بازی
او در این فیلم با رویکرد جدی شخصیت که در تضاد و تقابل با موقعیت کمیک قرار می‌گرفت،
مورد توجه قرار گرفت. درباره بازی‌اش در این فیلم گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

همکاری شما با پیمان قاسم‌خانی برای فیلم «خوب، بد، جلف» چگونه شکل گرفت؟

سال‌ها پیش من و بهاره رهنما گروهی را تشکیل دادیم به اسم «این تابستان» و
همکاری‌هایی را با یگدیگر داشتیم.
پیمان قاسم‌خانی هم همیشه کنار ما و همراه با گروه بود. زمانی که نمایش «زنان شکسپیر» را بهاره
رهنما نوشت و ما آن کار را هم روی صحنه بردیم. به‌هر حال سال‌هاست که این
کارگردان را می‌شناسم و او هم بازی من را می‌شناسند، همیشه بازی من را خیلی دوست
داشت و همیشه می‌گفت که تمایل دارم تجربه مشترکی را با یگدیگر داشته باشیم. زمانی
که «خوب، بد، جلف» را شروع کردند، این نقش را به من پیشنهاد داد و من هم به‌خاطر
این‌که نوشته‌ها و کارش را دوست داشتم قبول کرده و در این نقش بازی کردم و خیلی
خوشحالم که در این جایگاه قرار گرفتم.

در این فیلم با سه نسل مختلف بازیگران همکاری کرده‌اید؛ از مجید مظفری گرفته
تا حمید فرخ‌نژاد و سام درخشانی. این همکاری چطور بود؟

با برخی از بازیگران این کار قبلا همکاری داشتم. به‌هر حال کار با اساتید برای
من همیشه لذت‌بخش است و همیشه در کنار این دوستان آموخته‌ام. در این کار همراه
بزرگانی چون رضا رویگری و مجید مظفری بودم که بسیار لذت‌بخش بود و همیشه چیزهای
زیادی از آن‌ها یاد گرفته‌ام. تجربیاتی هر کدام از این نسل‌های بازیگری دارند که
به‌خوبی می‌تواند به تشکیل گروه بازیگری همدل و متحد منجر شود که در فیلم «خوب، بد،
جلف» هم نمود زیادی داشت.

شما در تجربه‌های گذشته بازیگری‌تان‌
در سینما بیشتر کارهای غیر کمیک فعال بوده‌اید. هر چند در
تئاتر کارهای کمدی داشته‌اید. بازی در فیلمی که در ژانر کمدی ساخته شده چه تفاوت‌هایی
داشت؟

درواقع این فیلم سینمایی موقعیتی کمیک دارد و نقش من خیلی نقش طنزآمیزی در این
فیلم سینمایی نیست. اما برای منِ بازیگر، ایفای نقش در ژانرهای متفاوت بسیار جذاب
است و این‌که بازیگری بتواند در ژانرهای مختلف خودش را محک بزند و ببیند که آیا به
این توانایی رسیده است که بتواند ژانرهای مختلف را تجربه کند یا نه، برای من بسیار
جذاب است. در تئاتر نقش‌های کمدی زیادی را بازی کردم اما در واقع «خوب، بد، جلف»
هم فیلمی در موقعیت طنز و بسیار جذاب است. خوشحالم که در این اثر سینمایی هم حضور
دارم.

به‌نظرتان از دریچه نگاه یک بازیگر، سینمای کمدی در دهه ۹۰ چه تفاوت‌ها و
پیشرفت‌های قابل‌توجهی را نسبت به آثار کمدی دهه‌های قبل به‌دست آورده است؟

همان‌طور که ما در بخش‌های دیگر پیشرفت‌هایی داشته‌ایم، به‌طور حتم در دهه
اخیر سینما هم پیشرفت‌های خاص خودش را داشته است. در واقع پیشرفت‌هایی را هم در
سینمای کمدی داشتیم و این ژانر از آن بخش تجاری صرف خودش درآمده است و زمانی بود
که سینمای کمدی ما جنبه تجاری داشت و گاهی پیش می‌آمد از یکسری افراد با موقعیت‌های
طنز استفاده می‌شد که مربوط به دهه‌های قبل می‌شد. نمی‌توانم بگویم فیلم‌های کمدی
که مربوط به دهه هشتاد بوده ضعیف بود. خیر اصلا اینطور نبوده و درخور شرایط آن
زمان یکسری فیلم‌های کمدی ساخته شد. درحال حاضر و در این دهه هم یکسری موقعیت‌های دیگری
وجود دارد که در جایگاه خودش می‌تواند کمدی باشد، اصلا سینمای کمدی با رویکرد
اجتماعی برمی‌گردد به شرایط سینمای خودش در آن دوره و بر اساس آن است که شکل می‌گیرد.
تراژدی یا ملودرام اجتماعی همه این‌ها به شرایط زمانی برمی‌گردد که ما در آن زندگی
می‌کنیم و در واقع فیلم‌های گذشته هم محصول زمان خودشان بودند و حتما در زمان
خودشان ارزش‌های خود را داشتند. اما درحال حاضر صنعت سینما پیشرفت کرده و به‌طور
قطع آثار قوی‌تری هم تولید می‌شود.

در فیلم «خوب، بد، جلف» گریم قابل‌توجهی دارید. چقدر این شکل اغراق‌آمیز گریم
در ایفای نقشتان موثر بود؟

به‌نظرم گریم در یک فیلم پیش از همه به خود بازیگر کمک می‌کند تا با آگاهی و
درست در نقشی که قرار است ایفا کند قرار بگیرد و به شکلی به نقشش نزدیک‌تر شود. در
یک فیلم گریم و لباس دو مبحث بسیار تعیین‌کننده هستند و می‌توانند بازیگر را در
مسیر نقش‌آفرینی‌اش کمک کرده و راه را برایش هموار کنند. استاد اسکندری که استاد
همه ما هستند و اصلا لزومی ندارد که من راجع به وی چیزی بگویم چرا که این هنرمند
بزرگ آن‌قدر در کار خودش تبحر دارد و آن‌قدر زیبا و اصولی گریم را بر اساس نقشی که
قرار است ایفا شود تطابق و انجام می‌دهند که بازیگر با وجود چنین گریمی خودش را صد
پله به نقش نزدیک‌تر می‌بیند. در این فیلم هم استاد اسکندری فوق‌العاده فعالیت داشت
و باعث خوشحالی من بود که در اولین تجربه‌ام با وی همکاری خوبی را داشتیم و این
اتفاق افتخاری برای من بود.

پیمان قاسم‌خانی جزو بهترین فیلمنامه‌نویسان ماست. در اولین تجربه کارگردانی‌اش
به‌نظرتان موفق بود؟ چه ویژگی‌های متمایزی نسبت به دیگر کارگردانانی داشت که با آن‌ها
در سینما همکاری کرده‌اید؟

قاسم‌خانی شخص بسیار باتجربه‌ای است و سال‌ها در سینمای ما نوشته و هنرنمایی
کرده. به‌نظرم کارگردانی بجز این‌که نیازمند سواد است، انرژی غنی و قابل توجهی را
هم لازم دارد و درواقع هوش سرشاری را می‌طلبد و قاسم‌خانی تمام این نقاط قوت را یک
جا در خود دارد. این حرف تنها حرف من نیست. تمام عوامل این فیلم از کارگردانی وی
لذت بردند و نسبت به همکاری با این فیلمساز آرامش خاطر دارند. در زمان ساخت هم فکر
می‌کردم که فیلم درجه یکی خواهد شد و خوشبختانه همین طور هم شد و فروش و استقبال
خیلی خوبی داشت.

شما در جشنواره سی‌وپنجم تئاتر فجر نیز حضور و اجراهای متنوع و موفقی داشتید.
این تنوع حضور در سه عرصه سینما،تلویزیون و تئاتر را چطور طبقه‌بندی می‌کنید؟

کاری را برای بخش بین‌الملل با نام فرشته مرگ به کارگردانی مسعود رایگان (که
اجرای عمومی داشتیم) و کار دیگری در بخش مسابقه ایران با نام «ناسور» به کارگردانی
افسانه زمانی داشتم. بعد از جشنواره نیز در نمایش «ترن» به کارگردانی حمیدرضا
آذرنگ بازی کردم که برایم تجربه‌ لذت‌بخشی بود. در تمام این سال‌ها یاد گرفته‌ام
که انرژی خودم را تقسیم کنم، برای این‌که همیشه بیشترین کاری که در دست داشتم
تئاتر بوده و پشت هم کار می‌کردم و این را یاد گرفتم. به‌خصوص بیشتر در تئاتر که
بتوانم انرژی‌ام را تقسیم کنم تا بتوانم با قرار گرفتن در جایگاه درست و استفاده
از توانایی‌های مناسب بیشترین لذت را از اجرا و ایفای نقش‌هایم ببرم.

محسن جعفری راد