برای تئاتر ایران در حالت عادی ارزشی قائل نیستند. یک جشنواره فجر سالانه هم داریم که پوسترش این می شود! دو-سه سال پیش هم با پوستر مشکل داشتم. وقتی برای نمایشی پوستری طراحی و برای مجوز اقدام می کنیم، هزار تا ایراد می گیرند، بعد از این پوستر به عنوان پوستر تئاتر فجر رونمایی می کنند! من خیلی متاسفم برای تئاتر فجر اگر که این پوسترش باشد، چون فاجعه است! شفیعی و دیگر دوستان دخالتی در طراحی پوستر و برنامه ریزی نمی کنند. کجای دنیا چنین پوستری را که واقعا از نظر تکنیک تا این میزان زشت است را انتخاب می کنند؟!
وی افزود: هر کاری که در حوزه سینما و تئاتر انجام می شود، به منِ بابک محمدی مربوط است. من عقیده خودم را می گویم، گرچه اینها عقیده هیچ کسی را نمی پرسند! هرکسی یک ورق، کاغذ و ابلاغ گرفت هرکاری دلش بخواهد می کند و بعد می رود و دیگر ربطی هم به او ندارد! اما ما که نمی توانیم این کار را انجام دهیم. ما برای هنر این ممکلت احساس مسوولیت می کنیم. مسوولیت من در ایران به قسمت تئاتر، سینما و فرهنگ مربوط می شود. پس این پوستر را یک فاجعه می دانم.
این کارگردان باسابقه تئاتر درباره کیفیت نمایش های موجود در این جشنواره گفت: سالی که نکوست از بهارش پیداست! نمی دانم در این جشنواره چه تئاترهایی قرار است روی صحنه رود، اما تجربه ثابت کرده همیشه ضعیف است! مدیران در این جشنواره ها از برنامه ها و گفت و گوی های فرهنگی استفاده نمی کنند. نمی گویم مشکلات را حل کنند، چون مشکلات حل شدنی نیست! اما گفت و گوی فرهنگی برگزار کرده و درباره کیفیت سالانه و آینده تئاتر صحبت کنند. در ورک شاپ ها، کیفیت تئاتر را ارتقا دهند.
او درباره نمایش های بخش بین الملل توضیح داد: نمایش های بخش بین الملل را  از کبک دره و قاسم آباد اروپا می آورند! فکر می کنند همین که نمایشی خارجی است کفایت می کند، مثلا می نویسند این کار از انگلستان یا اتریش آمده، مگر همه تئاترهای اتریش و انگلستان خوب است؟ تمام آلمان را بگردید سه یا چهار تئاتر و سالن درست و حسابی پیدا نمی کنید، با اینکه بودجه زیادی دارند، ولی استعداد ندارند! این تئاترها را فقط به خاطر اسم کشورشان می آورند و این کافی نیست! قالیچه ای که من ببافم یا اهل فن ببافد فرق می کند، اما فقط اینکه   قالیچه از ایران آمده کافی نیست! رییس جشنواره نمی تواند با نامه رییس جشنواره باشد، باید برای چندین سال انتخاب شود و در سال به نقاط داخلی و خارجی سفر کند و ببیند چه خبر است! چون مدیران هنری ما با تئاترهای بزرگ دنیا ارتباط ندارند و زبان هم بلد نیستند، به سفارت می روند و  کسی را آنجا پیدا می کنند که او هم از قضا زبان نمی داند و در سطح open the door  بَلَد است!
محمدی ادامه داد: اولین نفری بودم که بعد از انقلاب اسلامی جشنواره فیلم سینمایی ایران را در اتریش برگزار کردم. چون هیچ کدام از دوستان نتوانستند چنین کاری انجام دهند.امیدوارم مهمانانی که دعوت می شوند و یا تئاترهایی که برگزار می کنند از کیفیت خوبی برخوردار باشند. از الان نمی توانم قضاوت کنم که خوب می شود یا نه،اما دوباره پوستر به خاطرم می آید که فاجعه است. منوی پیتزافروشی ها بهتر از این پوستر است! از آقای شفیعی و پیمان شریعتی خواهش می کنم دخالت کنند، چون هم وظیفه شان است و هم سلیقه شان بهتر است! شاید هم می خواهند سلب مسوولیت کنند و بگویند: ما به هنرمندان گفتیم که خودشان کار کنند!
وی افزود:اگر مخاطب، تئاتر بَد ببیند، آن نمایش تمام می شود و او از سالن خارج می شود و فراموش می کند، اما پوستر چسبیده به دیوار می ماند و آینه دِق است! من جدول و لیست کارهایی که اجرا می شود را نمی دانم. در جشنواره بین المللی تئاتر کودک همدان کیفیت کارها خوب بود و نمایش های باکیفیتی از سایر کشورها حضور داشت. استعدادهای خوب ایرانی هم حاضر بودند.
کارگردان نمایش «انتری که لوطیش مُرد» در پایان گفت: اینجا جشنواره ها را بدون هنرمندان برگزار می کنند. کسی که در راس قرار می گیرد با همه مخالف است! سه سال پیش در جشنواره فیلم فجر ما را راه نمی دادند! یکی را از این بنگاه ها را جلوی در گذاشته بودند و می گفتند هر کسی بلیت ندارد داخل نشود! جشنواره تئاتر و سینما در وهله اول برای هنرمندان آن کشور است. متاسفم که هنرمندان ما  زمانی که باید، دخالت نمی کنند. ما باید مسوولیت هنر را بپذیریم. تا وقتی تولید کننده هنر هستیم، مسوولیت به عهده ماست چه خوب باشد، چه بد.