اما او همچنان صدای سابق خود دارد و ترجیح می‌دهد استراحت
کند. مقامی از حال و روز این روزهایش به «صبا» گفت: من حدود دو سال است که به‌علت بیماری و اتفاقی که برایم افتاد نمی‌توانم کار
دوبله انجام بدهم. صدا همان است ولی من در حرف زدن به مشکل خورده‌ام و خودم این را
می‌دانم.

مقامی در این‌باره ادامه داد: اما این روزها فقط کتاب می‌خوانم
و فیلم می‌بینم. مثلا کتاب «نوشتن با دوربین» به قلم پرویز جاهد را تازگی خواندم که
درباره ابراهیم گلستان بود و آن را خیلی دوست دارم. در اوقات فراغتم خیلی اهل
تماشای تلویزیون نیستم ولی اگر فیلم خوبی پخش شود می‌بینم. گاهی هم به دوستانم سر
می‌زنم، البته خیلی در تهران رفت‌وآمد نمی‌کنم زیرا تردد در این شهر بسیار سخت است
و اغلب به خانه دوستانم می‌روم که تهران نیستند. چند نفر از دوستان خوب و باوفاتر،
از همکارانم ازجمله بهروز رضوی، رضا هدایی‌پور و… هستند که همچنان با آن‌ها
ملاقات می‌کنم و وقتم را به یک شکلی پر می‌کنم.

این دوبلور در پایان گفت: من صدای همکارانم را در فیلم‌ها
می‌شنوم ولی این طور نیست که تلفن بزنم جویای احوالشان باشم آن‌ها هم به من تلفن
نمی‌کنند و باید بگویم جز نصراله مدقالچی کسی به من تلفن نمی‌زند. فرزندم هم که در
فرانسه است و خیلی زندگی شلوغی ندارم.