آرش رصافی متولد ۱۳۵۰ در کرمانشاه است. او فارغ‌التحصیل
کارشناسی کارگردانی وکارشناسی‌ارشد ادبیات نمایشی از دانشکده سینما تئاتر است.
رصافی شروع فعالیت خود را از سال۶۷ به‌عنوان هنرجوی انجمن سینمای جوانان ایران
دفتر کرمانشاه آغاز کرد و با ساخت فیلم‌های غبار، ورطه، تولد یک فیلمساز؛ مرگ یک
مترسک، دروغ، مرآت به‌صورت هشت‌میلی‌متری و ساخت فیلم‌های تلفن، زمین، کانی‌کاو،
پرده سفید، صورتک‌ها، مسافر، چای قندپهلو، بان لرزان و مستند بلند عبور باید(به‌صورت
مشترک با نیما عباس‌پور) در قطع ویدئو، کار فیلمسازی خود را آغاز کرد در کارنامه
کاری او در حوزه فیلم‌کوتاه می‌توان به تدوین وتصویربرداری بیش از ۵۰ فیلم‌کوتاه،
مستند و داستانی، سرپرست دفاتر انجمن سینمای جوان کرمانشاه، کرج و تهران از سال‌های۷۷
تا ۸۵، تدریس
دروس فیلمنامه، کارگردانی و تدوین فیلم‌کوتاه از سال۷۷ در انجمن سینمای جوان، مسؤل
هماهنگی تولیدات دفاتر انجمن و کارشناس‌ارشد تولید در انجمن سینمای جوانان ایران
از سال۸۵، تالیف کتاب «رباعی سینما» درباره ویژگی‌های فیلمنامه کوتاه در سال۸۶،
عضو کمیته عضوگیری انجمن فیلم‌کوتاه ایران از سال۸۴ تا ۸۹، عضو هیات موسس آکادمی فیلم‌کوتاه
ایران، مدیرعامل شرکت فیلمسازی بهنام فیلم، عضو هیات‌مدیره انجمن فیلم‌کوتاه ایران
از سال۹۲ تاکنون و نیز معاون تولید و پشتیبانی انجمن سینمای جوانان ایران از سال۹۲تاکنون
اشاره کرد.

*سیاست‌‌های انجمن سینمای جوانان ایران درمورد
تولیدات فیلم‌های کوتاه در سراسر کشور چیست؟

انجمن سینمای جوانان ایران از سه سال گذشته تا
امروز سیاستی را در تولید دنبال می‌کند که مبتنی بر اجرای غیرمتمرکز است. درواقع برنامه
این است که سیاست‌گذاری‌‌ها در حوزه تولید در تهران و در ستاد مرکزی اتفاق بیفتد
اما اجرای آن در سراسر کشور و به‌شکل غیرمتمرکز رخ دهد.

*اهداف این مدل برنامه‌ریزی در تولید فیلم‌ها در شهرستان‌‌ها چیست؟

هدف این بود که ما به دفاتر شهرستان اعتماد کنیم و
شرایطی را برای تولید فراهم کنیم تا دوستان فیلمساز مجبور نباشند برای تولیدات
حرفه‌ای خود به تهران مراجعه کنند. من خودم فعالیتم را از دفتر سینمای جوانان در
شهرستان شروع کردم و می‌دانم محدودیت‌‌های موجود تا چه اندازه به هنرمندان آسیب می‌زند
به همین دلیل این سیاست جدید را در انجمن اجرایی کرده‌ایم.

*بالاخره هر برنامه‌ریزی و طرحی با تغییر مدیران از بین می‌رود و به‌نوعی
با آمدن مدیر جدید همه چیز باید از صفر شروع شود. با تغییر مدیریت‌‌هایی که در سطح
مدیران سینمایی و انجمن سینمای صورت گرفته، آیا در سیاست‌‌های انجمن هم در قبال تولید،
تغییراتی صورت گرفته است؟

آیین‌نامه تولید در راستای این سیاست نوشته شد و باتوجه
به تغییر و تحولات در سطح مدیریتی، خوشبختانه سیاست توجه به مراکز انجمن و اجرای
غیرمتمرکز از بین نرفت و من نیز تلاش خود را کردم تا بتوانیم دفاتر را به‌شکل
غیرمتمرکز حمایت کنیم. همچنین برای ما بسیار مهم بود که سطح کیفی تولیدات انجمن را
ارتقا دهیم و فکر می‌کنم طی دو سال گذشته تقریبا این اتفاق رخ داده است و فیلم‌های
مطرح انجمن در جشن خانه سینما و در جشنواره بین‌المللی فیلم‌کوتاه و دیگر موقعیت‌‌های
بین‌المللی موفقیت‌‌های بسیاری کسب کرده‌اند.

*بسیاری از فیلمسازان جوان هستند که از استعداد خوب فیلمسازی هم
برخوردار هستند ولی عضو انجمن سینمای جوانان ایران نیستند. سیاست انجمن سینمای
جوانان ایران در مقابل این گونه افراد چیست؟

سیاست دیگر این انجمن این است که باتوجه به این‌که مقوله
فیلم‌کوتاه به‌عنوان یک سینمای مستقل و به‌عنوان محلی که می‌تواند زبان سینما را
گسترش دهد، از اهمیت بسیاری برخوردار است، سعی کردیم تمام فیلمسازانی که در این
عرصه دارای استعداد هستند و یا علاقه‌مند به کار در این زمینه هستند، مورد حمایت
قرار دهیم. درواقع حمایت‌‌های انجمن تنها به اعضای خود محدود نمی‌شود و حتی تلاش
کردیم بسیاری از فیلمسازانی که بنا به دلایلی به سمت انجمن نمی‌آمدند، به سمت
انجمن جذب کنیم و اتفاقات خوبی ازطریق همین فیلمسازان رخ داد و آثار بسیار خوبی
تولید کردند. فکر می‌کنم طی دو سال گذشته سطح کیفی تولیدات انجمن بالا آمده و به‌لحاظ
کمی نیز در دفاتر انجمن چه در تهران و چه در شهرستان‌‌ها تولیدات قابل‌توجهی چه به‌صورت
نیمه‌حرفه‌ای و چه به‌صورت هنرجویی تولید می‌شود که از بین همین آثار استعدادهای
بسیار خوبی پیدا می‌شود.

خوشبختانه انجمن سینمای جوانان ایران تا این مرحله به‌خوبی
عمل کرده است، اما به‌دلیل این‌که هنوز استعدادهای بسیاری در دفاتر ما وجود دارد
که امکان حمایت از همه آن‌ها به‌دلیل مسائل مالی و اعتباری وجود ندارد، فاصله
زیادی تا ایده‌آل‌‌های خود داریم و فکر می‌کنیم اگر شرایط انجمن بهتر بود و دوستان
ما در سازمان سینمایی توجه بیشتری به سینمای جوان داشتند، قطعا شرایط بهتری را
برای تولید فراهم و دوستان بیشتری را در زمینه تولید حمایت می‌کردیم.

اگر به فیلم‌کوتاه توجه بیشتری شود سینمای ایران از
این توجه ضرر نمی‌کند. من معتقدم فیلم‌کوتاه به سینمای بلند ساختار، نوع روایت،
جسارت و تجربه‌گرایی پیشنهاد می‌دهد.

بسیاری از فیلم‌هایی که تولید می‌شود از لحاظ تکنیک
خوب هستند ولی از لحاظ محتوا و بومی‌گری و اقتباس از فرهنگ و ادبیات ضعیف هستند.
در این مورد چه فعالیت‌‌هایی انجام شده که به محتوای فیلم‌ها هم بیشتر توجه شود؟

سازمان سینمایی در حال حاضر سیاست جدیدی را در
زمینه نهضت تولید محتوا دنبال می‌کند تا بتوانیم سهم زیادی از بازار ایران و منطقه
را در تولید محتوا داشته باشیم که برای رسیدن به این هدف باید به تولید توجه
بیشتری نشان دهیم که سیاست‌‌های سازمان نیز متمرکز بر تولید است و بحث آموزش در
سازمان نیز قرار است به سمت تولید سوق داده شود. یعنی اگر آموزشی هم در انجمن صورت
می‌گیرد، این آموزش به تولید منجر شود تا بتوانیم سهم زیادی در تولید محتوا داشته
باشیم ولی در این میان معتقدم که تولید انبوه نمی‌تواند راهگشای ما باشد تا بازار
را در اختیار داشته باشیم اما اگر به‌لحاظ کیفی تولید خوب داشته باشیم، شاید
بتوانیم سهمی از بازارها داشته باشیم.

برنامه حمایتی از فیلم‌کوتاه توسط دولت و بحث برای
حذف سیمرغ فیلم‌کوتاه در جشنواره ملی فیلم فجر با یکدیگر تناقض دارد. نظر شما در
این مورد که یکی از فیلمسازان باسابقه فیلم‌کوتاه هستید چیست ؟

درباره این موضوع باید نظر شخصی خود را به‌عنوان
فیلمسازی که سال‌‌ها در حوزه فیلم‌کوتاه فعالیت کرده است و در هیات‌مدیره انجمن فیلم‌کوتاه
حضور دارد، بیان کنم و تاکید می‌کنم که جواب این سوال را به‌عنوان معاون تولید و
پشتیبانی انجمن سینمای جوانان ایران نمی‌دهم. در همه جای دنیا به فیلم‌کوتاه یارانه
داده می‌شود زیرا فیلم‌کوتاه می‌تواند زبان سینما را گسترش دهد و به فیلم بلند
پیشنهادهای جدید دهد بنابراین لازم است در این حوزه سرمایه‌گذاری و به آن کمک شود.

بسیاری از کسانی که در حال ساخت فیلم‌کوتاه هستند و
یا می‌خواهند فیلمی بسازند از نبود بودجه یا نبود اسپانسر بابت فیلم‌کوتاه گلایه
دارند و می‌گویند چون فیلم‌کوتاه برگشت مالی برای سرمایه‌گذار ندارد به سمت سرمایه‌گذاری
در فیلم‌کوتاه نمی‌آیند. علت آن چیست؟

‌ در کشورهایی مانند آلمان و فرانسه که بزرگ‌ترین
تولیدکنندگان فیلم‌کوتاه هستند، تنها یک‌درصد از آثارشان در بازار موفق است و ۹۹درصد
از فیلم‌های کوتاهشان در پاتوق‌‌های فرهنگی و جشنواره‌‌ها نمایش داده می‌شود ولی
باز هم از فیلم‌های کوتاه حمایت می‌کنند و دلیل این سرمایه‌گذاری و توجه نیز این
است که آن‌ها مطمئن هستند که فیلم‌کوتاه به‌لحاظ فرهنگی و زبان سینمایی تاثیرگذار
است.

معتقدم نگاه ما نسبت به فیلم‌کوتاه باید نگاه
حمایتی باشد و در کنار توجه به مسئله بازار نباید فقط به این فکر کنیم که فیلم‌کوتاه
باید فروش داشته باشد. زمانی که به فیلم‌کوتاه نگاه تجاری داریم آنگاه بحث‌‌هایی چون
کنار گذاشتن آن از جشنواره ملی فیلم فجر پیش می‌آید. از نظر من این نگاه کاملا غلط
است و در هیچ کجای دنیا نمی‌بینیم که در جشنواره‌‌های معتبر، فیلم‌کوتاه مورد توجه
قرار نگیرد، چرا که معتقدند فیلم‌کوتاه سینمایی به‌شدت موثر است. اگر جشنواره فیلم
فجر یک جشن ملی است، سینمای کوتاه نیز باید بخشی از این جشن باشد.

در پایان اگر صحبتی دارید یا پرسشی جا مانده،
بفرمایید.

تاکید می‌کنم پیدا کردن بازار برای فیلم‌کوتاه
کاملا معقولانه است، اما تفاوت این است که بدانیم اثری که تولید می‌شود با هدف
بازار تولید شده یا با هدف گسترش زبان سینما و فرهنگ. البته این طبیعی است که در
سینمای بلند به بازار و بازگشت سرمایه و ایجاد بازار جهانی فکر کنیم اما در زمینه فیلم‌کوتاه
نباید تنها به این فکر کرد که فیلمی ساخته شود تا فروش داشته باشد.