نمایش «معرکه در معرکه» با نویسندگی داوود میرباقری و کارگردانی سهیل محزون از ۸ تا ۱۹ آذرماه در خانه نمایش دا روی صحنه می رود.
دُنا تارفی، علیرضا نیکخواه، ‌سهیل محزون، سید محمد سعیدی، ساحل محزون، طناز رجبی و رومینا منصور بازیگران این نمایش هستند.
به بهانه اجرای این نمایش با علیرضا نیکخواه بازیگر «معرکه در معرکه» گفت و گویی داشته ایم، در ادامه می خوانید:
نیکخواه درباره قصه «معرکه در معرکه» به صبا، گفت: این نمایش با نویسندگی داوود میرباقری است. همان طور که از نام اثر پیداست، چند موضوع را در خود جای داده است. نمایش داستان پهلوانی را روایت می کند که مثل ایام گذشته معرکه می گیرد و از این راه امرار معاش می کند و در ادامه مخاطب شاهد اتفاقاتی است که با این پهلوان و قصه همراه می شود.
این گوینده رادیو درباره ویژگی های این نمایش توضیح داد: سهیل محزون کارگردان اثر، ۷ سال پیش می خواست این نمایش را روی صحنه ببرد. خیلی ها به ما گفتند که دوره این مدل نمایش ها گذشته و مخاطبی ندارد. این نمایش درباره جوانمردی و از خودگذشتگی هایی است که در زندگی ماشینی امروز رفته رفته فراموش می شود. ویژگی هایی که از فرهنگ اصیل ایرانی می آید. احساس کردیم در تئاترهای امروزی که خیلی مدرن است و سعی می کنند از حرکات عجیب و غریب در نمایش استفاده کنند و هنرهای مختلف را با هم ادغام کنند تا مخاطب را جذب کنند، به نمایش ما نیاز است. سادگی ویژگی بارز «معرکه در معرکه» است و سعی کردیم با این ویژگی کاری زیبا روی صحنه ببریم. زیبایی این نمایش دیالوگ هایی است که میرباقری نوشته و فرهنگی که متاسفانه یواش یواش از خاطر جامعه ما پاک می شود. هرچند که سالن کوچک است، اما پُر رفتیم.
وی راجع به مشکلاتی که برای بازی در نقش پهلوان داشت، افزود: همیشه در ذهنم دوست داشتم نقشی مانند پهلوان را بازی کنم. جایی که برای من مشکل ایجاد کرد، احساس کردم به فیلمفارسی ها نزدیک می شویم و البته لازمه این کار بود. سبک کار به ۶۰ سال و شاید کمی عقب تر تهران برمی گردد . باید به شکلی این نقش را بازی می کردم که قابل باور باشد. خدا را شکر با بازخوردی که از مخاطب گرفتم احساس می کنم این اتفاق افتاده است.
او ادامه داد: درباره سالن نمایش هم، هر کارگردان و بازیگری دوست دارد کارش در سالن های معتبرتری روی صحنه رود، ولی از یک جهت ساختار تماشاخانه دا به ما در القای فضای نوستالژی و قدیمی نمایش کمک کرد و باعث شد برای مخاطب فضاسازی کنیم و او را به تهران قدیم ببریم.
وی در پایان گفت و گو به ویژگی های یک بازیگر تئاتر اشاره کرد و گفت: در تئاتر نباید خیلی به دنبال پول بود. اولین صحبت برخی از دوستان در بحث های ابتدایی حضور در نمایشی درباره میزان درآمد و دریافتی است. البته باید هم این طور باشد و تئاتر درآمد داشته باشد، ولی در فضای امروزی نمی توانیم چنین مسئله ای را اولویت قرار دهیم. بازیگر باید بتواند با نقشش زندگی کند. من زمانی که مشغول رانندگی هستم دیالوگ هایم را تکرار می کنم و به خودم فضاسازی می کنم.
او ادامه داد: بازیگر باید بیان، بدن و فیزیک مناسبی داشته باشد. تاکید می کنم، حتما باید بدن بسیار خوبی داشته باشد. متاسفانه امروز می بینیم که به بیان و چهره خوب بسنده و فکر می کنند بازیگری تئاتر همین است. خیلی به ندرت پیش می آید که بازیگر از بیرون دیالوگ بگوید و به داخل صحنه بیاید، پس مخاطب اول بازیگر را می بیند و اگر بدن خوبی نداشته باشد در همان لحظه اول قضاوت می شود. بدن و بیان را نمی شود در تئاتر از هم جدا کرد.