محسن شایانفر تهیه‌کننده سینما و تلویزیون که به تازگی به دلیل عارضه قلبی در بیمارستان بستری شده است، در گفتگو با خبرنگار سینما و تلویزیون صبا درباره آخرین وضعیت خود گفت: خداراشکر من بیماری زمینه‌ای نداشتم اما در چند سال اخیر بسیار اذیت شدم تا جایی که در اواخر سال گذشته و سر سریال «حکایت های کمال» به دلیل فشارهای زیاد گرفتار و در بیمارستان بستری شدم که خداراشکر به خیر گذشت.

وی ادامه داد: چند شب بود که پاهایم درد می کرد و دیدم که ورم کرده است. فکر می کردم که به دلیل فشار عصبی این اتفاق افتاده است تا اینکه واقعا نفس کشیدن برایم سخت شده بود و با مراجعه به بیمارستان مدرس گفتند که ورودی های تنفسی و برخی منافذ بسته شده اند و ظاهرا خیلی وضع خوبی نبود. با نامه ای مبنی براینکه مسئولیت ترخیص را برعهده می گیرم از بیمارستان به منزل برگشتم اما به محض اینکه به خانه آمدم دچار همان حال و احوال شدم و در حال حاضر نیز در سی سی یو بیمارستان امید بستری هستم تا شنبه دکترها برای معاینه حضوری بیایند و نظر خود را بیان کنند.

شایانفر درباره مشکلات اخیر خود توضیح داد: در این یکی دو سال اخیر آنقدر ما را درگیر فراز و فرودها کرده اند که حد ندارد و واقعا کار کردن در این وضعیت کفش آهنین می خواهد. واقعا عجیب است که یک گروه تلاش بی وقفه ای دارند و درست دقیقه ۹۰ با کلی اصلاحیه به سراغت می آیند و انرژی آدم را می گیرند. حتی تسویه کار آخرم یعنی «حکایت های کمال» همچنان مانده است. در این سریال پیش بینی درستی هم برای دکور اتفاق نیفتاده بود و ما تا جایی که می‌شد تلاش خود را به کار بستیم اما هرچقدر ما تلاش کردیم تا کار ناممکن را ممکن کنیم، نشد و دردسرهایی برای ما به دنبال داشت و کمکی هم اتفاق نیفتاد اما با وجود این اتفاق ها سریال های «خاتون»، «جیران» و «شبکه مخفی زنان» و ده ها کار دیگر که از پلتفرم ها پخش می شوند و تهران قدیم را نشان می دهند و به راحتی کار می کنند، همه به اتفاق مدیر شهرک سینمایی غزالی که جنبه درآمد دارد، خود را مدیون دکورهای «حکایت های کمال» می دانند اما مدیران سیمافیلم می گویند مرغ ما یک پا دارد!

تهیه کننده سریال «ملکوت» در پایان گفت: ما سربازان فرهنگی این کشور هستیم که نزدیک به چهل سال از بدنه نظام ارتزاق کرده ایم و این درست نیست که به راحتی کنار زده شویم. این ما هستیم که دلمان برای تلویزیون می سوزد و پایش می مانیم. هروقت به این مسایل نگاه می کنم یاد داستانی از حضرت علی علیه السلام می افتم که دو خانم ادعای مادری یک نفر را داشتند. برای مشخص شدن موضوغ حضرت امیر فرمودند که این بچه را نصف می کنیم و به هرکدام از خانم ها نصفی از بچه را می دهیم که درست در همان لحظه مادر اصلی کودک به دلیل اینکه گزندی به فرزندش نرسد، می گوید من دروغ گفته ام و این بچه من نیست و حضرت علی می فرمایند «مادر اصلی کودک پیدا شد و این زنی است که حاضر نشد گزندی به فرزندش برسد». متاسفانه تلویزیون دلسوز ندارد اما ما سرباز تلویزیون هستیم و پای آن می مانیم و تلاش می کنیم تا گزندی به آن نرسد.

محمد زکی زاده

انتهای پیام/