سینما در ذات خود نوعی رسانه است و نمی‌‌توان این نقش را در آن کتمان
کرد. آغاز نمایشگاه مطبوعات بهانه‌ای شد که سراغ هنرمندان سینما برویم تا نظر آن‌ها
را در مورد ارتباط سینما و مطبوعات جویا شویم.

جهانگیر الماسی، بازیگر و کارگردان سینما و تلویزیون ایران در گفت‌وگو
با خبرنگار «صبا» به بهانه نمایشگاه مطبوعات درباره نقش و تاثیر مطبوعات بر هنر سینما
و راهکارهای کمک این دو رسانه به یکدیگر گفت: سینما و و مطبوعات در حوزه ارتباطات اجتماعی هر دو به‌عنوان
رسانه شناخته می‌شوند و فعالیت می‌کنند. خیلی از همکاران من بیشتر بر وجه صنعتی و هنری
سینما تأکید دارند و به نظر من این مسئله تا حدی کم‌لطفی به سینماست چون به نظر من
ماهیت هنری و رسانه‌ای سینما را نمی‌‌توان از بخش صنعتی آن تفکیک کرد.

وی افزود: اگر بخواهیم سینما را به پیکر یک شخص تشبیه کنیم بخش رسالت
رسانه‌ای سینما مانند مغز این هنر است رسالت هنری آن مانند قلب و بخش صنعتی آن مانند
یک کبد فعالیت می‌کنند و تجمیع مغز و قلب و کبد پیکره سینما را تشکیل می‌دهد و آن را
به حرکت درمی‌آورد. به همین شکل سینما یکی از برترین ابزار‌هایی شد که در توسعه فرهنگی
سیاسی و اجتماعی در قرن بیستم و آغاز قرن بیست‌ویکم تاثیر شگرفی روی زندگی مردم جهان
داشته است. سینما رویا، امید و تصویر فردا را برای مردم کره زمین به ارمغان آورد. در
کشورهایی که سردمداران آن هوشمند بودند و به این ابزار قدرتمند فرهنگی با دقت بیشتری
نگاه کردند و کشورهایی مثل آمریکا با استفاده از این مدیوم هنری برای خود دست به تاریخ‌‌سازی
زدند و با استفاده از وجه رسانه‌ای سینما برای خود جایگاه فرهنگی و یک اقتدار نظامی
و انتظامی در نظر مردم جهان ساختند که این روزها می‌بینیم در کشورهای در حال توسعه
یا جهان سوم تحت تأثیر فرهنگ فیلم‌های هالیوودی، آمریکا را قوی‌‌ترین و آزادترین کشور
جهان می‌دانند درحالی‌که ممکن است در وقعیت چنین نباشد ولی سینمای آمریکا این کار را
کرده است.

الماسی با اشاره به تکمیل رسالت رسانه‌ای سینما توسط مطبوعات گفت: این
قدرت و توانمندی سینماست اما رسانه‌های مکتوب و این روزها رسانه‌های مجازی به نظر من
متمم و مکمل کار سینما هستند و به آن کمک می‌کنند آن هم به‌لحاظ تأثیری که در افزایش
تعقل در مردم با خود دارند. وجود منتقدانی که با علم و آگاهی خود در نقد ارتباط اثر
سینمایی و تاثیر اثر سینمایی در بینش و تفکر مردم یا بررسی تاثیرات روان‌شناختی هنر
بر روی جامعه فعالیت می‌کنند تاثیر بسیار موثری در فهم بهتر سینما دارند و اگر سینما
به‌خوبی در بین مردم شناخته شده است یکی از دلایل آن فعالیت مطبوعات است و هرگز نباید
تفکیکی بین ذات فعالیت یک نشریه تخصصی سینما با خود ذات سینما قائل بود اما به این
شرط که آگاه باشیم مطبوعات و سینما هر دو ابزارند و چگونگی به کار گرفته شدن این زبان
و ابزار توسط وجود انسانی از خود آن‌ها مهم‌تر است.

او با انتقاد از آنچه عوام‌زدگی در مطبوعات و سینما خواند گفت: متاسفانه
در سال‌های اخیر حرکتی در داخل مطبوعات و سینمای ما به‌شکل همزمان آغاز شد و آن عوام‌زدگی
به اسم حرکت‌های مردمی است. همیشه هنرمند یا خبرنگار باید به‌عنوان شخصی که از نظر
فرهنگی هنری و عقلایی پیشرو در جامعه است باید سردمدار پیشرفت فرهنگی کشور باشد اما
متاسفانه این روزها می‌بینیم بعضی از اهالی مطبوعات و سینماگران خودشان جزو عوام‌الناس
هستند و فکر می‌کنند برای مردم کار می‌کنند. به‌عنوان مثال بگویم زمانی که بعد از انقلاب فعالیت خود را در سینما
پر‌رنگ‌تر کردم فکر می‌کردم اکثر سینماگران ما جایگاه علمی رفیعی دارند و به‌علت شرایط
بد فیلمسازی در دوران طاغوت نمی‌توانستند فعالیت خوبی از خود نشان دهند اما پس از مدتی
همکاری متوجه شدم بسیاری از آن‌ها به همین اندازه دانش و توانایی دارند و نباید بیش
از این از آن‌ها انتظار داشت و اندازه‌شان در این حد است و بدون هیچ هدفی تنها تولید
کار می‌کردند و این وضعیت را در بعضی از رسانه‌ها و افراد رسانه‌ای هم می‌بینم.

او در پایان تصریح کرد: انتظار ما از مسئولان این است که که به تولید
آثاری که زبان اجتماعی را در کشور ما وسعت دهند همت بگمارند و محصولی از سینماگران
بخواهند که نتیجه آن قابل درک و استفاده در جامعه و اجتماع باشد ما هنوز در مناسبات
اجتماعی خود خیلی کمبود داریم و حتی در مسئله‌ای مثل رانندگی در خیابان‌ها مشکل داریم.
مطبوعات هم اگر به سمت این افق حرکت کنند و تاثیر اجتماعی هنر سینما را در جامعه
خودمان به‌خوبی بررسی و موشکافی کنند، قطعاً جزو جدایی‌ناپذیر حضور سینما هستند. من
نه‌تنها به اهل قلم بسیار احترام می‌گذارم بلکه دوست دارم وقتی می‌بینم که مطلبی هنرمندی
را به‌شکل منصفانه به چالش می‌کشد خوشحال می‌شوم، چون گاهی به اندازه‌ای در پیله‌های
محبوس خود تنیده شده‌ایم که جایگاه خود را از یاد می‌بریم و فعالیت مطبوعات، تلنگری
است که چنین طرز تفکر را از بین می‌برد.