سامان شادانلو هنرمندی که با استفاده از قطعات فلزی مجسمه خلق می‌کند در گفتگو با خبرنگار تجسمی صبا عنوان کرد: پدر من تولیدکننده قطعات یدکی خودرو بود و از سن ۱۲ – ۱۳ سالگی در رفت‌وآمد به کارخانه با قطعات خودرو سروکار داشتم.

او ادامه داد: گاهی که قطعات خراب از آب در می‌آمدند، من برشان می‌داشتم و حجم‌هایی با آن قطعات دورریختنی می‌ساختم اما آن زمان نمی‌دانستم اسم این کار چیست و بعدها با متریال‌های دیگر مانند چوب، پلاستیک، آیینه و شیشه نیز کار کردم و برای خودم حجم می ساختم.

این هنرمند تصریح کرد: من به صورت تفریحی کار می‌کردم تا اینکه ۶ سال پیش پدرم مریض شد و از آن زمان مجسمه‌های من به شکل آدم‌هایی ساخته شدند که همه درگاه خداوند دعا می‌کنند و از آن زمان به بعد بیشتر آسیب‌ها و حالات شخصی خودم در آثار بروز پیدا کرد.

شادانلو از توجه به احساسات مردم در ساخت مجسمه توضیح داد: من به احساسات مردم توجه می‌کنم و آن‌ها را می‌سازم. گاهی آدم‌ها یا حیوانات را که در موقعیت خاصی می‌بینم، سعی می‌کنم ازشان عکس بگیرم یا اگر نشد سعی می‌کنم تصویر آن‌ها را در ذهنم ضبط کنم تا از روی آن تصویر مجسمه آن‌ها را بسازم.

او با اشاره به اینکه مجسمه‌سازی و حجم را به صورت خودآموخته یاد گرفته است، گفت: من هنر را کاملا خودآموخته یاد گرفتم و هیچوقت هم دوست نداشتم در این زمینه به کلاس آموزشی بروم.

شادانلو در پایان درباره اثری که در نمایشگاه گروهی «موازی» از او ارائه شده است، بیان کرد: این اثر یک پوتین کهنه است که از درونش درختی رشد کرده است. درواقع اگر بخواهم مفهوم این اثر را از زبان خودم بگویم آن پوتین پدر من چون کوهنورد بود و من همه آثارم را برای پدرم می‌سازم. آن درخت هم خود من هستم که از درون او به بار نشسته‌ام.

نمایشگاه گروهی نقاشی، مجسمه‌سازی و چیدمان «موازی» با کیوریتوری بهداد نجفی اسدالهی تا ۱۹ مرداد ماه در مجموعه راگادید واقع در باشگاه انقلاب تهران برپا است.

ندا زنگینه

انتهای پیام/