محمود خرسندی از بهترین صدابرداران نسل خودش است. او با فیلمسازان
با‌تجربه‌ای مثل فریدون جیرانی تا فیلمسازان نسل جوان مثل علیرضا امینی و منوچهر هادی
همکاری‌های موثری داشته، در بیش از ۲۰ فیلم سینمایی مدیر صدابرداری بوده و بارها مورد
تحسین واقع شده است. در چند ماه اخیر صدابرداری دو فیلم «آباجان» و «ساعت پنج عصر»
را انجام داده است. فیلم مهران مدیری که به‌دلیل طولانی شدن تولید به جشنواره نرسید
اما فیلم هاتف علیمردانی در بخش سودای سیمرغ حضور دارد که چهارمین همکاری خرسندی با
علیمردانی است. با محمود خرسندی؛ صدابردار، درباره این تجربه تازه‌اش گفت‌وگو کرده‌‌ایم.

کار صدابردار معمولا در فیلمی متعلق به دهه قبل، در پیوست
و گسست با صداهای آرشیوی قرار می‌گیرد. راهکارتان چه بود؟

معمولا باید از آرشیو رادیو و تلویزیون کمک بگیریم اما باتوجه
به گسترش رسانه‌های ارتباط جمعی بسیاری از آرشیو‌های کمتر شنیده شده در اینترنت هم
موجود است و باعث شد تنوع مطلوبی داشته باشیم. همه ما یک‌سری صداهای نوستالژیک از آن
دهه داریم و سعی کردم که این صداها را نیز در باند صوتی فیلم لحاظ کنم.

از مهم‌ترین نقاط قوت اجرایی فیلم ایجاد پرسپکتیو در باند
صوتی فیلم است. چقدر با هاتف علیمردانی تعامل داشتید؟

همیشه بحث ما این بود که معمولا در چنین فیلم‌هایی صداهای
خارج از کادر و شخصیت‌های خارج از قاب خاموش می‌شوند. بنابراین از همان ابتدا این تعامل
را داشتیم که این صداها هم کار شوند. در همان لحن و فضا و حالت بازیگران این صدابرداری‌ها
را انجام می‌دادیم.

زبان و لهجه ترکی کاملا در خدمت باورپذیری بازی بازیگران
لحاظ شده است. در صدابرداری همکاری‌تان با بازیگران چطور بود؟

خوشبختانه عوامل فیلم بهترین همکاری ممکن را با من داشتند،
به‌خصوص فاطمه معتمدآریا که عالی بازی کردند. خود هاتف که به زبان ترکی مسلط است و
خیالمان راحت بود. خانم معتمدآریا هم آنقدر دیالوگ‌ها و زبان را از آن خودشان کرده
بودند که بسیار طبیعی جلوه کرد. سعی کردیم این صداها کاملا شفاف و در خدمت فضاسازی
فیلم باشد.

تجهیزات نوینی در صدابرداری مورد استفاده قرار می‌گیرد. از
آن‌جایی‌که پلان‌سکانس‌های طولانی داشتید و میزانسن‌‌هایی با فاصله زیاد آدم‌ها از
یکدیگر، از این تجهیزات چطور استفاده کردید؟

خوشبختانه لوکیشن ما بسیار لوکیشن خوبی بود و برخلاف تهران
که مدام باید صدای ترافیک و… را حذف کنیم، آن‌جا آزادی عمل بهتر و بیشتری داشتیم.
میکروفن‌های بی‌سیم را در موی بازیگران زن قرار دادیم و همین‌طور دیگر تجهیزات را،
تا در خدمت ملموس شدن صداها باشد.

کار با فیلمبردار کارکشته‌ای مثل حسین جعفریان چطور بود؟

برای من که ترکیبی از لذت و یادگیری بود. بهترین همکاری را
با هم داشتیم. خیلی راحت صدای دلخواهمان را می‌گرفتیم چون آقای جعفریان خودشان استاد
جزئی‌نگری و دقت هستند و همین کار را برای ما آسان می‌کرد. قبلا هم با آقای کلاری این
تجربه مطلوب را داشتم و خوشحالم که با یکی از اساتید دیگر هم کار کردم و آموختم. بهترین
لذت و جایزه برای من این همکاری‌هاست.

و حرف آخر؟

در پشت‌صحنه فیلم «آباجان» یک گروه همدل و همراه بودیم و
از طرف خودم، از همه عوامل تشکر می‌کنم. امیدوارم این همدلی روی پرده هم قابل‌شناسایی
باشد.

محسن جعفری‌راد