«پنچری»
نیز از این قائده مستثنی نیست و می‌تواند باحضور بازیگرانی که کمی از تلویزیون فاصله
گرفته‌اند مخاطبان زیادی را به‌خود جذب کند. کما این‌که به‌لحاظ نوع پرداختش به
مقوله طنز به سریال «دردسرهای عظیم» نزدیک است. «صبا» با برزو نیک‌نژاد؛ کارگردان این
مجموعه گفت‌وگویی کرده است که در ادامه می‌خوانید

درحال حاضر کجا هستید و چند درصد از کار پیش رفته
است؟

به‌همراه گروه و عوامل سریال در لوکیشن شرکت هستیم
که محل کار بازیگر اصلی است، البته شرکت یکی از لوکیشن‌های ماست ضمن این‌که از ساعت
۱۴ تا ۲ بامداد نیز مشغول ضبط هستیم.

احتمال می‌دهید که تصویربرداری پروژه چه زمانی
به پایان برسد؟

برآورد ما از ابتدا پنج ماه‌ونیم بوده است باید
طبق قرار در زمان معلوم کار را تحویل دهیم و امیدوارم تا آن موقع به پایان برسد.

آیا بازیگر جدیدی هم به‌کار اضافه خواهد شد یا
با همین تعداد کار را پیش می‌برید؟

مهران غفوریان و اشکان اشتیاق به‌تازگی به کار
ما اضافه شدند و به فراخور قصه فکر می‌کنم که یک یا دو نفر دیگر هم به ما اضافه خواهند
شد. همین الان هم بازیگران زیادی داریم اما فکر می‌کنم در ادامه برای نقش‌های طولانی‌تر
به یک یا دو نفر دیگر هم نیاز داشته باشیم، البته نقش‌های کوتاهی هم داریم که ممکن
است به‌زودی به ما اضافه شوند ولی کوتاه‌مدت هستند.

آیا به بازیگرانی که برای نقش‌های طولانی قرار
است انتخاب کنید فکر کرده‌اید؟

ترجیح می‌دهم قصه کمی جا بیفتد و ببینیم که چقدر
به آن بازیگر نیاز داریم. ما از یک جایی به بعد سینابس‌ها را به کاظمی‌پور و جلالی
تحویل دادیم و آن‌ها در بخشی از نگارش به ما کمک می‌کنند زیرا تمام وقت مشغول فیلمبرداری
هستم باید کمی منتظر بمانیم تا ببینیم در ادامه فیلمنامه‌هایی که به‌دست ما می‌رسند
به چه صورتی هستند.

طنزی که در سریال
«پنچری» وجود دارد چقدر به شکل طنز «دردسرهای عظیم» نزدیک است و به آن شباهت دارد؟

تهیه‌کننده، کارگردان و نویسنده «دردسرهای عظیم»
با «پنچری» مشترک است ولی مطمئنا طنزی که در این سریال می‌بینیم با «دردسرهای عظیم»
تفاوت دارد. بستر این سریال قصه‌ای اجتماعی است و سعی کرده‌ایم فرم مبازره با زندگی
و خندیدن به مشکلات و سختی‌های زندگی را در آن داشته باشیم. درواقع نگاه و روش کلی
ما تا حدی شبیه به اتفاقات «دردسرهای عظیم» است که اغلب بیانگر مسائل خانواده و اتفاقات
روزمره هستند و در این مقوله به فرم «دردسرهای عظیم» نزدیک می‌شویم ولی در برخی فرم‌ها
این کار سخت‌تر از «دردسرهای عظیم» است و اگر این‌جا بتوانم خودم را باخودم مقایسه
کنم، می‌گویم که این کار حتما برای من سخت‌تر از کار قبلی است.

شما برای انتخاب بازیگران در این سریال سعی کردید
از کسانی استفاده کنید که مدتی است از تلویزیون دور هستند، مثل حمید لولایی که بیش
از سه‌سال و همچنین شهره سلطانی که بیش از دو سال است که حضورشان در تلویزیون کمرنگ
شده است، چطور این دو نفر به پروژه اضافه شدند؟

این‌ دو به‌هیچ عنوان با تلویزیون قهر نکرده بودند
شاید منتظر این بودند که نقشی را که دوست دارند به آن‌ها پیشنهاد شود، یا شاید هم شانس
من بوده و یا هر اتفاقی دیگری،‌ ولی آن‌طور که می‌دانم این دو نفر با تلویزیون قهر
نبوده‌اند که حالا بخواهیم آن‌ها به تلویزیون برگردانیم و آشتی‌شان بدهیم. احتمالا
پیشنهادی که موردنظرشان بوده نداشته‌اند

این شب‌ها شاهد پخش مجدد سریال «دردسرهای عظیم»
هستیم، چه می‌شود که یک سریال باز هم در پخش مجدد مخاطب دارد؟

من همیشه سعی کردم با گروهی کار کنم که همیشه با
دل و جانشان کار می‌کنند و مقوله مالی برایشان در درجه دوم باشد. خوشبختانه همیشه با
گروهی کار کرده‌ام که به کیفیت کار اهمیت زیادی می‌دهند تا ما شرمنده مردمان ایران
زمین نشویم. وقتی در سینما کار می‌کنیم افراد بلیت را تهیه می‌کنند و با اختیار خودشان
به تماشای فیلم می‌آیند ولی ما در تلویزیون ناخواسته مهمان خانه‌های مردم می‌شویم.
وقتی ناخواسته می‌رویم باید سعی کنیم سرمان در مقابل آن‌ها پایین نباشد و شرمنده‌شان
نشویم، صادقانه می‌گویم که همه تلاشمان هم همین است. همه ما برای مردم کار می‌کنیم
و مردم ولی‌نعمت همه ما هستند. هیچ‌وقت نمی‌توانیم سرمان را جلوی این مردم بالا بگیریم
چون کاری برایشان نکرده‌ایم. فقط می‌توانیم کاری کنیم تا در آن چهل‌دقیقه‌ای که مهمان
خانه‌هایشان هستیم کمتر به مشکلات و مسائل زندگیشان فکر کنند. بیشتر هدفمان است که
در آن چهل‌دقیقه‌ای که سریال ما را تماشا می‌کنند بتوانیم لحظات مفرح‌تری را برایشان
بسازیم و اگر توانستیم لبخندی روی لبانشان بیاوریم خدا را شکر می‌کنیم. خدا را شکر
که در ایران وضع همه مردم خوب است طوری که همه، پول‌هایشان را از زیادی دور می‌ریزند.

نقش حمید لولایی در این سریال چیست؟

در این سریال چهار تا پنج نفر نقش اصلی داریم.
در «دردسرهای عظیم» نمی‌توانستیم لطیف را بدون بهار یا بهار را بدون مادرش که مریم
سعادت نقشش را بازی می‌کرد تعریف کنیم همه این‌ها یک ترکیب است. در این‌جا یوسف تیموری،
نقش حمید را بازی می‌کند و حمید لولایی نقش عموی حمید را ایفا می‌کند. حمید در دوران
کودکی پدر و مادرش را از دست داده و عمویش او را بزرگ کرده است. همیشه در کارهایم سعی
کرده‌ام صیانت از خانواده را نشان دهم و برایم هم فرقی نمی‌کند که سینمایی کار کنم
یا سریال، در «پنچری» هم همین‌طور است. از نظر من مهم‌ترین اتفاقاتی که می‌توان به
آن پرداخت خانواده است؛ زیرا اصل و پایه همه چیز از خلافکاری گرفته تا عاقبت بخیری،
در خانواده اتفاق می‌افتد. خانواده کانون محکمی برای هر نوع کاراکتر و شخصیت‌پردازی
در داستان است. نمی‌توان حتی داستانی را نام برد که در آن خانواده نقش نداشته باشد
در برخی از داستان‌ها، خانواده شخصیت اصلی قصه را نمی‌بینیم ولی او عقبه‌ای دارد که
به خانواده و تربیتش برمی‌گردد.

در نشست خبری سریال که سال گذشته برگزار شد رضا
عطاران نیز حضور داشت. آیا عطاران در کارگردانی و یا در نویسندگی این سریال با شما
همکاری دارد یا مشاوره‌ای می‌دهد؟

خیلی دوست داشتم که رضا عطاران در کنار ما باشد
ولی مسئله این است که از همان ابتدا هم او در این پروژه با ما نبوده و فقط لطف کرد
و در افتتاحیه سریال حضور داشت. قرار بود رضا عطاران در سریال «زیر آسمان شهر۴» با
مهران مهام همکاری کند که این پروژه حتما سرجای خودش هست. ‌من به‌شدت طرز تفکر، بازی،
انرژی،‌ محبوبیت و بزرگی رضا عطاران را قبول دارم و آرزویم است که روزی با او کار کنم
و امیدوارم که عمرم باقی باشد و این اتفاق بیفتد ولی در «پنچری» چنین فرصتی فراهم نشد.

حالا که صحبت از رضا عطاران پیش آمد آیا قبول دارید
امروزه مجموعه‌های طنز به آن اندازه‌ای که کارهای رضا عطاران در آن زمان با مخاطب رو‌به‌رو
می‌شد دیگر مخاطب ندارد؟

طور دیگری حرف شما را بیان می‌کنم. جدای از این‌که
رضا عطاران بازیگر و کارگردان خوبی است ما می‌توانیم در این چند ساله چند کار کمدی
را مثال بزنیم که کارهای بسیاری خوبی هم هستند ولی همه این‌ها بستگی به شرایط جامعه
دارد. امکان دارد شما غذایی را درست کنید که رنگ و لعاب خوبی نداشته باشد اما مهمانان
از غذا خوششان بیاید و خیلی هم لذت ببرند. اما دفعه بعد همان غذا را درست می‌کنید و
شاید خیلی هم بهتر شده باشد اما این بار بستگی به حال مهمانان بعدی دارد شاید آن‌ها
این غذا را دوست نداشته باشند. حال مردمان ایران زمین باید خوب باشد تا بتوانم کاری
کنم که آن‌ها بخندند. حال مردم در زمان‌های مختلف فرق می‌کند شاید مردم آن‌قدر خوشحال
هستند و وضع مالیشان خوب است که سریال ما را نگاه نمی‌کنند. ولی وقتی حال مردم خوب
نیست نباید تقصیر را بر گردن منِ فیلمساز بیندازید. واقعا در حد توانم سعی کرده‌‌ام
با گروهی کار کنم که در حد توانش کم فروشی نکند ولی وقتی مردم ما تا ۱۲ شب و یا حتی
۵ صبح در تاکسیرانی و آژانس کار می‌کنند که حتی نمی‌توانند فوتبال رئال مادرید را ببینند
با این شرایط فکر می‌کنید سریال من را بیینند؟ این مسئله به حال مردم خیلی بستگی دارد.
امیدوارم بعد از انتخابات حالشان احسن‌الحال باشد و با حال خوبی کار ما را تماشا کنند
و دولتمردان برای خوب شدن شرایط فعلی و حال مردم تلاش کنند بعد از آن من به شما قول
می‌دهم که سریال ما مخاطبان زیادی خواهد داشت.

سریال «پنچری» لوکیشن‌های زیادی دارد آیا این تعدد
لوکیشن اذیتتان نمی‌کند؟

من که مسافرت نیامده‌ام. آمده‌ایم سریال بسازیم
و امیدوارم مردم آن را دوست داشته باشند. سریال‌های آپارتمانی یا تک لوکیشن تا حدودی
مردم ما را خسته کرده‌اند. در «دردسرهای عظیم» هم همینطور بود ولی عده‌ای گول خوردند
که مثلا یک لوکیشن واحد داشتیم ولی همان لوکیشن خودش چندین لوکیشن داشت یا مثلا لطیف
کارش نعش‌کشی بود و کلی لوکیشن خیابانی، شهرداری، آزمایشگاه، آژانس هواپیمایی، بیمارستان
و… داشته‌ایم. بالاخره یکی از کارهایی که ما باید به‌عنوان ‌سازنده انجام بدهیم تعدد
و تنوع لوکیشن است. به‌عنوان مثال نمی‌شود که از یک طرح جلد برای روزنامه در ۳۶۵
روز استفاده کنید. شاید یک روزهم جلد خیلی خوبی داشته باشید اما شایسته نیست که دوباره
آن را تکرار کنید. ما دقیقا می‌خواهیم این تنوع تا حد امکان به‌وجود بیاید. این تنوع
باعث ریتم، اتفاقات و قصه‌های دنبال‌کننده‌تری می‌شود و به‌نظرم هم اتفاق خوبی است.

بعد از «پنچری» چه کاری خواهید داشت؟ چون ما خبر
صادر شدن پروانه ساخت فیلم جدیدتان را شنیده‌ایم؟

بعد از «پنچری» کاری سینمایی به‌نام «لونه زنبور»
خواهم داشت که مشغول ساختن آن می‌شوم.

آیا این فیلم به جشنواره فیلم فجر
می‌رسد؟

اگر زنده باشم سعی می‌کنم فیلمی برای جشنواره داشته
باشم اگر مورد اقبال داوران واقع شود و قبولمان کنند دوست دارم برای جشنواره فیلم بسازم

اکرم رضایی‌ثانی