فرزاد موتمن کارگردان سینما در ارتباط با وضعیت سینما به صبا گفت: اگر چه تعدادی از فیلم ها فروش خوبی دارند، ولی نابسامانی های ایجاد شده در سینما باعث شده سینما از خودش توانایی نداشته باشد و نتواند مخاطب را جذب کند.متاسفانه خودم دو سال است که درگیر این موضوع هستم.

وی در ادامه افزود: بخش خصوصی ما کاملا غیرفعال است وپول را از خارج دریافت می کنند .واین پول ها را نه تنها  خرج سینما نمی کنند، بلکه خرج هرچیزی جز سینما می کنند. در حال حاضر فیلم های کمدی به دلیل نزدیک شدن به خط قرمزها و گذشتن از آنها برای مردم جالب شده و به فروش خوبی در این زمینه رسیده اند. با این شرایط وضعیت خوبی را برای این سینما مشاهده نمی کنم. فقط فیلم های کمدی فروش خوبی دارند.خسته شدیم از همه فیلم های تکراری که سینمای ایران را فراگرفته و فقط قصد دارند بدون هیچ هدفی خنده از مخاطبان  بگیرند.واقعا از این شرایط خسته شده ام.

او در ارتباط با چشم انداز سینمای ایران توضیح داد: به نظر من با گذشت سال های مختلف اتفاق خاصی در سینما نیفتاده و موفقیت هیجان انگیزی را در این حوزه شاهد نبوده ایم. فیلم هایی ساخته می شود که تغییر خاصی در ساختار سینما ایجاد نمی کنند.

وی در پاسخ به این سوال که در سینماهای اروپا و آمریکا برای هر رده سنی فیلمی ساخته می شود، اما در سینمای ایران این مهم وجود ندارد،از نظر شما دلیل آن چیست؟ گفت:وقتی ممیزی و محدودیت هایی وجود دارد ما را از ورود به بازه های مختلف منع می کند و محدودیت سنی بی معنی می شود.وقتی فیلم ها را می بینم متوجه می شوم که فیلم ها گروه سنی ندارد و برای عموم ساخته شده است.در این سینما وجود چنین طرح هایی جواب نمی دهد. باید بافت آن را در سینما از ابتدا تشکیل دهند، بعد از آن توقع بازده داشته باشند.

موتمن در ارتباط با این موضوع که در کشورهای صاحب سینما،سینماهای خاصی را به نمایش فیلم های کلاسیک اختصاص می دهند تا آنانی که سن شان بالاتر است با دیدن این فیلم ها تجدید خاطره داشته باشند یا جوانان با این گونه فیلم ها آشنا شوند، چرا در ایران شاهد چنین سینماهایی نیستیم عنوان کرد: نمایش فیلم های کلاسیک برای افراد مسن نیست و برای جوان هاست.مسئله ای که وجود دارد این است که با توجه به اینکه اغلب فیلم ها به صورت دی وی دی در دسترس هستند و در فرهنگسراها نمایش داده می شود،مانند فیلم «کازابلانکا» محلی برای اعراب نداشته اند.جامعه ما فیلم بین نیستند و دلیل فروش خوب سینما هم به دلیل جو ایجاد شده در جامعه است. جامعه برای سینما تره ای خورد نمی کند.ایجاد چنین سینماهایی در این جامعه کمی بی معنی است.

وی در ادامه این بحث اضافه کرد:سینمای ایران فیلم های یک بار مصرف تولید می کند.خیلی از این فیلم ها نگهداری نمی شوند و لابراتورها تعطیل شده است.در خارج از کشور ما می بینیم که فیلم ها با گذشت سال های زیاد مجددا نمایش داده می شوند.همه  آنها در جایی نگهداری می شوند،ولی فیلم های ایرانی اکران می شوند و می روند. فیلم های  ایرانی فیلم هایی فست فودی است.

موتمن در ارتباط با وضعیت اکران فیلم ها و مشکلات پیش روی کارگردانان و تهیه کنندگان در سینمای ایران گفت:ما دفاتر تولید نداریم که فیلمنامه پیشنهاد بدهیم.اگر دفاتری هم وجود دارد باید در آنها فیلمنامه با پول وارد شود.دست مان از فیلم هایی که برای آنها سرمایه گذاری کنند کوتاه است.مگر به رانت ها نزدیک شویم.اگر بخواهیم مستقل باشیم بسیار بدبختیم.

او در پایان اضافه کرد: ما در این حرفه امنیت شغلی نداریم. به طور مثال فردی به هر بهانه ای از من شکایت می کند و آن را پیراهن عثمان می کند برای سوءاستفاده. کسی متوجه نیست که این افراد کلاهبردارانی هستند که از این ضوابط قانونی استفاده می کنند. در شرایط بدی زندگی می کنیم،در حال حاضر شرایط یک کارگردان از یک کارگر معدن سخت تر است.