ناصر فرهنگ‌ فر، نوازنده برجسته تمبک و مدرس موسیقی سنتی ایرانی بود.

پدرش که کارمند شهربانی بود تار می‌نواخت و عمویش تمبک. با این وجود پدر
مخالف ساز زدن ناصر بود.

جد مادری‌اش میرزامهدی خوشنویس از خوشنویسان مشهور دوره قاجار بود. استعداد
درخشان این هنرمند در همان دوران کودکی و تنها وقتی هفت سال داشت نمایان شد. وی با کوزه‌های گلی،
نخستین تمرینات خود را انجام می‌داد و بعدها با خرید تمبک عمویش که ساز نفیسی در دوران
خود بود، شروع به فراگیری این ساز کرد. در همین دوران علاقه و ممارست وی در فراگیری
تمبک پیشرفت چشمگیری را برای وی به همراه داشت.

فرهنگ‌فر داشته‌های مقدماتی تمبک را نزد یکی از اقوام خود محمد ترکمان
که شاگرد امیرناصر افتتاح؛ تمبک‌نواز سرشناس آن دوره به شمار می‌رفت، فراگرفت، همین
امر مقدمات دیدار وی با حسین تهرانی را برای او فراهم کرد.

استعداد قابل ملاحظه فرهنگ‌فر، استاد حسین تهرانی را مجاب کرد تا که وی
را به شاگردی بپذیرد، وی مدت کوتاهی در نزد این استاد شاگردی کرد که در بالا بردن کیفیت
نوازندگی و شکوفایی استعدادهای نهفته وی بسیار مؤثر بود
و با راهنمایی او برای فراگیر نت، مدت یک‌سال نزد محمد اسماعیلی کتاب
تمبک استاد تهرانی را آموخت.

در این دوره ناصر فرهنگ‌فر از داشته‌های
اساتید بنامی همچون عبداله دوامی، سیدحسن میرخانی، سیدحسین میرخانی و علی‌اکبر کاوه
بهره جست.

علاقه فرهنگ‌فر به شعر، ادبیات و خوشنویسی وی را به‌عنوان موسیقیدان آگاه
به دیگر اقسام هنر مطرح کرد، وی در سرودن شعر و کار با قلم خطاطی نیز همچون نوازندگی
تبحر داشت که همین امر سبب شد نوازندگی تحت تأثیر این هنرها قرار گیرد.

آثاری که از وی به جای مانده، نشان می‌دهد درک ملودیک این نوازنده بالا
بوده که به همین خاطر وی در گروه‌نوازی نیز موثر عمل می‌کرد.