گروه
روناک از معدود گروه‌‌هایی است که دستخوش ازهم‌گسیختگی و ازهم‌پاشیدگی نشد و با
وجود تمام مشکلاتی که بر سر گروه‌‌های موسیقی هست، دوام آورد و توانست سرپا بماند.
این سرپاماندن رمز و رازی دارد که کمتر کسی از آن مطلع است. کیوان علی‌محمدی به‌عنوان
سرپرست این گروه تاکنون با مشقت‌های بسیاری توانسته این گروه را حفظ کند و هم‌دلی
و هم‌فکری بین اعضای آن را پررنگ کند. گروه روناک به سرپرستی کیوان علی‌محمدی در سال۱۳۸۰
کار خود را در زمینه موسیقی نواحی آغاز کرد. به گفته علی‌محمدی هدف روناک احیای موسیقی
کهن اقوام مختلف وهمچنین آداب ورسوم قوم‌های مختلف ایرانی است. که هر کدام از این آداب
و رسوم بیانگر ملیت ماست که شاید در عصر حاضر با پیشرفت علم و تکنولوژی کم‌کم به دست
فراموشی سپرده می‌شود. یکی از دلایق موفقیت گروه روناک و استقبال مردم از این گروه،
رنگ اجراهای مناطق مختلف است که طی نظر‌سنجی به عمل آمده از اقوام مختلف ترک و لر و
کرد و جنوبی و… اذعان داشتند که اجراها رنگ و لعاب حقیقی مناطقشان را داشته است.
علت اجرای موفق مناطق مختلف ایران، انتخاب خوانندگان و نوازندگان گروه است به این
معنا که خواننده لر، کرد، ترک و دیگر اقوام در گروه حاضر بودند و به همین دلیل گویش
مناطق در آوازها سلیس و روان و موسیقی مناطق مختلف از منظر شنونده دلنشین بود. «روناک»
به‌زودی کنسرتی در پیش دارد که به همین بهانه با سرپرستش یعنی کیوان علی‌محمدی به گفت‌وگو
نشستیم تا درخصوص این کنسرت و گروه روناک پاسخگو باشند. این گفت‌وگو را می‌خوانید.

گروه
روناک نسبت به قبل چه تغییراتی کرده است؟

در طی این سال‌ها گروه
روناک تغییرات زیادی کرده است و اصولا در همه گروه‌ها به همین شکل است که سال به
سال تغییرات زیادی انجام می­شود، چه در ساماندهی گروه، چه در نفرات و چه در تنظیم‌ها
و رویکردهای ما نسبت به قطعات.

در اجرای جدید پیش رو این تغییرات لحاظ شده است؟

بله، تغییرات لحاظ شده است.

ملاک این تغییرات چه بوده است؟ آیا باتوجه به شرایط کنونی جامعه
موسیقی اتفاق افتاده است؟

بله، دقیقا منطبق بر شرایط کنونی جامعه موسیقی و مطابق با
ذوق و سلیقه تماشاگران و شنوندگان گروه روناک این تغییرات صورت گرفته است.

شما همواره به این موضوع اشاره کرده‌اید که ماهیت گروه روناک،
با رستاک فاصله دارد. در این باره توضیح می‌دهید؟

ترجیح می­دهم در این‌باره صحبت نکنم.

روناک از گروه‌‌های پرجمعیت و با تعداد اعضای بالا در این روزهای
موسیقی به حساب می‌آید. چه الزامی به این تعداد خواننده و نوازنده در یک گروه هست؟

درست است؛ روناک اولین گروهی بود که با ۱۲خواننده بر روی
صحنه می­رفت. هدف من این بود که این اجراها و پوشش­های محلی تماما با خواننده­های
همان محل اجرا شود و همیشه فکر می­کردم اگر مسئولان ببینند، استقبال می­کنند و از
نظر امکانات این گروه را یاری می­کنند، ولی متاسفانه هیچ نگاه و توجه ویژه‌ای به
این گروه نشد. بعد از گذشت هفت‌سال، در سال۹۷ تصمیم گرفتم تعداد خواننده­ها را
کمتر کنم چون نمی­توانستم از نظر مالی همه این گروه پرجمعیت را تامین کنم. همان‌طور
که می‌دانید این گروه‌ها با این تعداد زیاد باید حتما پشتوانه‌ای داشته باشند. البته
یک خبر خوب هم برای خواننده­های سنتی، محلی، پاپ و ملل که صدای خوبی دارند و به هر
دلیلی تاکنون نتوانسته‌اند کنسرت اجرا کنند، دارم و آن این‌که گروه روناک این
امکان را فراهم می­کند آن‌ها بتوانند به همراه گروه روناک کنسرت برگزار کنند.

تلفیق در گروه روناک از چه جایگاهی برخوردار است؟

تلفیق جایگاه خوبی در روناک دارد چون من سال‌ها بر روی آن
تحقیق کرده­ام. خیلی دوست داشتم روناک تلفیق شود چون جوانان امروز ما موسیقی
تلفیقی را می­پسندند.

اگر قرار باشد این گروه را در سبکی خاص دسته‌بندی کنید در کدام
دسته جای می‌گیرد؟

به نظرم در نوع خودش بی‌نظیر است چون چهار ژانر موسیقی در
روناک اجرا می­شود. موسیقی محلی، سنتی، پاپ و ملل. درواقع گروه روناک اولین گروهی
است که با این ترکیب به روی صحنه می­رود.

در کنسرت پیش رو چه قطعاتی از شما خواهیم شنید و چه فضایی خواهند
داشت؟

قطعات زیادی را در بخش محلی داریم که خودم آن‌ها را می‌خوانم.
شمالی، بلوچی، کردی، لری، بختیاری، آذری و خراسانی. در بخش سنتی آقای امامی برای
ما می­خواند. بخش ملل را هم وحید عبدالهی می­خواند. بخش ملل شامل آثار ایتالیایی، مصری،
هندی و استانبولی است. در بخش پاپ نیز قطعه «دوستت دارم» با صدای وحید عبدالهی
اجرا می­شود.

این فضا بر چه مبنایی لحاظ شده است؟

این فضا دقیقا بر مبنای چهار ژانر موسیقی خواهد بود که مردم
از آن لذت خواهند برد. جالب اینجاست که طرفداران این چهار ژانر در سالن کنار هم
هستند.

اخیرا با آقای فلاح‌‌پور در مقام تهیه‌کننده همکاری می‌کنید.
این همکاری در چه راستایی صورت گرفته است؟

اخیرا توافقی را با آقای فلاح‌‌پور امضا کرده‌ایم که در
راستای تهیه‌کنندگی گروه است و فکر می‌کنم به امید خدا به پیشرفت گروه، کمک زیادی
خواهد کرد.

فکر می‌کنید نیازی به حضور تهیه‌کننده برای موسیقی هم همچون
سینما واجب باشد؟

بله. صد درصد در هر کاری نیاز به تهیه‌کننده داریم و در
موسیقی هم عوامل زیادی در موفقیت یک گروه دخیل هستند؛ تهیه‌کننده، مدیر اجرایی و
مدیر داخلی. یک گروه برای رسیدن به موفقیت نیازمند این افراد است و نمی‌شود این
موضوع را نادیده گرفت.

در شرایطی که مردم به موسیقی‌های شتاب‌زده و سردستی پاپ توجه
دارند، چه اصراری به کار کردن در این زمینه و تنوع در ژانرهای مختلف دارید؟

به نکته خوبی اشاره کردید؛ دقیقا هدف من هم همین بوده­ است.
با تلفیق گروه روناک و تنوعی که ایجاد می‌کنیم، می­شود آن خلأ را پر کرد. موسیقی‌های محلی ما هم ریتم تندی دارند و از پاپ کم
نمی­آورند. می­توانیم مخاطبان آن نوع موسیقی‌‌ها را نیز به سمت موسیقی محلی جذب
کنیم.

هم‌نشینی سازهای سنتی، بومی و کلاسیک در چه راستایی صورت گرفته
است؟

دقیقا در راستای همان تلفیقی است که درباره آن صحبت کردم. دقیقا
تلفیق همین سازها کنار همدیگر است که تنوع مورد اشاره‌ام را محقق می‌سازند.

الزام این‌که همه این‌ها را در کنار یکدیگر جمع کنید چه
بوده است؟

به این دلیلِ ساده بوده است که مخاطبان بیشتری جذب کنیم؛ مخاطبان
ژانرهای مختلف را جذب کنیم چون صددرصد، جذابیت موسیقی دوچندان می­شود.

پیش‌بینی‌تان از بازخوردهای کنسرتی که در آینده نزدیک پیش
رو دارید چیست؟

صددرصد کنسرت موفقی پیش رو خواهیم داشت. از تمام هواداران
موسیقی محلی و طرفداران روناک تشکر می‌کنم که همیشه یار و یاور و حامی ما بودند و
با حضور پررنگ و سبزشان در کنسرت­ها، ما را خوشحال کردند. خیلی خوشحالم که من از
اولین کسانی بودم که این گروه تلفیقی و محلی را تشکیل دادم. من از سال۷۵ این گروه
را با عنوان «نواحی ایران» تشکیل دادم. بعدها نام این گروه به «روناک، نواحی
ایران» تغییر یافت. شاید در این زمینه از نظر مالی نتوانستم اولین آلبوم را به
بازار بدهم و به‌عنوان اولین نفر شناخته شوم اما خوشحالم. چون قدمی که برداشتم، بسیار مثبت و خوب بود که گروه­های دیگر توانستند استقبال کنند
و این راه را ادامه بدهند. طوری که الان شاهد گروه­های محلی زیادی هستیم که به روی
صحنه می­روند و آثار محلی را اجرا می­کنند. بازهم به خودم می­بالم که با لباس­های
محلی به روی صحنه می­رفتم. خیلی از مردمان عزیز ایران واقعا لباس­های محلی شهرستان­ها
را نمی­شناختند و با آداب و رسوم مناطق مختلف آشنا نبودند. با لهجه­ها و موسیقی­هایشان
غریبه بودند. من توانستم این را به گوش تمام این عزیزان برسانم و این‌که بتوانند
لباس­های محلی‌شان را ببینند. فکر می­کنم توانسته باشم در این زمینه قدم خوبی برای
موسیقی محلی و موسیقی اقوام بردارم. امیدوارم تا روزی که زنده هستم بتوانم این­
راه را ادامه بدهم و خدا را شاکر هستم زیرا به من کمک زیادی کرد و بدون پشتوانه
خاصی، روناک الان در جایگاهی است که مردم آن را دوست دارند، همین برای من کافی
است.

مازیار
رضایی