برنامه «هفت ترانه» به تهیه‌کنندگی محمد رژدام
در سال ۱۳۹۱ به منظور پخش هفت موسیقی در هفته دفاع مقدس تولید شد. این برنامه در
ابتدا یک برنامه موسیقایی نبود اما با توجه استقبال مردم کم‌کم به سمت و سویی رفت که موسیقی و
ترانه‌هایی را پخش کرد که منطبق با سلیقه مردم است. این برنامه رفته رفته تبدیل به
یک برنامه تخصصی موسیقی شد که در فصل جدید آن به مضامین و زیرساخت‌های موسیقی با
حضور کارشناسان پرداخت و «ترانه باران» نام گرفت. نجمه جودکی، علیرضا بدیع، ‌محمد
اسکندری، زهرا شوقی و محیا اسناوندی در این برنامه اجرا کرده‌اند. «صبا» با محمد
اسکندری مجری برنامه «ترانه باران» گفت‌وگویی داشته است که در ادامه می‌خوانید:

شما ژانر‌های مختلفی را در
اجرا تجربه کرده‌اید، مثل اجرا در شبکه قرآن، ورزش، سلامت و… از نظر شما یک مجری
می‌تواند مدام حوزه‌‌اش را تغییر دهد؟ یا این‌که باید در یک حوزه‌ خبره شود؟

من ۱۵ سال در رسانه ملی فعالیت
کردم و‌ دوست داشتم درختی با شاخ و برگ‌های متنوع باشم. در ابتدا کارم را از رادیو
ورزش و سلامت شروع کردم، همچنین در شبکه سه و شبکه قرآن هم فعالیت داشته‌ام، ‌از
این رو معتقدم مجری باید در همه زمینه‌ها کار کند زیرا او قیانوسی به عمق پنج
سانتی‌متر است و باید نسبت به تمام موضوعات اطلاعات داشته باشد. احساس ‌می‌کنم
وقتی من در یک برنامه تلویزیونی حضور دارم نماینده مردمی هستم که صاحبان اصلی
فرهنگ‌ و هنر هستند. اگر یک مجری در حین اجرا بتواند به تمام زبان‌ها و گویش‌های
مردم کشورش صحبت کند برای او یک حسن محسوب می‌شود و مورد توجه مردم قرار می‌گیرد.
البته که حضور در یک برنامه تخصصی نیازمند تخصص هم هست. من می‌توانم ادعا کنم جز
معدود مجریانی هستم که در حوزه معارف دینی و اعتقادات مذهبی کارشناس و مجری کارشناس
هستم، در حوزه ادبیات پارسی حاضرم با بسیاری از مجریان و کارشناسان مناظره کنم همچنین
در حوزه برنامه‌های اجتماعی و خانواده هم کاملا اطلاعات دارم.

دعوت از شما در برنامه «هفت
ترانه» چه طور شکل گرفت؟

من برنامه «هفت ترانه» را به تهیه‌کنندگی
محمد رژدام آغاز کردم. این برنامه در هفته دفاع مقدس شروع شد. در آن زمان حتی به
من نگفتند که برنامه موسیقی محور است فقط گفتند که قرار است هفت ترانه به بهانه
گرامی‌داشت مردان دفاع مقدس پخش شود، در واقع یک برنامه از ابتدا تخصصی موسیقی
نبود. با این بهانه‌ برنامه «هفت ترانه» آغاز شد و با استقبال جدی مردم و همراهی‌هایشان
تداوم پیدا کرد و آرام آرام به سمت یک برنامه موسیقایی رفت و در زمان خودش یکی از پربیننده‌‌ترین برنا‌مه‌های رسانه ملی بعد از
برنامه «نود» شد. من حدود ۱۰ سال در حوزه قرائت قرآن و تواشیح دستگاه‌های موسیقی
قرآنی کار کردم. آیا اشکالی دارد که در حوزه موسیقی اجرا کنم؟ حدود شش سال من
نوازنده نی بودم، سه سال سه‌تار زدم، با موسیقی و نت‌های موسیقی زندگی کردم، ملودی‌ساز
بودم، ترانه‌سرایی را تجربه کردم و حدود ۱۴ سال است که موسیقی را می‌شناسم به هر
حال توانستم در حوزه موسیقی چند قدمی بردارم و در دایره بزرگ هنرمندان نام و نشانی
ثبت کنم.

در ابتدا «هفت ترانه» برنامه
تخصصی موسیقی نبود، می‌توانیم امروز از «ترانه باران» به عنوان یک برنامه تخصصی
موسیقی نام ببریم؟

در روزهای اول پخش «هفت ترانه» هدف این نبود که
برنامه تخصصی باشد، اما بعد‌ها مطالبات کارشناسان موسیقی کشورمان ما را به این سمت
کشاند که این برنامه باید تخصصی باشد و قرار شد معماری و ساختار برنامه در حوزه
شعر و ادبیات، موسیقی و ملودی کار کند. در حال حاضر برنامه «ترانه باران» در این
دو سال اخیر به صورت تکنیکی و تخصصی در حوزه صداسازی و صدا‌شناسی کار می‌کند.
ناگفته نماند از قِبَل این برنامه، برنا‌مه‌های دیگری مثل «ساعت۲۵ » و«شب کوک»
متولد شدند. «ترانه باران» در حال حاضر تخصصی است چون آهنگسازان و نوازنده‌های
متخصص به بهانه ارائه و انتقال تجربیاتشان به برنامه می‌آیند و درباره مباحث
اخلاقی هنرمندان، سبک‌های موسیقی، ‌دستگاه‌های سنتی و مفاهیم موسیقی به گفت‌وگو می‌نشینند.

همان‌طور که خودتان را در
حوزه معارف کارشناس می‌دانید فکر می‌کنید در حوزه موسیقی نیز کارشناس هستید؟

اگر زمینه ذهنی نگران کننده‌ای
برای کسی فراهم نشود بله. من در حوزه موسیقی هم می‌توانم به عنوان کارشناس با
اساتید موسیقی راجع به زیرساخت‌های موسیقی ایران، دستگاه‌ها،‌گوشه‌ها و در واقع
مایه‌های موسیقی اصیل و سنتی ایران بحث کنم. البته علاقه‌مند هستم که بیشتر درباره
موسیقی سنتی صحبت کنم زیرا آینده مملکت است و معتقدم موسیقی وارداتی ربطی به فرهنگ
ما ندارد بلکه ما موسیقی ریشه‌دار و وطنی داریم که باید به آن بپردازیم.

برنامه «هفت ترانه» و «ترانه
باران» مجری‌های زیادی عوض کرد، چه چیزی باعث تداوم همکاری شما با این گروه شد؟

برنامه «ترانه باران» هر شب پخش می‌شود
و تعطیلی ندارد؛ مردم هم علاقه‌مندند مجریانی را در برنامه ببینند که گفتار و
بیانشان متناسب با شأن مردم و هنرمندان باشد. این‌که من از اولین روز برنامه از
سوی مدیران شبکه به برنامه دعوت شده و تا به امروز ماندگار شدم به خاطر پذیرفتن
مخاطبان است. شاید ورود در برنامه از طریق معرف و رابطه سخت باشد اما ماندگاری در
آن سخت‌تر است. خیلی از مجریانی که نتوانستند در این برنامه ماندگار شوند به این
دلیل بود که نتوانستند خودشان را با سبک این برنامه هماهنگ کنند، بنابراین ترجیح
دادند بروند. ما الان مجریانی داریم که شبکه‌های سراسری را به شبکه‌ای از جمله «شما»
ترجیح می‌دهند در صورتی که الان شبکه مهم نیست بلکه نوع و ساختار برنامه مهم است.
همکاران ما نباید بین شبکه‌ها تفاوت قائل شوند بلکه باید به برنامه و کیفیت آن
نگاه کنند. ما در برنامه بحث اقوام را داریم و من به عنوان یک مجری باید از آذری‌ها،
شمالی و جنوبی‌های حرف بزنم که ایرانی‌اند و حق ندارم از قوم، ‌قبیله و گویشی جانبداری
کنم و باید همه را در یک قاب زیبای جغرافیایی ایرانی ببینیم.

برنامه «هفت‌ترانه» و «ترانه
باران» چقدر در شهرت شما تاثیر‌گذار بوده است؟

در پانزده سالی که در تلویزیون
بودم به اندازه‌ای که در «هفت ترانه» درخشیدم در شبکه‌های دیگر دیده نشدم. امروزه
با حضورم در برنامه «هفت ترانه» و «ترانه باران» و اجرای خاصم اغلب مردم مرا می‌شناسند،
منظورم از اجرای خاص این است که ما مجریان نباید برای مردم نقش بازی کنیم و باید خودمان
باشیم. من نشاط، صداقت در کلام، صراحت در بیان،‌ افتادگی و تواضع را رمز محبوبیت
خودم می‌دانم. ضمن این‌که در برنامه‌های صبحگاهی شبکه پنج سیما حدود شش سال ساعت
پنج صبح از خواب بیدار و برای برنامه‌های صبحگاهی آماده می‌شدم و حدود سه سال در
شبکه سه سیما برنامه «صبح آمد» را اجرا کردم و شبکه قرآن و معارف سیما هم برنامه
صبحگاهی داشتم. نشاط و شادابی در برنامه‌های صبحگاهی باعث شد این خصوصیت حتی در
برنامه «هفت‌ترانه» و «ترانه باران» نیز نمود پیدا کند.

اکرم رضایی