به گزارش خبرنگار رادیو و تلویزیون صبا، فصل دوم سریال انیمیشن «آرمن» از ۱۷ شهریور ماه، پنجشنبه و جمعه‌ها ساعت ۲۰:۳۰ روی آنتن شبکه کودک رفته است. انیمیشن ۱۳ قسمتی «آرمن» به کارگردانی محمدرضا حسایی و حسین صفارزادگان با خلق یک ابرقهرمان در ایران همراه است. «آرمن» به تهیه کنندگی محمدمهدی مشکوری محصول جدید سازمان هنری رسانه‌ای اوج است. فصل اول این انیمیشن ایرانی از شبکه پویا پخش شده است. داستان فصل اول پویانمایی «آرمن» اینگونه بود: آرمن و بیگو به طور اتفاقی یک مچ‌بند جادویی پیدا می‌کنند. آنها در حالی که از قدرت شگفت انگیز این مچ‌بند خبر ندارند، دنبال راهی می‌گردند تا مچ‌بند را از خودشون دور کنند اما کم کم به قدرت‌های این مچ‌بند پی می‌برند و از او برای امنیت سیاره خودشان استفاده می‌کنند…

به همین بهانه با محمدرضا حسایی انیماتور و یکی از کارگردان های این مجموعه گفتگویی داشته ایم. با ما همراه شوید.

*در طول ساخت این انیمیشن به عنوان کارگردان با چه چالش هایی رو به رو بودید؟

-همیشه ساختن اثرهایی که قرار است حرف متفاوتی بزند کار سختی است. اینکه چطور روایت صورت بگیرد و با چه تکنیکی این داستان را به مخاطب ارائه کنیم و اینکه آیا این مسیر روایت و تکنیک را مخاطب قبول قبول می کند یا نه، از چالش های این کار است که مساله مهمی می شود که بارها حتی در میانه کار خود تیم به مسیری که در حال گذر از آن است، شک می کند.

*آیا امروزه فیلمنامه خوب برای انیمیشن نوشته می شود؟ پیشنهادی در این زمینه دارید؟

-بله، با تغییر شکل رسانه ها و دسترسی آزاد به اطلاعات نویسنده ها و تولیدکنندگان هر روز با شیوه های جدید روایت داستان، ایده های متفاوت و جسورانه تر آشنا می شوند و خود این باعث می شود تلاش برای نزدیک شدن به استانداردهای بین المللی بیشتر شود. طبیعتا ما باید داستان ها و تولیدات بهتری نه تنها در فیلمنامه بلکه در تمام بخش ها داشته باشیم.

*در داستان «آرمن» آمده است به وسیله نیرویی که مچ بندش به او می دهد به مبارزه با خرابکاران می پردازد. این قصه، مخاطب را یاد کارتون «بن تن» می اندازد. این تشابه سهوی بوده یا عمدی؟

-من این نظر شما را نظر خوبی می دانم. حتی اگر این نظر در شما شکل گرفته باشد که شبیه اثرهایی مثل همین اثری که نام بردید است باز هم یعنی ما مسیر را اشتباه نرفتیم. نزدیک شدن به آثار درجه یک بین المللی اتفاق خوبی است اما باید بگویم، «آرمن» برای پیشرفتش وابسته به دستبند نیست و این دستبند نیست که به او نیرویی برای پیروزی می دهد بلکه این روحیه جنگجویی و همچنین رفاقت بین دوستانش است که باعث پیروزی آرمن می شود. در اصل دستبند برای آرمن بیشتر یک سوال و سردرگمی است تا اینکه برایش نیرویی کمک کننده باشد.

*شما به عنوان عضوی جوان در صنعت انیمیشن چه خواسته ها و پیشنهادهایی در زمینه ارتقای انیمیشن های ایرانی و حمایت از این شغل دارید؟

-من ترجیح می دهم دیگر به این سوال جواب ندهم زیرا بارها گفته شده ولی گویا کسی از افرادی که توانایی برای انجام دادن کاری را دارد قرار نیست تدبیری بیندیشد. فقط می توانم بگویم همین اندک امکاناتی را که هست از بین نبرند و با این روش دوستانی که در فضای انیمیشن هستند، خودشان راهی برای پیشرفت پیدا می کنند.

*آیا کرونا در صنعت انیمیشن‌سازی هم توانست تاثیر بگذارد؟

-کرونا ما را مجبور کرد که روش دیگری را زندگی کنیم. این اتفاق برای صنعت انیمیشن شاید باعث شد دفاتر تولید انیمیشن کم شوند اما به هنرمندان این صنعت ضربه بزرگی نزد، حتی باعث شد ما روش های متفاوتی را برای تولید در نظر بگیریم و بعد از آرام شدن اوضاع بیماری هم به همین روش ها ادامه دهیم.

*آیا امروزه انیماتورها می توانند با خیال راحت انیمیشن بسازند و به حمایت مدیران اعتماد کنند؟

-این اتفاق باید برعکس باشد، مدیران باید به انیماتورها، هنرمندان و ایده‌های آنها اعتماد کنند. هنرمند می تواند وضع هر جامعه‌ای را بهتر کند البته اگر به او اجازه صحبت در مورد ایده هایش داده شود.

*به عنوان آخرین سوال، تامین هزینه ها به چه صورت انجام می شود؟

-انیمیشن اقبال زیادی در بین تهیه کنندگان ندارد، هم به دلیل صبری که برای تولید می طلبد و هم هزینه های برابر با ساخت تولید آثار رئال. وقتی یک تهیه کننده می تواند اثر درجه چند رئال را با هزینه کمتر و سود بیشتر بسازد چرا باید در انیمیشن سرمایه‌گذاری کند، برای همین همیشه تامین هزینه ها کمی سخت است. در خاتمه امیدوارم که مخاطبان کار را ببینند و آن را دوست داشته باشند.

انتهای پیام/