الهه حصاری که بازیگری را از تئاترهای دبیرستان شروع کرده بود و سال۸۶ با «نطفه شوم»
برای اولین بار جلوی دوربین آمد؛ بازیگری است که از تجاری‌ترین فیلم‌ها تا آثار جشنواره‌ای،
طیف رنگی متنوعی را در کارنامه‌اش دارد. او امسال هم در جشنواره فجر با فیلم «هایلایت»
حضور دارد. گفت‌وگوی ما با الهه حصاری را در ادامه بخوانید.

خانم حصاری لطفاً
در ابتدا کمی در مورد نقشتان توضیح دهید.
نقش من درباره دختری به اسم نوشین است که در اوج جوانی، سرخوشی و
سرحالی است اما دستخوش اتفاقی می‌شود که برای خواهرش افتاده است و این مسئله مهم‌ترین
اتفاق فیلم است. زمانی که فیلم را می‌بینید، متوجه می‌شوید که این اتفاقات باعث یک‌سری
تعلیق در زندگی می‌شوند. من درکل؛ این شخصیت، فیلمنامه و بستر آن را دوست دارم.

چقدر به نقشی که بازی کردید، نزدیک بودید تا از این طریق
بتوانید برای مخاطب باورپذیر بشوید؟
به‌لحاظ تعلیقی که برایم پیش آمد، خیلی از خودم دور است. ولی به‌لحاظ
این‌که نقش دختر سرخوش است، اصلاً از من دور نیست.

پارتنرهای
مقابل شما چه کسانی بودند و چطور هم را تکمیل کردید؟
من خیلی خوشحالم که در این فیلم با بازیگران حرفه‌ای مثل؛ آزاده
زارعی به‌عنوان نقش خواهر بزرگ‌تر و با جمشید هاشم‌‌پور برای بار دوم هم‌بازی شدم
و با آقای سام قریبیان و پژمان بازغی و تمام دوستانی که در این فیلم حضور داشتند لحظات
خوبی داشتیم.

همکاری
با اصغر نعیمی چه وجه تمایزی نسبت به دیگر کارگردانانی که با آن‌ها کار کردید،
داشت؟
به هر حال کار کردن با هر کارگردانی متفاوت است. طبیعتاً
هر کارگردانی، سلایق متفاوتی دارد، اما او از آن دست کارگردانانی است که به ایده‌هایی
که بازیگر می‌دهد، اگر منطقی و در راستای فیلم باشد، گوش می‌کند. اصغر نعیمی،
بسیار انعطاف‌پذیر است و بازیگر می‌تواند به‌راحتی در جلوی او بازی کند و این
مسئله از ویژگی‌های بارز این کارگردان است.

«هایلایت» یک
تم عاشقانه دارد که تقریباً غالب است. فکر می‌کنید که این فیلم چه وجه تمایزی با
دیگر فیلم‌های تم عاشقانه دارد و چطور می‌توان آن را متفاوت از بقیه کارها دید؟
این فیلم، عاشقانه‌ای است که درون آن کمی تلخی وجود دارد و متفاوت
است. چون فکر می‌کنم سینمای ما خیلی وقت است که از این دست قصه‌ها به خود ندیده
است. این قصه بسیار متفاوت تعریف و اجرا شده است.

شانس سیمرغ را برای خودتان و فیلم «هایلایت» چقدر می‌بینید؟
سودای سیمرغ داشتن و حضور در جشنواره فجر، یکی از اتفاقاتی است که من
دوستش دارم و تلاش می‌کنم که در جشنواره، هر سال فیلمی داشته باشم و امسال هم
امیدوارم هرکس که سودای سیمرغ در سر دارد به آن برسد.

فکر می‌کنید همان‌طور
که ما فیلم منتخب از نگاه مردم داریم، آیا بهتر نیست که بازیگر منتخب(زن یا مرد)
هم از دید مردم داشته باشیم؟
چرا که نه، پیشنهاد خوبی است. البته؛ خیلی گزینه‌ها می‌توان به
جشنواره اضافه کرد اما ممکن است با محدودیت‌هایی مثل محدودیت زمان و خیلی مسائل
دیگر که در تخصص من نیست، مواجه باشیم.

ارزیابی خودتان
جدای از تعارفات مرسوم که وجود دارند، نسبت به جشنواره سی‌وششم فیلم فجر چیست و
فکر می‌کنید که برگزاری این دوره از فستیوال، چه نکات منفی یا مثبتی داشت؟
من در مورد این‌که، فیلم‌ها در برج میلاد اکران نمی‌شود، متعجب شدم
چون حضور هنرمندان و اهالی رسانه در این فضا که کاخ جشنواره نامیده می‌شد، حال و
هوای دیگری داشت. البته شاید امسال هم تجربه جدیدی باشد و شاید تجربه خوب و مفیدی
باشد

یگانه عرب