به گزارش خبرنگار سینمایی صبا٬ الهه حیدری نویسنده و فعال فرهنگی در یادداشتی که در اختیار صبا قرار داد٬‌ با بیان اینکه مجموعه «یاغی» محمد کارت سراغ دغدغه‌هایی از آدمی رفته است که نه می‌توان دوست‌شان داشت و نه می‌توان نادیده‌شان گرفت به تحلیل این اثر و همچنین کارنامه کارگردان این سریال پرداخت.

متن منتشر شده توسط وی به شرح زیر است:

«اکنون ۱۳هفته از پخش سریال یاغی که هر پنجشنبه روی خروجی پلتفرم فیلیمو قرار می‌گیرد، می‌گذرد؛ سریالی که این روزها طرفداران زیادی برای خودش دست و پا کرده و می‌توان گفت در فضای سریال‌های خانگی در حال پخش، بی‌رقیب است و در صدر جدول.

اولین نکته جالب توجهی که از سوی کارگردان این فیلم یعنی محمد کارت نظرم را جلب کرد و به عقیده بنده شاید امضای این کارگردان جوان باشد، نوشتن نام یاغی بر دیواری بزرگ در سکانسی از فیلم قبلی‌اش یعنی شنای پروانه بود، که البته پس از آغاز پخش سریال یاغی نظرات زیادی را جلب کرد‌.

به جرات می‌توان گفت یاغی در کارگردانی، فیلمبرداری، صدابرداری و البته بازی بازیگران به‌ویژه چشم‌ها و نگاهشان در انتقال حس آن کاراکتر به بیننده، در میان سریال‌های ایرانی، کم‌نظیر است و حتی شاید اولین باری‌ست که این میزان دقت و توجه به جزئیات، نکات را می‌توان در سریالی ایرانی مشاهده کرد و لذت برد!

نکته مثبت دیگری که در این اثر محمد کارت نظر اکثر منتقدان و مخاطبان را به خود جلب کرده، نگاه محیط زیستی او در این سریال و اشارات ظریف و به دور از شعارهای تبلیغاتی‌ای بوده که از آن جمله می‌توان به ضایعات‌جمع‌کنی «اسی قلک» با بازی امیر جعفری یا سکانس رودخانه، هنگام جستن کیف «شیما» با بازی نیکی کریمی و مواردی از این دست اشاره کرد.

شروع سریال هم بسیار حساب‌شده بود؛ دو قسمت متفاوت از روند کلی داستان که در پایان قسمت دوم مشخص می‌شود جاوید می‌خواهد به «تیم ملی کشتی» برود تا بتواند در آینده، زمانی که قهرمان کشوری شد، با تیم ملی راهی آلمان شود و «ابرای» قلبش را فراچنگ آورد!

… و این آغاز موجز، کوتاه، کامل، گویا و به میزان کافی جذاب و گیرا بود. «یاغی» روی دغدغه‌هایی از آدم‌ها دست گذاشته که نه می‌توان دوست‌شان داشت و نه می‌توان نادیده‌شان گرفت؛ دغدغه‌هایی که کم یا زیاد، شدید یا خفیف، کوچک یا بزرگ، در سرشت و نهاد هر آدمی پیدا می‌شود مثل بریدن و کندن از میان‌مایگی و سطحیت، دست‌نکشیدن از رویا، تکیه بر قدرت بی‌کرانه عشق، خانواده‌دوستی، غیرت، تلاش و از همه مهم‌تر، جبران مافات گذشته!

الهه حیدری»

انتهای پیام/