به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، سریال «خون سرد» به کارگردانی امیرحسین ترابی و نویسندگی علیرضا عطااله تبریزی، محمدمهدی عزیزمحمدی و تهیه کنندگی بهمن کامیار است که از پلتفرم فیلم نت در حال پخش است.

محمدمهدی عزیزمحمدی نویسنده «خون سرد» درباره داستان این سریال به خبرنگار صبا گفت: فیلمنامه ما در ابتدا نامش «داتورا» بود که الان به «خون سرد» تغییر یافته است، این سریال تریلری جنایی پلیسی است که شخصیت اصلی آن پزشک پزشکی قانونی است. او به دلیل گذشته تلخش دست به اقداماتی مجرمانه می‌زند. این پزشک مردانی را که به زنان ظلم می کنند و آن ها را مورد تجاوزهای جنسی و غیرجنسی قرار می‌دهند، مجازات می‌کند.

او ادامه داد: در کنار قاتل سریالی «خون‌سرد»، دوست قدیمی‌اش که پلیس است در این راه او را همیاری می کند و پرونده این قتل‌ها هم به دست او افتاده است. پیرنگ داستانی این سریال تقابل ارتباطی این دو شخص با همدیگر است.

این نویسنده درباره نگارش متن تصریح کرد: ما چند دوست بودیم که در ابتدا برای نوشتن یک سریال کمدی دور هم جمع شدیم، اما بعد تصمیم گرفتیم کار متفاوتی بنویسیم و با توجه به اینکه هر چهار نفرمان ژانر جنایی را دوست داشتیم به سراغش رفتیم.

نویسنده «خون‌سرد» افزود: در ابتدا ایده‌هایی داشتم که قابل اجرا نبودند. در گفتگوهای گروهی چند ایده را به موازات یکدیگر جلو بردیم تا کامل تر شد و «داتورا» متولد شد. به این که سریال جنایی با محوریت قتل‌های سریالی داشته باشیم. از آنجا که به طور مرسوم، قاتلان سریالی زن‌ها را می‌کشند، ما در راستای ایجاد تفاوت و ادای دین به جامعه زنان در طوفان فکری گروهی که داشتیم تصمیم به خلق کاراکتر قاتلی که مردان بدکار را مجازات می‌کند گرفتیم.

عزیزمحمدی درباره تاثیر نگارش داستان بر نویسنده ها تصریح کرد: ورود ما به ژانر جنایی بدون آمادگی اولیه بود که بعدها متوجه اثرات بیشتر آن شدیم. وقتی وارد این فضا می شوی سندروم‌های روانی به سراغ خودت هم می آید، تقریبا می توانم بگویم اکنون اطلس جامعی از تمام اتفاقات جنایی هستم، همه پادکست ها، مستندها، فیلم و سریال ها را در این زمینه دیده و شنیده ام، حتی سایت هایی مانند مردر پدیا که اطلاعات و زندگینامه قاتل های سریالی است و کتاب های جرم شناسی را زیر و رو کردم.

او ادامه داد: گویی خودم یک پا کارآگاه شده‌ام. من در لحظه ورود از آسیب های روانی و عوارض پنهان آگاه نبودم. سندرومی که از آن صحبت می کنم به این گونه است که وقتی شما درباره قاتل های سریالی مطالعه می کنید، در ابتدا متوجه می‌شوید برخی ویژگی های پایه رفتاری آن‌ها در شما هم موجود است و ممکن است شما را هم به همین سمت ببرد و من آماده این مساله نبودم. به همین دلیل در اوایل یک بازه کوتاه پنیک اتک را پشت سر گذاشتم اما کم کم آبدیده و آرام و حتی غرق در لذت شدم. طوریکه بسیاری از زخم‌های درونی خودم درمان شد. از سوی دیگر نوشتن با حجم زیادی از لوکیشن و کاراکتر بسیار سخت بود و ما از متد جدید «کاراکتر لاین استوری» برای خودمان استفاده کردیم تا آسان تر در این مسیر جلو برویم. بدون شک مدل نوشتن ما مدل جدید و مدرنی بود که در ایران و بین فیلمنامه‌نویسان ایرانی مرسوم نیست. همین اتفاق باعث شد تا انسجام کار و خط داستانی کاراکترها بسیار دقیق و منظم باشد و حق همه شخصیت ها به درستی ادا شود و شخصیت ها گم نشوند.

این نویسنده درباره همکاری با گروه نویسندگی اظهار کرد: خلق کار توسط من و علیرضا عطااله تبریزی، احسان ابراهیمی، امین فرشادمهر انجام شده است. خون‌سرد برای ما هم آموزش کارگروهی بود و هم باعث قدرت بیشتر ما شد تا چفت و بست سریال بلند نوشتن را با لذت بیشتری تجربه کنیم.

او درباره پیش بینی اش از بازخورد مخاطب گفت: پیش بینی من این است که کانسپت اثر جذاب است و مطمئنم که مورد استقبال قرار می گیرد، اما اینکه در پرداخت چگونه درآمده باشد به هزار عامل مختلف بستگی دارد که در حال حاضر از آن اطلاعی ندارم. همانطور که می دانید کار جنایی نوشتن در ایران دارای موانعی است که در ابتدا ناراحت و دلخور می شوید اما کمی منطقی تر که به قضیه نگاه می کنم حق هم می دهم، شاید هنوز از لحاظ فرهنگی و روانی برای این تیپ کارها آماده نباشیم و تاثیر مثبت نبینیم. اما شخصا مطمئنم فیلمنامه بسیار دقیق و هیجان‌انگیزی و خوبی نوشتم و امیدوارم در ساخت هم کار خوبی درآمده باشد، مخاطبان دوستش داشته باشند.

این فیلمنامه نویس عنوان کرد: دیوار هنر مخصوصا در قدم های اول، دیوار سستی است و نمی توان برایش برنامه ریزی کرد. به همین دلیل من شخصا دو زندگی مختلف داشتم. از صبح تا عصر مدیر خلاقیت در اکوسیستم استارت‌آپی بودم و عصر تا اواسط نیمه شب فیلمنامه‌نویس. با وجود مشکلات و سختی شغلی که برای معیشت از سر گذراندم تا بتوانم از سکوت شب استفاده کنم و بنویسم، الان خوشحالم و فکر می کنم انتخاب درستی کردم زیرا مدیریت خلاقیت جدا از فضای خلاقانه نویسندگی نبود و مرا در این راه همراهی کرد و در بسیاری اوقات برایم معجزه کرد.

او درباره تجربه زیست نویسندگی تصریح کرد: ما نویسندگان باید زیست های مختلفی را تجربه کنیم، فیلمنامه خلق کردن یک جور خدایی کردن است. در این زمینه هرچه اطلاعات بیشتر باشد، کار راحت تر است و منابع الهام بیشتر می‌شود. از نظر من کسی که می تواند آشپزی کند قطعا فیلمنامه نویس بهتری است. نمی توانم توصیه کنم همه کارها را با هم جلو ببریم اما من به شخصه بر شن ساحل بسیاری از مشاغل قدم زدم تا به تجربه زیستی‌ام اضافه شود. به خاطر دارم که مدتی هر پنجشنبه یک شغل خاص رو تجربه می‌کردم. از مکانیک تا نانوایی… البته من به نانوایی نمی رفتم که نانوا شویم بلکه برای آشنایی با کار، شناخت روحیات و شخصیت‌ها و ادبیات آنها به آنجا می رفتم. از طرف دیگر قصه هایی که آماده شنیدنش نیستی در این فضاها بیشتر است و مطمئنا اگر در خانه بمانید و فکر کنید و حتی بخوانید و ببینید، آنها را نمی‌شنوید. به هرحال ما در هر جایی که بشود دزدی تجربه، زبان و داستان می‌کنیم.

عزیزمحمدی درباره مشکلات تولید محتوای باکیفیت گفت: فکر می کنم مشکل اصلی متن است، فیلمنامه خوب نداریم و خیلی ها هم به دلیل مشکلات اقتصادی از نوشتن فاصله گرفته اند. خیلی ها را می شناسم که نویسنده های خوبی هستند اما چون قلابی ندارند که خودشان را به آن وصل کنند از آرزویشان دست می کشند.

او در پایان اظهار کرد: شرایط زیستی به ما این اجازه را به ما نمی دهد که با خیال راحت بنویسیم، تازه بعد از انجام چندین کار اگر شرایط و ارتباطات داشته باشی حمایت شوی ممکن است بتوانی ادامه مسیر بدهی. ای کاش آرشیوی داشتیم تا فیلمنامه هایمان را درآنجا می گذاشتیم و هر کس که می خواست فیلم بسازد می آمد و آنها را بدون نام نویسنده می خواند، اگر خوشش می آمد زنگ می زد و از ما متن را می خرید زیرا به نظرم اینگونه فضا پویاتر می شود. امیدوارم پروتکل هایی رخ دهد تا کسی اتفاقی نویسنده نشود و بتواند مسیرش را بسازد.

انتهای پیام/