جایزه اسکار بزرگ ترین اتفاق در دنیای سینماست.هر سال کشورهای مختلف دنیا بهترین فیلم خود را برای رقابت در این اتفاق سینمایی به آکادمی اسکار معرفی می کنند.

رقابت برای فیلم های غیر انگلیسی زبان از اهمیت و فشردگی خاصی برخوردار است،زیرا رقابت بین کشورهای شرکت کننده بسیار سخت است.

از ایران نیز هرسال فیلمی انتخاب و به آکادمی اسکار معرفی می شود.سینمای ایران تا کنون موفق شده با فیلم های«جدایی نادر از سیمین» و «فروشنده» اصغر فرهادی جایزه بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان آکادمی اسکار را به دست آورد.امسال نیز کشورهای مختلف در حال انتخاب فیلم های خود هستند.

سینمای ایران نیز در تکاپوی انتخاب نماینده شایسته خود است.

به همین خاطر بازار گمانه زنی ها داغ داغ است.عده ای در این ایام مانند هر سال سعی می کنند با ساختن جو کاذب رسانه ای ،فیلمی را به عنوان نماینده ایران مطرح کنند تا روی هیات انتخاب تاثیر بگذارند.

به همین بهانه ،صبا سلسه گفت و گوهایی را با کارشناسان سینما انجام داده است تا این مهم را بررسی کند.

در ادامه گفت و گو با بهزاد عشقی منتقد سینما را می خوانید:

در این زمینه فرمول خاصی نمی توان در نطر گرفت.سطح کیفی فیلم های رقیب،معروفیت و آوازه جهانی فیلمی که انتخاب می شود،پخش کننده معتبر و بازاریابی جهانی،فصای سیاسی هر دوره در جهان و…هر کدام می تواند معیار انتخاب باشد.سال گذشته فیلم «فروشنده»که به نسبت دیگر فیلم های فرهادی،فیلم چندان موجهی نبود برنده اسکار شد.به این علت که رقبای این فیلم آثار چندان قابل اعتنایی نبودند.در عین حال پدیده ترامپ و نگاه ضد ایرانی و نظامی گرایانه اش کمک کرد که فرهادی مورد توجه فرهیختگان و هنرمندان امریکایی و از جمله داوران مراسم اسکار قرار بگیرد.از این نظر فرهادی جایزه خود را تا حدودی مدیون ترامپ بوده است.البته در این میان یک مورد مسلم است.اسکار بر خلاف جشنواره هایی چون کن چندان نگاه غیر متعارف و تجربه گرا ندارد .معمولا فیلم های حرفه ای و داستان پردازی که به مفاهیم انسانی بپردازند شانس بیشتری در تصاحب اسکار دارند.

ا ز میان فیلم هایی که امسال دیده ام تقریبا با قاطیعیت می توانم بگویم که هیچ کدام بخت اسکار را ندارند.هم اکنون عده ای دارند جو سازی می کنند که فیلم «مالاریا» ساخته پرویز شهبازی را به اسکار بفرستند،اما شهبازی پس از فیلم موجه «نفس عمیق»دیگر هرگز نتوانست به آن اوج بازگردد،«مالاریا» حتی به نسبت فیلم های «عیار چهارده» و «در بند» فیلم قابل اعتنایی به حساب نمی آید.

بله؛این نوع جوسازی از راست و چپ و میانه همواره وجود داشته است. امسال نیز نشانه هایش دیده می شود.انتخاب کنندگان نیز در مواردی یا تاثیر می گیرند و یا به تاثیر پذیری واداشته می شوند،اما این نوع تاثیر پذیری معمولا به زیان سینمای ایران تمام می شود.اسکار بد و یا خوب یک فرصت برای جهانی شدن سینمای ایران است. ما باید با تیز هوشی از این فرصت استفاده کنیم.حتی می توانیم هر سال برای اسکار برنامه ریزی کنیم و فیلم هایی را بر اساس مولفه های اسکاری در چرخه تولید قرار بدهیم.