به گزارش خبرنگار تئاتر صبا، آناهیتا خسروی بازیگر نمایش «تن سایه» به نویسندگی و کارگردانی مریم یاسین زاده و تهیه‌کنندگی احسان حاجی‌پور تا ۳۱ شهریور ماه در پردیس تئاتر سپند روی صحنه بود و او در این اثر در نقش «ممدو» ظاهر شده که در جامعه‌ای روستایی، زاده شده است. در اپیزودی که آناهیتا خسروی نقش‌آفرینی می‌کرد دغدغه‌های «ممدو» در بحبوحه هشت سال دفاع مقدس به نمایش گذاشته می شد.

آناهیتا خسروی در گفتگو با خبرنگار صبا راجع به دلایلی که باعث پذیرش ایفای نقش «ممدو» در نمایش «تن سایه» شد، عنوان کرد: جنگجویی این شخصیت، تاثیرگذاری‌ و قدرتش برابر مشکلات و طنازی در مقابلِ رنجِ پنهانی که می‌کشد، آنچه بود که در نگاه اول مرا جذب این شخصیت کرد.

انسانیت وجه مشترک همه انسان‌ها

بازیگر نمایش «مسافرانی از شیکاگو» درباره چالش‌هایی که این شخصیت در بازیگری توانست برای او ایجاد کند، گفت: من همیشه دنبالِ نقش‌هایی هستم که متفاوت از خودم باشد، مرا به چالش بکشد و بتوانم نقاط پنهانِ وجودم را در آن‌ها کشف و آشکار کنم تا بتوانم به بهترین شکل به ایفای نقش بپردازم. «ممدو» سرشار از حس‌های مختلف از دو وجهِ زن و مرد است و سرشار از سرکوب‌هایی که تک تکِ ما جدایِ از بحث جنسیتی در جامعه با آن روبه‌رو هستیم بدون اینکه قبل از توجه به این موضوع فکر کنیم که ما انسانیم و انسانیت وجه مشترک میان همه ما جدا از جنسیت‌های ماست. چالش این نقش برای من در پیدا کردنِ وجهِ مردانه خودم و آن جنگجویی پنهان که درونم رخنه کرده بود. بیرون کشیدن آن‌ها از درون خودم و به نمایش گذاشتن‌شان برای تماشاگران، آنچه بود که این شخصیت را برای من جذاب می‌کرد. همچنین، روبه‌رو شدن با تابوهایی که خوب یا بد از بیرون به این شخصیت تحمیل می‌شد و باید از آن‌ها گذر می‌کرد، از دیگر جذابیت‌های آن بود.

بازیگر نمایش «سفر به آینده» در تشریح وجه جامعه‌شناسانه شخصیت «ممدو» اظهار کرد: در جامعه امروز به دلیل شرایطی که در آن زندگی می‌کنیم، دیگر بسیاری از کارها معنای زنانه یا مردانه بودن خود را از دست داده‌اند و زنان و مردان باید دوشادوشِ هم کار کنند تا توانایی برایِ گذراندنِ زندگی را در کنار هم داشته باشند. من به شخصیت «ممدو» فرایِ جنسیتش نگاه کردم؛ به علایقی که ممکن است هر زنی داشته باشد و در توانایی‌هایش بگنجد فکر کردم. همچنین، به قدرتی که در لابلایِ روحِ ظریف و لطیفِ یک زن نهفته شده است که ما به اشتباه آن را مردانگی تعبیر می کنیم.

من هرگز به ترنسجندر بودن فکر نکردم

بازیگر نمایش «فاستوس ۲۰۱۶» در توصیف راهکارهایی که برای متفاوت درآوردن این شخصیت نسبت به نمونه‌های مشابه یک شخصیت ترنسجندر در دیگر نمایش‌ها بهره گرفته است، بیان کرد: فکر می‌کنم همه ما زن‌ها، وجهِ مردانه و همه مردها، وجهِ زنانه‌ای دارند که افلاطون در کتابِ «ضیافت» خیلی زیبا آن را بیان کرده است. پیدا کردنِ وجهِ مردانه خودم با توجه به خصوصیاتی که «ممدو» در نمایشنامه دارد، شکل گرفت به طوری که کمی به شیطنت‌هایِ دوران کودکی‌ام رجوع کردم در آن زمان که هنوز درکی از جنسیت نداشتم. به علاقه‌ام به اینکه از درخت توت بالا بروم و حتی اگر دستم زخمی شد، توت خوردن را متوقف نکنم. به اینکه همیشه دوست داشتم قُلدر باشم و هیچکس جرات نکند به من متلک بپراند. فکر کردن به همه این‌ها که خودِ آناهیتا خسروی بود به من کمک کرد تا بتوانم وجهِ مردانه خودم را پررنگ‌تر کنم و نقشی باورپذیر ارائه دهم. نقشی که امیدوارم با ترنس‌هایِ دیگر متفاوت بوده باشد.

بازیگر نمایش «کلنل» خاطرنشان کرد: در واقع، من هرگز به ترنسجندر بودن فکر نکردم بلکه به زنی فکر کردم که لابلایِ تمامِ زنانگی‌اش دوست دارد کارهایی انجام دهد که دیگران توقع ندارند. کارهایی که جنسیت داده می‌شوند بدون آنکه جنسیت داشته باشند.

مونولوگ سخت‌ترین شیوه اجرایی برای یک بازیگر است

بازیگر نمایش «آدم آدم است» در تشریح اینکه مونولوگ و اپیزودیک بودن نمایشنامه «تن سایه» باعث ایجاد نگرانی برای این بازیگر نشد که ممکن است تماشاگر با اثر همراهی نکند و آن را نپسندند، گفت: مونولوگ سخت‌ترین شیوه اجرایی برای یک بازیگر است چون اگر آن را خوب اجرا کند، می‌تواند به بهترین شکل تماشاگر را با خودش همراه کند. همچنین، اگر اجرای بدی داشته باشد، صد در صد تماشاگر را کلافه و خسته خواهد کرد. بنابراین همیشه این نگرانی برای بازیگران وجود دارد و خودِ همین به بازیگر کمک می‌کند تا نهایتِ تلاشِ خودش را برای ارائه بهترین نقش‌آفرینی خودش انجام دهد و تماشاگر لذت ببرد.

صداپیشه فیلم سینمایی «خاله قورباغه» درباره برنامه‌های آتی‌اش عنوان کرد: برنامه آتی من با توجه به اینکه تئاترها بعد از حدود ۳ سال از شیوع کرونا به طور کامل باز شده است و اجراها دارد مثل سابق روی صحنه می‌رود، این است که هرچه بیشتر در تئاتر فعالیت داشته باشم. البته که بعد از ۱۸ سال سابقه تحصیل و فعالیت در عرصه تئاتر، علاقه‌ دارم بیشتر در عرصه سینما به بازیگری بپردازم. من همیشه می‌گویم دوست دارم آنقدر پرکار شوم و نقش‌های متفاوت بازی کنم که روزی برایِ یک ساعت خواب دلم لک بزند. چون هر نقشی برایِ من تجربه زندگی‌هایِ نزیسته‌ای است که در آن خودم را بهتر می شناسم و سعی می‌کنم انسانِ بهتر و تاثیرگذارتری شوم.

آناهیتا خسروی در سخنان پایانی گفت: بازیگری برایِ من مثلِ هوایی‌ست که در آن نفس می کشم و امید که تا همیشه بیکران بازیگری راه تنفس من برایِ زندگی کردن باشد.

فرزاد جمشیددانایی

انتهای پیام/