این تبدیل شدن به یک‌باره صورت نگرفت، بلکه به مرور زمان
اتفاق افتاد و آزمون و خطاهایی را از سر گذراند. با وجود این‌که دوربین‌های فیلمبرداری
در جهان دیجیتال شده، اما همچنان نگاتیو هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در
کشور ایران نیز مدتی است سیستم آنالوگ به دیجیتال تبدیل شده، اما متاسفانه این مهم
یک‌باره صورت گرفت. این تبدیل آنی و کارشناسی نشده باعث بروز مشکلات زیادی شد که یکی
از این مشکلات تعطیل شدن لابراتوارها و بیکاری کارشناسان این عرصه بود.

دیجیتال
شدن یعنی با زمان پیش رفتن، اما این تبدیل باید کم‌کم انجام می‌شد. فیلمبرداری دیجیتال
بسیار آسان‌تر از نگاتیو است، ولی کیفیتی که نگاتیو دارد قابل مقایسه با دیجیتال نیست.

برای
آگاهی از محسنات و معایب سیستم دیجیتال فیلمبرداری و همچنین مشکلی که تبدیل یک‌باره
آنالوگ به دیجیتال ایجاد کرده با چند تن از فیلمبرداران مطرح سینمای ایران گفت‌و‌گویی
انجام داده‌ایم که می‌خوانید:

داریوش
عیاری با اشاره به این‌که ورود سیستم دیجیتال به نفع سینمای ایران بوده است، گفت: سیستم
دیجیتال علاوه بر کیفیت و شکل ایده‌آل طبیعی آن از لحاظ کاربردی وتجهیزات فنی،کار روی
فیلم را بسیار آسان و گسترده‌تر کرده است..

وی
افزود: تسهیل مشکلات فیلمبرداری همزمان با ورود سیستم دیجیتال از عوامل تاثیرگذار در
این عرصه هستند. در نهایت می‌توان گفت سیستم دیجیتال نقش بسزایی در کیفیت بهتر تصاویر
دارد.

عیاری
به قیاس کاربردی سیستم دیجیتال با نگاتیو پرداخت و توضیح داد: با استفاده از نگاتیو
بخش اعظمی از کار کنترل تصویر، به لحاظ نور و رنگ روی صحنه انجام می‌شد و بخش دیگر
آن در لابراتوار صورت می‌گرفت، اما در سیستم دیجیتال به دلیل کار گسترده روی تصویر
بخش زیادی از آن در استودیو انجام می‌شود.

وی
اضافه کرد: قاعدتا روی صحنه دیگر نیازمند دقت بیشتری نیست. بنابراین می‌توان کار را
با سرعت بیشتری پیش برد. این درحالی است که با ورود دیجیتال، تکنیک‌های جدیدی نیز وارد
این عرصه از سینما شد که با نگاتیو مشکل بود. با توجه به عدم شرایط امکاناتی و لابراتواری
که در ایران بود، بهترین زمان برای ورود سیستم دیجیتال بود.

ابراهیم
غفوری نیز گفت: سیستم دیجیتال تاثیر قابل توجهی روی کیفیت و تکنیک سینمای ایران نگذاشته،
بلکه به لحاظ سرعت‌بخشی و تسهیل کارها موثر واقع بوده است. مضاف بر این‌که کار با نگاتیو
نیازمند تخصص، اندیشه و فکر بود، بنابراین هرفردی نمی‌توانست با آن کار کند.

وی
ادامه داد: زمانی که سیستم دیجیتال وارد سینمای ایران شد، طبیعتا مشکل عدم شناخت در
مورد نگاتیو حل شد. با استفاده از دیجیتال، تصویر و عکس را می‌توان با مانیتور چک کرد،
اما با نگاتیو مانیتوری نبود و خود فیلمبردار چشمش به عنوان یک مانیتور عمل می‌کرد.

شهریار
اسدی نیز گفت: سیستم دیجیتال کمک‌های بسیار بزرگی به صنعت سینمای ایران کرده، چراکه
منجر به صرفه‌جویی در بسیاری از هزینه‌ها شده و علاوه بر آن در تسریع کار فیلمبرداری
و بخش تکنیکی و کیفیتی نیز تاثیرات بسزایی گذاشته است.

وی
مخالفت خود را با افرادی که بدون آگاهی و دانش در این زمینه فعالیت می‌کنند، ابراز
کرد و توضیح داد: افرادی که کار سینمایی انجام می‌دهند، تنها نباید به این مقوله فکر
کنند که به صرف در اختیار داشتن یک دوربین دیجیتال که به راحتی می‌توان با آن کار فیلمبرداری
و پخش کرد می‌توانند فعالیت کنند. سیستم دیجیتال به همین راحتی که تصور می‌کنند نیست
و مشکلات و پیچیدگی‌های خاص خودش را دارد.

اسدی
دو معیارآموزش و تجربه را لازمه استفاده و بهره‌مندی از سیستم دیجیتال برشمرد و خاطرنشان
کرد: برای انتخاب یک فرد برای فیلمبرداری فیلم، نمی‌توان تنها به کار کردن با دوربین
دیجیتال اتکا کرد، بلکه ملاک مدیریت و شناخت سینما مهم است. این عوامل درکنار هم
می‌توانند شاخص‌های مناسبی برای سینمای حرفه‌ای و انتخاب یک فیلمبردار باشند.

مسعود
سلامی هم گفت: به لحاظ کیفیت سینمای آنالوگ برتر از سینمای دیجیتال است، اما به لحاظ
تسریع عملکرد و کاهش هزینه‌ها سینمای دیجیتال تاثیر مثبتی در این زمینه گذاشته است.
همچنین کارگردان‌های فیلم‌اولی با ورود این تکنولوژی راحت‌تر می‌توانند وارد سینما
شوند، چرا‌که در دیجیتال دغدغه نگاتیو خیلی کمتر شده است..

آیا
برای تبدیل شدن سیستم آنالوگ به سیستم دیجیتال این همه تعجیل لازم بود؟

داریوش
عیاری در پاسخ به این سوال گفت: به نظر بنده امکاناتی که دیجیتال می‌دهد اتفاق خوبی
بود که افتاد. جنس، کیفیت و طبیعتی که در نگاتیو است در دیجیتال نیست، ولی رسیدن به
آن عواملی که در تصویر مورد نظر است در دیجیتال راحت‌تر انجام می‌شود. نگاتیو به هرحال
به لحاظ ساختمان و شکل دانه‌های تصویر و رنگش به طبیعت نزدیک‌تر است و کیفیت بهتری
از لحاظ طبیعت رنگ و نور دارد و در دیجیتال کمتر و خلاصه شده و پوستری‌تر است، ولی
این را بگذاریم کنار، در مورد مابقی چیزهای دیگر از لحاظ امکانات تصویر و سرعت عمل،
دیجیتال خیلی چیزهای دارد که نگاتیو ندارد. در هالیوود هم بخش اعظم کار دیجیتال انجام
می‌شود.

ابراهیم
غفوری نیز گفت: به هرحال ما ایرانی‌ها به دنبال راحت‌ترین راه هستیم. درسینمای هالیوود
این سیستم سریع جایگزین نشد، اما متاسفانه در ایران به یک‌باره از نگاتیو به دیجیتال
تبدیل شد. سینمای هالیوود به مرور زمان سراغ دیجیتال رفت و همچنان با نگاتیو نیز کار
می‌کنند، اما در ایران تصاویر نگاتیو به طور کلی نابود و لابراتوارها نیز تعطیل شدند.
برخی افراد فعال در این حوزه هم، خانه نشین شدند..

شهریار
اسدی هم گفت: ما نباید از سینمای دیجیتال و دنیا عقب بمانیم، حتی فکر می‌کنم کمی هم
تعلل کردیم و دیرتر دیجیتال را به مرحله اجرا گذاشتیم. باید این اتفاق زودتر از
این‌ها می‌افتاد. در واقع فیلمبرداری سینمای دیجیتالی ایران باید به نوعی مدیریت شده
عمل می‌کرد، نه عجولانه.

مسعود
سلامی نیز گفت: ناخواسته مجبور هستیم خودمان را با سینمای جهان به‌روز کنیم. به نظر
بنده فیلمبرداری ما با فیلمبرداری روز جهان بسیار تطابق دارد. با همان دوربین‌ها و
لنزی کار می‌کنیم که فیلم‌های جهان با آن اسکار می‌گیرند. حوزه فیلمبرداری ما نسبت
به حوزه‌های دیگر در عرصه سینما جلوتر است. عجله دست ما نبود، اما ای کاش با برنامه
پیش می‌رفت که لابراتوارها به یک‌باره از کار نمی‌افتادند. البته ما ایرانی‌ها اصولا
خیلی به مد علاقه‌مند هستیم و طبق آن پیش می‌رویم. دیجیتال وقتی وارد شد همه تهیه‌کنندگان
فکر کردند خیلی سریع باید سراغ آن بروند و از نگاتیو فراری بودند. به هرحال این اتفاق
باید رخ می‌داد.

الهه
مردانی