم استعداد بسیار بالایی دارند. تعدادی از آن‌ها در «شعبه ۱۲» و البته تعداد بیشتری از آنها در سریال حضور خواهند داشت.

*شما از موسیقی هم سررشته دارید. این مطلب چه نمودی در فیلم‌های خودتان دارد؟ چون آنطور که من دقت کرده‌ام در فیلم‌های شما چندان استفاده شاخصی از موسیقی نمی‌شود.

-فیلم‌های من و یا شبیه به ساخته‌های من سعی دارند چه در فرم و چه در مضمون و محتوا، بیشترین نسبت را با واقعیت ملموس جامعه داشته باشند به همین دلیل، وجود موسیقی متن برای اثرگذاری عاطفی روی تماشاگر به عنوان یک عنصر انتزاعی اضافه شده به فیلم تلقی می‌شود و ضروری به نظر نمی‌رسد چراکه این فیلم‌ها به هیچ عنوان قصد اثرگذاری عاطفی بر بیننده نداشته و تحلیلگر مسائلی مهم‌تر از آنند. البته باید اشاره کنم که در چنین فیلم‌هایی، نبود موسیقی باید از همان زمان نگارش فیلمنامه در نظر گرفته شود، اگر نه طبق عرف و عادت بیننده، فیلم نیازمند موسیقی متن خواهد بود و نبودن موسیقی احتمالا به فیلم لطمه خواهد زد.

انتهای پیام/