بنیاد سینمایی
فارابی چند‌روز پیش جدیدترین گزارش تولید خود را در مورد وضعیت تولید در سینمای
ایران منتشر کرد که در آن آماری مبنی بر وجود ۱۶۲فیلم در مراحل مختلف فنی در
سینمای ایران وجود داشت. به‌جز چند‌مورد از‌ این لیست که با سهل‌انگاری نامشان در
این فهرست بود و در حال‌حاضر در حال اکران هستند،باقی فیلم‌های حاضر در این لیست
مطابق رسم هر‌ساله سینمای ایران با عجله و شتاب تلاش دارند تا از ماراتن جشنواره
فیلم فجر جا نمانند و البته بسیاری از آن‌ها هم از همین حالا به‌فکر اکران هستند
چون اصولا به قصد اکران ساخته شده‌اند.

برای بررسی
بیشتر این فهرست و به‌دست آمدن نمایه‌ای از آن‌چه ممکن است در جشنواره فیلم فجر یا
اکران سال آینده شاهد آن باشیم،به‌سراغ چند‌نفر از دست‌اندرکاران این فیلم‌ها
رفتیم. ابتدا با این نیت که بدانیم آیا فیلمشان به جشنواره فیلم فجر سال‌جاری می‌رسد
و در ادامه نظرشان را در مورد اکران سال آینده و تراکم آن پرسیدیم چون که گیشه
امروز سینمای ایران پر از فیلم‌هایی است که صاحبان آن‌ها از شرایط اکران ناراضی
هستند و تعداد بی‌شماری فیلم هم داریم که هنوز از جشنواره سال‌گذشته باقی مانده‌اند
و رنگ پرده را ندیده‌اند

موسوی: فیلمسازان
مخاطبانشان را بشناسند تا در اکران به مشکل بر‌نخورند

غلامرضا موسوی؛ تهیه‌کننده سینما که با فیلم «موریانه» به کارگردانی
مسعود حاتمی نامش در لیست تولید فارابی آمده گفت: این فیلم در مرحله پس تولید است و
عوامل آن در حال آماده‌سازی آن برای نمایش هستند

موسوی که خود از قدیمی‌ترین تهیه‌کنندگان سینما و عضو هیات‌رئیسه
شورای عالی تهیه‌کنندگان است درباره پیش‌بینی خود در مورد ترافیک اکران در سال آینده
گفت: اول از همه این نکته لازم به ذکر است که مشخص نیست تمام این ۱۶۲به مرحله تولید
برسد. طبق آماری که به صورت نسبی در دست داریم هرسال بین ۱۱۰‌الی‌۱۱۵ فیلم تولید می‌شود
از آن‌سو هم به‌صورت میانگین سالی ۶۵‌فیلم در سالن‌های سینما‌‌های ما اکران می‌شود
که در کنار آن می‌توان آماری حدود ۳۰‌فیلم را که در گروه هنر‌و‌تجربه اکران می‌شوند
به این تعداد اضافه کرد در این‌میان همیشه تعدادی فیلم هم هستند که به دلایل مختلف
امکان اکران پیدا نمی‌کنند و این مهم‌ترین مشکل ما یعنی مشکل سالن را نمایان می‌کند.

او تصریح کرد: کمبود سالن باعث می‌شود که همیشه ترافیک
اکران اتفاق بیفتد.از سوی‌دیگر شورای پروانه ساخت هم نمی‌تواند تعداد پروانه ساخت‌های
خود را محدود کند؛ چون متهم به دخالت در امور‌کاری فیلمسازان می‌شود و این شورا طبق
قانون باید درخواست پروانه ساخت‌هایی را که
به دستش می‌رسد و از نظر قوانین مربوط به جمهوری اسلامی مسئله‌ای ندارد بررسی و برای
آن‌ها پروانه ساخت صادر کند. همیشه مقداری پروانه اضافه هم صادر می‌شود یعنی اگر پیش‌بینی
ساخت فیلم برای یک‌سال ۱۱۰‌عدد است معمولا تعداد بیشتری پروانه ساخت صادر می‌شود و
بعضی از پروانه‌های سال‌گذشته نیز مانده است که صاحبانشان آن‌ها را تمدید می‌کنند و
بعضی از این پروانه‌های ساخت هم ناخودآگاه به سال آینده موکول می‌شود بنابراین ما در
واقع میانگین ۱۱۰‌فیلم را می‌توانیم به‌عنوان بهترین عدد برای میزان تولیدات سینمای
ایران در یک‌سال در نظر بگیریم.

موسوی در ادامه افزود: معمولا تعدادی از آن‌ها در گروه‌های حرفه‌ای
سینمایی و تعدادی در گروه هنر‌و‌تجربه اکران می‌شود اما تعدادی فیلم هم این وسط وجود
دارد که صاحبانشان حاضر نیستند آن‌ها را در اختیار گروه هنر‌و‌تجربه بگذارند در حالی‌که
مناسب آن گروه هستند و نمی توانند آن‌ها را در گروه‌های سینمایی اکران کنند. بنابراین
نمایش آن‌ها باز به سال آینده موکول می‌شود. این مسئله هر‌سال تکرار می‌شود و در این
سال‌ها تفاوت اساسی در این مسئله ایجاد نشده است. البته خوشبختانه در تهران سالن‌های
سینمای بیشتری نسبت به سال‌های قبل داریم اما اکران در آن‌ها به شیوه‌ای نیست که بتواند
تعداد بیشتری فیلم را وارد چرخه اکران کرد چون در همین حال حاضر با شش‌گروه سینمایی
که داریم و فیلم‌هایی که اکرانشان خارج از این گروه‌ها ادامه پیدا می‌کند حتی فیلم‌هایی
که به‌صورت آزاد اکران می‌شوند خود‌به‌خود شائبه‌هایی به‌شکل درست یا نادرست در مورد
فیلم‌سوزی مطرح است که البته به‌گمان من این حرف‌ها منطقی نیست. واقعیت این است که
بیش از این ظرفیت اکران نداریم و هر‌کسی که فیلم را می‌سازد باید به این فکر کند که
فیلم را برای کجا و چه مخاطبی می‌سازد و مخاطب آن را بشناسد. نمی‌تواند فیلمی برای
مخاطب خاص را برای مخاطبان عام نمایش داد یا برعکس و این مساله در مورد اکران
بسیار مهم است.