لیلا زارع، بازیگر فیلم‌های «ما همه خوبیم»، «کارناوال
مرگ»، «پستچی سه‌بار در نمی‌زند»، «سوپراستار» و «شیفت شب» از هنرمندانی است که تا
به‌امروز در سینما و تلویزیون نقش‌آفرینی‌های قابل‌تاملی را داشته است. این بازیگر
جوان دستی نیز در هنرهای تجسمی دارد و فعالیت‌های هنری ویژه‌ای را در این زمینه
انجام می‌دهد. این هنرمند تاکنون برنده سیمرغ
بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن جشنواره فیلم فجر شده است و افتخاری چون کاندیدایی
تندیس زرین بهترین بازیگر نقش مکمل زن از نهمین جشن خانه سینما را در پرونده هنری
خود دارد. گفت‌وگویی با او داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

در مورد آغاز همکاریتان با بهنوش صادقى، کارگردان فیلم «خانه دیگرى»
بگویید و درخصوص محور و مبناى این اثر سینمایى و این‌که این فیلم درواقع چه قصه‌اى
را روایت مى‌کند؟

طبق روال بقیه پروژه‌ها فیلمنامه را خواندم، با کارگردان گپ زدم و
قرار به همکارى شد. «خانه دیگرى» یک کار خانوادگى و اجتماعى است، با محور
داستان،که زنى است در تعامل با پدر و همسر خود، و در مسیر فیلم ارتباطات و عواطف
او به چالش کشیده می‌شود. هنوز کار را کامل ندیده‌ام ولى در بخش‌هایى که در کار
حضور داشتم، فکر می‌کنم کارگردان در خلق این فضا و این اثر موفق عمل کرده است.

آیا این فیلم
در چرخه اکران موفق خواهد بود؟

به‌نظرم کارگردان در کارش موفق بوده و فضا و داستان به‌خوبى از آب
درآمده و حق مطلب ادا شده است و فکر مى‌کنم در اکران از استقبال عمومى خوبى
برخوردار باشد.

وجه تمایز نقش شما در این فیلم نسبت به ایفاى نقش‌هایتان در دیگر
آثار سینمایى چیست؟

در تمام طول عمر فعالیت هنرى‌ام، همواره سعى کردم نقش‌هایى که کار
کنم که از هم متفاوت باشند، طبیعى است این چالش در این فیلم هم برایم وجود داشت،
هم نقش و هم موقعیتى که این کاراکتر در طول فیلم تجربه مى‌کند برایم خاص و جذاب
بود.

حضور در چنین جشنواره‌اى مى‌تواند سکوى پرتابى براى یک فیلم منتخب
باشد؟

به‌طور‌کلى در هر جشنواره رقابتى به دور از این‌که چقدر جوایز مى‌تواند
سکوى پرش براى هنرمند باشد، داورى درست نیز مى‌تواند شرایطى را ایجاد کند که
هنرمند بتواند در مقایسه با بقیه آثار حاضر، به‌تحلیل درستى از ضعف‌ها و قوت‌هایش از
نگاه مخاطبان خاص با نگاه کارشناسانه برسدکه باعث رشد و حرکت او و به‌تبع آن، رشد
سینماى کشور منجر شود. البته که موفقیت در بخش رقابتى مى‌تواند سکوى پرش براى
هنرمند و سینماگر باشد و فیلم را در اقبال عمومى هم موفق کند، فیلم «خانه دیگرى»
در بخش مسابقه قرار ندارد اما امیدوارم خوب دیده شود و در آراء مردمى موفق باشد.
خوشحالم که این فیلم با کارگردانى خوب بهنوش صادقى در جشنواره حضور دارد، همه ما
شاهد بودیم که این کارگردان جوان تا چه اندازه براى به‌وجود آوردن یک اثر خوب تلاش
کرد و البته که موفق هم بود، امیدوارم این موفقیت در استقبال مردمى با او همراه
باشد.

حس اعتماد و پذیرش همکارى شما با بهنوش صادقى از کجا به‌وجود آمد؟

من از قبل بهنوش صادقى را نمى‌شناختم و پس از دعوت شدن به این فیلم
با او آشنا شدم، مکالمه بین ما بسیار خوب برقرار شد و در همان گپ‌و‌گفت‌هاى اول
متوجه شدم با کارگردانى روبه‌رو هستم که نسبت به فیلمنامه‌اش تعلق‌خاطر دارد و مى‌داند
چرا مى‌خواهد این فیلم را بسازد، در تحلیل فیلم و کاراکتر، روشن و قابل‌درک با هم
پیش رفتیم و همین روشن بودن باعث شد تا هر ایده یا تغییرى در جهت کار با پذیرش و
همدلى اعمال شود و براى من به‌شخصه تجربه همکارى خوبى را رقم زد.

نظر شما درخصوص ادغام بخش نگاه‌نو و سوداى سیمرغ در جشنواره بین‌المللى
فجر چیست؟

درواقع مى‌توانم بگویم از بسیاری از این تغییر نام‌ها و دلایلش
اطلاعى ندارم، ولى امیدوارم ایده‌هاى خوبى از این تغییر نام‌ها و بخش‌بندى‌ها وجود
داشته باشد و به‌مرور زمان بر ما هم معلوم شود و به هرچه بهتر برگزار شدن جشنواره
بینجامد. این‌که خیلى از فیلم‌ها در این دوره از جشنواره حضور ندارند و انتخاب‌ها
بر چه اساسى بوده براى شخص من و بسیارى از همکارانم در سینما مشخص نیست، جشنواره
هم بخشى از حرکت سینماست، داورى و انتخاب، هرچقدر عادلانه و درست در این راستا عمل
کند، درواقع به بهبود روند رشد سینما کمک کرده است و امیدوارم برنامه‌ریزى‌هاى
جشنواره فجر با درنظر گرفتن این آیتم صورت گرفته باشد.

چرا بیشتر بازیگران کار کردن در مدیوم سینما را نسبت به تلویزیون
ترجیح مى‌دهند؟

من شخصا فکر مى‌کنم که کار خوب، کار خوب است و فرقى نمى‌کند که وجود
چنین اتفاق درستى در تئاتر و سینما باشد یا در تلویزیون. البته من بیشتر سینما کار
کرده‌ام و کمتر کار تلویزیون انجام داده‌ام، نه به این معنى که از طرف تلویزیون
پیشنهاد نداشتم، داشته‌ام، دلایل شخصى من براى رد آن‌ها، کامل نبودن فیلمنامه،
زمان‌بندى غیر‌منطقى و فشرده، سهل‌انگارى در پرداخت و میزان دستمزد و… همه تاثیر‌گذار
است. ولى در رابطه با این‌که بیشتر هنرمندان جذب سینما مى‌شوند تا تلویزیون، به‌هر‌حال
باید ببینیم و بدانیم چه اتفاقى درحال افتادن است و انگیزه لازم براى بازیگر در
کجا و کدام مدیوم ایجاد مى‌شود و در کدام آن‌ها بیشتر و بهتر مى‌تواند هدف‌هاى خود
را دنبال کند، من به کار خوب فکر مى‌کنم، این‌که کارم در یک فضاى درست به نتیجه
برسد و چارچوب درستى داشته باشد، هر بازیگرى در هر جاى دنیا خوب مى‌داند تلویزیون
چه امتیاز بزرگى در ایجاد ارتباط با مردم و
شناخته‌شدنش نسبت به تئاتر و سینما دارد و طبیعتا بازیگر تمایل دارد در تلویزیون
کشورش نمود پیدا کرده و دیده شود. اما این‌که این‌روزها چنین تمایلی در بازیگران
برعکس شده است، باید ریشه‌یابى شود تا به نتیجه درستى برسیم و اتفاق‌هاى خوب و
درستى را رقم بزنیم. امیدوارم در تلویزیون هم شرایط مناسب براى اطمینان خاطر
بازیگران از هر لحاظ فراهم شود تا هنرمندان ما انگیزه لازم در حضور در فیلم هاى
تلویزیونى را داشته باشد.

راضیه مجیدی