وی در ادامه افزود: مشکل این است که کارگردانان می گویند ما فرصت اینکه تمامی رمان ها را مطالعه کنیم، نداریم. حرف درستی است. ما به طور متوسط در سال حداقل ۱۰۰ رمان منتشر می کنیم. به طور متوسط ۳۰۰ کتاب داستان کودک قابل مطالعه تولید می شود. یک کارگردان آیا فرصت مطالعه ۱۰۰ رمان و ۳۰۰ کتاب کودک را دارد؟! ندارد. یک راهکار، شورایی در مرکز هنرهای نمایشی و اگر سینماست در فارابی تاسیس شود. دو نفر تمامی این آثار را مطالعه کنند. 

او ادامه داد: یک ساختمان بزرگ در ژاپن وجود دارد و در یکی از طبقات آن عده ای افسانه های جهان را ترجمه می کنند، در طبقه دیگر عده ای که کارشناس و نمایشنامه نویس هستند آثاری که قابلیت صحنه دارند را جدا می کنند. رمانی که در ۲۰۰ صفحه نوشته شده است، خلاصه ۳ صفحه ای از آن می نویسند. کارگردان به جای اینکه ۱۰۰ رمان را مطالعه کند که وقت آن را ندارد، می خواند و انتخاب می کند. 

با توجه به اینکه در حال حاضر سایت هم موجود است، مرکز هنرهای نمایشی برای تئاتر و بنیاد فارابی برای سینما سایت تاسیس کند و خلاصه کتاب های کودک و نوجوان، اسم ناشر و اسم نویسنده، شماره تلفن نویسنده را در این پایگاه قرار دهند. کارگردان خلاصه رمان را می خواند و متوجه می شود که قابلیت نمایشی شدن را دارد. بدین صورت ارتباط کارگردان و نویسنده برقرار می شود و به همین راحتی کتاب ها وارد صحنه و سینما می شوند. حتی در زمان علیرضا رضاداد جایزه فیلم های اقتباسی تعریف شد. جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان در همدان می تواند یک جایزه ویژه به آثار اقتباسی بدهد. در زمینه تئاتر این اتفاق نیوفتاده است. من فکر می کنم می تواند شروعش از جشنواره امسال باشد. این جایزه اختصاصی به انجمن نویسندگان کودک و نوجوان داده شود و تعاملی بیشتر بین جشنواره و انجمن برقرار گردد. به این صورت انجمن متولی جایزه آثار اقتباسی می شود، زیرا انجمن با جشنواره های همدان و اصفهان در بخش سینما و تئاتر تعامل داشته است،  بار مالی این جریان با جشنواره و بار اجرایی آن با انجمن باشد. ۳ داور آثار اقتباسی را می بینند و برگزیدگان را اعلام می کنند. حتی اگر تعداد آثار اقتباسی به حد نساب هم نرسد باز هم برای شروع خوب است و سال های بعد نمایشنامه نویسان بیشتری به سراغ آثار اقتباسی می روند. اگر این جریان شروع شود من به آینده آثار اقتباسی و متن های قوی تر امیدوارم.