نمایش «بینوایان» از پانزده آذرماه تا پنج دی ماه ساعت ۱۸/۳۰ در تالار فرهنگ شهر کاشان روی صحنه می رود.
اکبر رضوانیان، محمد حمیدی شاد، زهره استادی، علی دارمی زاده، یاسمن نصیری، رضا رادبخت، محمد عباس زاده، بهداد مشایخی، مهسا افسری کاشانی، امیرحسین بابا اکبری، فاطمه حری، علی سلیمانی، کوثر سعادت، علی صادقی، نرگس سادات محتشمی، محمدرضا معصوم، عباس هاشمی و هانیه آژند در این نمایش پربازیگر ایفای نقش می کنند.
با حمیدرضا آخوندنصیری نویسنده و کارگردان این نمایش گفت و گویی انجام داده ایم که در ادامه می خوانید:
آخوندی درباره چرایی اقتباس از رمان «بینوایان» هوگو برای اثر تازه اش به صبا، گفت: رمان «بینوایان» را از کودکی خوانده بودم. فیلم ها و سریال هایی که درباره این رمان ساخته شده را دیدم و اینها باعث شد علاقه ام نسبت به این اثر بیشتر شود. پیرنگ «بینوایان» دغدغه انسان معاصر است. شرایط اجتماعی- سیاسی که هوگو مطرح می کند هم در جهان امروز و هم در جامعه خودمان نمایان است. افرادی مانند: ژان وال ژان، فانتین، کوزت و مادلِن در جامعه زیاد است. با توجه به ساختار نسبتا اَبزورد و آوانگاردی که برای این کار در نظر گرفتم، سعی کردم پُلی بین اواخر قرن ۱۸، اوایل قرن ۱۹ و دنیای معاصر ایجاد و مَشِقات انسان امروز را از طریق این رمان مطرح کنم.
وی ادامه داد: رمان «بینوایان» را با دیدگاه، فلسفه و ایدئولوژی ذهنی ام در هم آمیختم و جهانبینی شخصی ام را در این اثر دخیل کردم. به عنوان مثال شخصیت پدر روحانی در این رمان یک فرد مومن، بخشنده و درستکار است، اما در این نمایشنامه علاوه بر درستکاری، خطاکار هم هست. آدم های این نمایش همه افرادی خاکستری هستند. قهرمان و ضدقهرمان در این نمایشنامه وجود ندارد. دیدگاهم این بود که بر اساس مقتضیات زمانی و شرایط خاص انسان می تواند یکی از مایه های وجودی خودش را متجلی کند. در یک زمان خاصی می تواند هیتلر، پاتریس لومومبا و یا «نانا»ی امیل زولا باشد. همه چیز نسبی است و بستگی به آن موقعیت و شرایط خاص دارد. دیدگاه کانت که هوگو در رمان داشت را کنار زدم و از عینک فلسفه نیچه نگاه کردم. اراده معطوف به قدرت دیدگاه من بود. کلیت داستان تغییر نکرده است. آیتم های اصلی «بینوایان» در کار وجود دارد، با این تفاوت که با روش مضحکه جدی اوژن یونسکو روند را جلو برده ام، یعنی زندگی تراژدی خنده دار است.
این کارگردان درباره وضعیت تئاتر در شهر کاشان و مشکلاتی که پیش رویش بود، توضیح داد: نمایش در کاشان به علت ممیزی و سانسور مشکلات زیادی دارد. بافت شهر مذهبی است و با وجود اینکه کاشان شهری دانشجویی محسوب می شود، سرانه مطالعه پایین است. چند سالی است که تحولاتی ایجاد شده، ولی برخی از گروه ها با نمایش های خارجی ارتباط خوبی ندارند. بابت «بینوایان» مشکلات زیادی داشتیم. شورای نظارت نمایش کاشان، کار را که دیدند، یکی-دو صحنه نمایش را کامل حذف و چندتا از دیالوگ ها را جا به جا کردند. الزاماتی مانند: گریم و لباس خانم ها برای اعضای شورا نامانوس بود و نمی توانستند ارتباط برقرار کنند. اگر «بینوایان» روی صحنه رفت به خاطر سوابق و اعتبار ۳۴ ساله ام بود که باعث شد با دوستان تعامل داشته باشم. شرایط نمایش در کاشان خیلی بد است. به لحاظ اقتصاد تئاتری و مسائل تکنیکی رویکرد، حرفه ای نیست. مساعدت و همکاری نهادهای دولتی کم است. ما از طریق رابطه و رفاقت کار را جلو می بریم. سرمایه گذاری برای تئاتر صورت نمی گیرد، تهیه کننده و مدیرتولید نداریم. کسی برای یک کار فرهنگی مانند «بینوایان» اسپانسر نمی شود. اگر نمایشی مناسبتی باشد، مشارکت عالی است، ولی اگر بخواهیم داستان رستم و سهراب «شاهنامه» و یا نمایشنامه «آرش» بهرام بیضایی را کار کنیم، به سختی روی صحنه می رود. من نمایشنامه های خارجی از آلبی، وودی آلن، لورکا و آشیل کار کردم و مشکلات زیادی همراهم بود.
آخوندنصیری درباره اجرای «بینوایان» در یکی از سالن های تهران گفت: برای این نمایش با مدیریت تالار مولوی رایزنی کردم. قرار است کار را ببینند و در صورتی که سطح کیفی کار توقع شان را جلب کرد، دو هفته در تهران اجرا برویم.
او در پایان درباره استقبال مردم کاشان از این نمایش افزود: خرید بلیت به صورت سنتی و از گیشه است. خرید اینترنتی پایین است و اکثر مردم سیستم هوشمند ندارند، ولی از طریق گیشه فروش بلیت داریم. استقبال ۳ روز اول نیز بسیار خوب بود.