عکس
در زندگی امروز تا چه اندازه اهمیت دارد؟

عکس به‌عنوان
یکی از قوی‌ترین رسانه‌‌های عصر حاضر است. روزانه میلیاردها عکس گرفته می‌شود که
به جزء لاینفک زندگی مردم تبدیل شده است. زمانی که به تاریخ رجوع می‌کنیم، وجود
این اسناد تصویری ملاک اصلی و مستندی از رویدادهای تاریخی بوده است که شامل
اتفاقات رخ داده در طول زندگی بشری‌ است. اما این‌که کدام تصویر ماندگار می‌شود و
برای آیندگان به‌جا می‌ماند تصویری‌ است که براساس اندیشه و مطالعه عکاسی شده باشد
نه عکسبرداری. باید گفت پایه و اساس هنر عکاسی تحقیق و پژوهش و ذهنیت نوگرایانه
است.

عکاسی
در جامعه ایرانی را چگونه می‌بیند و به نظرتان عکاسان به چه ژانری گرایش بیشتری
دارند؟

در
ایران گروهی عکسبرداری می‌کنند، یعنی با دوربینی بدون اندیشه از پیرامون خود تصویر
می‌گیرند. اینان صاحبان اندیشه در عکاسی هستند اینان اهل مطالعه‌اند و عکاسی را از
طریق آموزش دانشگاهی یا از طریق دفاتر انجمن و با تحقیق و پژوهش یادگرفته‌اند. عکاسان
ما امروز در تمامی ژانرها عکاسی می‌کنند به‌جز ژانرهایی که خط قرمزهای فرهنگی ما
هستند. پیش‌تر عکاسی مستند اجتماعی رایج بود اما در دهه گذشته به‌علت عدم صدور
برخی مجوزها و موانع به سمت عکاسی استودیویی و استیج فوتوگرافی گرایش پیدا کرده‌اند.
عکاسی طبیعت و میراث فرهنگی هم بخشی از فعالیت‌های عکاسان است. باید گفت، فتوآرت
همچنان در دنیا با قدرت به پیش می‌رود.

تا چه
حد برگزاری جشنواره به‌خصوص در شهرستان‌‌ها را ضروری می‌دانید؟

پس از
انقلاب اسلامی، انجمن سینمای جوانان ایران به‌عنوان پایه‌گذار عکاسی نوین در ایران
در دورافتاده‌ترین مناطق کشور حتی قبل از تاسیس رشته عکاسی در دانشکده‌‌های هنری، آموزش
عکاسی را آغاز و جشنواره‌‌های منطقه‌ای را برگزار کرد که با این کار قدم‌‌های ارزشمندی
در جهت کشف استعدادهای جوان برداشته شد و امروزه بسیاری از عکاسان صاحب‌نام ایران
از همان جوانان آن دوره شهرستان‌‌ها هستند. به‌رغم عدم حمایت و تامین اعتبارات
لازم در زمینه عکاسی درطول سال‌های گذشته و پرداختن صرف به مقوله فیلم که موجب کم‌لطفی
نسبت عکس و جامعه عکاسی‌ است؛ ما همچنان شاهد بروز استعدادهای جدید در جامعه
هستیم. نادیده گرفتن عکس موجب خشکاندن سینما می‌شود، عکاسی مادر سینماست و
سینماگرانی موفق هستند که در وهله اول عکاسانی موفق باشند.

عکس
چگونه می‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند و اثرگذار باشد؟

وقتی
مخاطب بیش‌تر از ده ثانیه مقابل عکسی ایستاد، یعنی آن عکس ذهنش را درگیر کرده و به‌دنبال
ارتباط بین خودش و عکاس می‌گردد. باید توجه داشته باشیم ما قرار نیست تکنسین تربیت
کنیم ما می‌خواهیم آرتیست تربیت می‌کنیم که بیانگر ذهنیتی ناب باشد تا جامعه با
عکسش، ارتباط برقرار کند.

و سخن
آخر؟

مدیریت
محترم انجمن سینمای جوانان ایران بسیار به مقوله عکاسی علاقه‌مند هستند و
امیدواریم موقعیتی فراهم شود تا ذهنیتی که در مورد عکاسی دارند با قدرت به نتیجه
برسد و عکاسی تقویت شود و به دوران شکوفایی خود بازگردد. امیدوارم جوانان ما ذهنی
خلاق و اندیشمند داشته باشند و بدانند که نوع نگاه دهه ۶۰ و ۷۰ پذیرای جامعه ما
نیست و باید با نوع نگاه دنیا آشنا باشیم و به سمت نوگرایی برویم تا بیانی قدرتمند
در تصویر داشته باشیم.

رضا پورزارعی