معصومه انصاریان نویسنده کتاب «آن زن مرا صدا کرد» که به تازگی و پس از حدود سه سال در انتشارات شهرستان ادب به چاپ رسیده است در گفتگو با خبرنگار ادبیات صبا عنوان کرد: برای نوشتن این رمان که درباره دفاع مقدس است از خاطرات خودم الهام گرفته‌ام زیرا من سال ۵۹ به عنوان امدادگر به اهواز رفتم و خاطرات آنجا را پس از ۳۷ سال به رمان تبدیل کردم.

او درباره محتوای کتاب توضیح داد: سه خانم جوان حدودا ۲۰ ساله در ایام جنگ احساس می کنند که باید بروند و به رزمندگان کمک کنند. این سه نفر به منطقه‌ای خالی از سکنه می روند و به عنوان امدادگر کار می‌کنند. حضورشان در منطقه کمپلو اهواز باعث می شود که کم کم با دیدن این سه دختر جوان اعضای نیروهای بسیجی و خانواده هایشان نیز به شهر بازگردند.

این نویسنده خاطرنشان کرد: اصل این کتاب الهام گرفته از خاطرات خودم است و وقتی آدم می‌خواهد پس از ۳۷ سال خاطرات به جا مانده در ذهن و وجودش را بنویسد قطعا برخی مسائل دست از سرش برنمی‌دارند. من اتفاقاتی را که از سر گذرانده بودم در کار آوردم و برخی رخدادها را که جنبه داستانی بیشتری داشتند در کار حفظ کردم و خیر برخی گذشتم اما درصد زیادی از این اتفاقات واقعیت دارند. به طور مثال منطقه‌ای که آن‌ها در ساکن می‌شوند خالی از سکنه است و زیر حمله‌های هوایی شدید ارتش عراق قرار داشت که مردمش به تدریج به این منطقه بازمی‌گردند و تمام این اتفاقات واقعی بود.

او از سفر دوباره به اهواز گفت: حدود ۲ – ۳ سال پیش به عنوان مروج کتابخوانی به اهواز رفته بودم و در آنجا مجدد به منطقه کمپلو رفتم و دیدم که این منطقه چقدر تغییر کرده است.

این نویسنده با بیان اینکه «آن زن مرا صدا کرد» زندگی در دل جنگ است، اظهار کرد: این کتاب درباره نقش و سهم زن‌ها در طول جنگ است. درواقع یک روایت زنانه از جنگ دارد و حرف ما این است که جنگ تنها تیراندازی، اسیر گرفتن و اسیر شدن و مبارزه در جبهه‌ها نیست، بلکه مضمون این کتاب جنگ است اما درواقع تلاشی برای زندگی است.

انصاریان در پایان خاطرنشان کرد: این رمان جلد دومی هم دارد که هنوز دارم درباره‌اش فکر می‌کنم و نگارش آن آغاز نشده است.

انتهای پیام/