وجیهه کریمی هسنیجه کارگردان تئاتر در گفتگو با خبرنگار تئاتر صبا از فرآیند طی شده برای به اجرا درآوردن نمایش «سربازخونه» که از تاریخ جمعه ۳۰ تیر ماه ۱۴۰۱ در فرهنگسرای نیاوران در حال اجرا است، گفت: در ابتدا برای انتخاب عوامل صحنه و بازیگران فراخوانی را با تمامی جزئیات مورد نظر مانند رنج سنی، جنسیت و سایر موارد منتشر کردیم و پس از انتشار این فراخوان دانشجوها و علاقه‌مندان در زمینه هنرهای نمایشی به ما مراجعه کردند و پس از انجام آزمون، افراد مورد نظر توسط بنده انتخاب شدند. همچنین آثار آقای علی المعی آهنگساز این پروژه را از قبل شنیده بودم و می دانستم کارهای ایشان بسیار به ذهنیت و حال و هوای کار من نزدیک است و به این صورت گروه ما شکل گرفت.

وی درباره ابراهیم کریمی هسنیجه نویسنده این نمایشنامه توضیح داد: زنده یاد استاد ابراهیم کریمی هسنیجه ازهنرمندان و چهره‌های ماندگار درعرصه هنرهای نمایشی است. ایشان شاگردان بسیار زیادی از جمله من را تریبت کرد و من سعادت حضور در محضر ایشان را هم به عنوان یک شاگرد و هم به عنوان یک فرزند را داشتم. من به شدت در قبال آثار ایشان احساس مسئولیت می‌کنم و اکنون نیز در حال جمع‌آوری آثارشان به صورت یک کتاب هستم و همچنین در تلاش هستم تا آثاری مانند «شاهباز سدره‌نشین» که قبل‌تردر سالن حافظ به نمایش درآمده بود، به اجرا برسانم.

این کارگردان دلیل کار کردن در حوزه متون ایرانی توسط اغلب کارگردان های تئاتر را اینگونه بیان کرد: در حال حاضر متون خارجی در کشورهای خودشان به اندازه کافی و به شیوه‌های گوناگون به اجرا درآمده است. هنگامی که ما در ایران یک اثر خارجی را برای تماشاچی‌ها به نمایش دربیاوریم٬ این اجرا هر چقدر هم که باکیفیت باشد باز هم مخاطبان نمی‌توانند به صورت کامل با آن ارتباط برقرار کنند، چراکه این متون طبق فرهنگ آن‌ها نوشته شده است. علاوه بر این ما در کشورمان نوشته‌های بسیار خوبی از جمله نقالی، تعزیه‌خوانی‌ و پرده‌خوانی‌ها را دارا هستیم و هنگامی که می‌توانیم از آن‌ها بهره ببریم چرا باید به سراغ متون خارجی برویم؟ نوشته‌های ایرانی بر اساس فرهنگ، باورها و اعتقادات مردم ایران است و می‌تواند مخاطب بیشتری را جذب کند و با روحیات تماشاچی‌های ایرانی سازگاری بیشتری دارد اما متون خارجی نمی‌توانند چنین چیزی را رقم بزنند. جای نوشته‌ها و فرهنگ ایرانی روی صحنه تئاتر خالی است و چرا وقتی چنین منابع نوشتاری باارزشی را داریم از مطالب خارجی استفاده کنیم؟

او در پاسخ به این پرسش که چرا کانون تئاتری شهر تهران یعنی مرکز شهر را برای اجرا انتخاب نکرده است، عنوان کرد: تا جایی که بنده اطلاع دارم در منطقه یک تهران یعنی نیاوران نیز مخاطبان مخصوص به خود در زمینه تئاتر وجود دارد و نمی‌توان گفت که تمامی این فعالیت‌ها و اتفاقات در یک شهر بزرگی مانند تهران فقط در مرکز آن جمع شده است. با این حال من تصمیم گرفتم این نمایش را در فرهنگسرای نیاوران به اجرا درآورم، چون سالن مورد نظر مناسب تئاتر ما بود. البته من قبلا نیز تجربه اجرا در مرکز شهر تهران را داشته‌ام و از این رو در سال ۱۳۹۸ نمایش «شاهباز سدره‌نشین» را در سالن حافظ اجرا کردیم و بسیار تجربه دلچسب و خوبی بود و با استقبال بسیار زیادی مواجه شد و اما درباره اجرا در فرهنگسرای نیاوران باید گفت که تا به حال تجربه‌ای نداشتیم و باید ببینیم که اوضاع چگونه پیش می‌رود.

این کارگردان تئاتر از انگیزه خود برای انتخاب این نمایشنامه گفت: ما می‌خواستیم متنی را به اجرا درآوریم که مناسب حال و هوای ایام محرم و صفر باشد و از این رو چون این نمایشنامه دقیقا با این ایام تناسب و همخوانی داشت٬ انتخاب شد. همچنین نمایشنامه «سربازخونه» وجه اشتراکات بسیار زیادی با نمایش‌های ایرانی به ویژه تعزیه دارد و به علاوه در آن شعرهای مختلف و منظومه نیز به کار رفته است و از این رو کار کردن در این پروژه برای ما بسیار راحت و مناسب بود.

کریمی در پایان عنوان کرد: تمامی عناصر صحنه مانند موسیقی و سازهایی که در آن نواخته شده است٬ نور٬ لباس و فرم صحنه به شکل دایره و نمادین است و به همین دلیل می توان گفت که برای مخاطب ایرانی آشنا و دلچسب است.

گروه نمایش «دو چوب و یک سنگ»، نمایش «سربازخونه» به نویسندگی ابراهیم کریمی هسنیجه و کارگردانی وجیهه کریمی هسنیجه را از ۳۰ تیر ماه تا ۴ شهریورماه در سالن۲ (خزر) فرهنگسرای نیاوران روی صحنه خواهند برد.

پریسا مقیلان

انتهای پیام/