آقای زندگانی از فعالیت این روزهای خود برایمان بگویید:

با توجه به تغییراتی که در سازمان رخ داده است قاعدتا انجام برخی از پروژه ها
با تاخیر رو به روست. اما من پیشنهاد خاصی
برای تلویزیون نداشتم و هیچ فیلمنامه‌ای را هم مطالعه نکرده ام و کاری هم در سینما
و تلویزیون و تئاتر پیش رو ندارم اما به شدت مشغول اداره آموزشگاه هنری ام هستم.

کار
مشترکی با خانم الیکا عبدالرزاقی داشته اید؟

بله، اخیرا تیزر کتاب«دختر شینا» را به همراه الیکا عبدرزاقی کار کردیم. پیش
از آن هم حدود دو یا سه سال پیش در یک فیلم ۹۰ دقیقه ای برای گروه کودک که در جشنواره
فیلم اصفهان پخش شد با هم همکاری کردیم.

آیا کار کردن با کارگردانانی که نام آشنا نیستند ریسک نیست؟

در حال حاضر کار کردن در سینما خیلی پیش بینی شده نیست.چه بسا کار کردن با کارگردانان
به نام و مطرح به هر حال بر اساس سنت سینما و نوع روابطی که با این بزرگان دارم
شرایط کار را سخت می کند. در سینما خیلی نمی توان این را پیش بینی کرد که اگر الزاما
با یک کارگردان مطرح کار کنید و کار هم خوب از آب در بیاید. مثلا فیلم «من
سالوادور نیستم» اثر منوچهر هادی توانست رکورد فروش فیلم سینمایی در ایران را بزند.
من با مضمون، شیوه‌کاری و تکنیک، کاری ندارم ولی به هر حال شاید هیچ کس فکر نمی‌کرد
این فیلم رکورد دیگر فیلم ها را می زند وشاید خیلی از فیلم‌هایی که کارگردانان
مطرح ساختند و همه منتظر بودند اتفاقاتی در فروش برایش بیفتد ولی خلاف انتظار آنها
رخ داد. به هر حال خیلی تماشارگر پیش بینی شده ای نداریم وخوراک تماشاگران ما دیگر
مثل سابق نیست. کارکردن با کارگردانی که تازه کار اولشان هست همان قدر ریسک دارد
که با یک کارگردان به نام و مطرح بخواهیم کار کنیم.شاید فقط در اکران یک مقدار
تفاوت داشته باشد که من هم خیلی در گیرش نیستم.

تفاوت نسل شما با نسل جدیدی که تازه وارد عرصه بازیگری در
چیست؟

دوستان همدوره من طبق سنت بازیگری وارد کار شدند، یعنی در ابتدا تئاتر و بعد
تلویزیون بعد به سینما آمدند.همین پروسه حدود بیست سال زمان می برد. تماشاگران در
آن زمان نوع ارتباطی که با بازیگران داشتند ارتباط حاشیه ای نبوده است. اما مخاطب
امروز ما بیشتر به دنبال حاشیه است. با همه احترامی که برای نیروهای جوان قائلم می
گویم که نسل ما شاگرد اساتیدی چون استاد سمندریان و استاد آقالو ، خسروی و خیلی از
بزرگانی که ما شاگردشان بود. همین مساله تفاوت ایجاد می کند و بازیگرانی که آن
موقع الگوی ما بودند مثل آقای مهدی هاشمی، پرویز پور حسینی، احمد آقالو،عزت الله انتظامی،
استاد نصیریان و … به طبع ما آنها را
دیدیدم و این شدیم و هر چقدر سطح پایین تر
بیایید اصالت کار هم کمتر می شود. قاعدتا باید به این شیب ملایم به سمت پایین
طبیعی نگاه کنیم.

تحصیلات و تخصص در
این رشته چقدر می تواند به موفق بودن در این رشته کمک کند و برعکس آن تحصیلات
نداشتن چقدر مانع موفقیت شود؟

تحصیلات آکادمیک در کل جهان خیلی بحث مهمی است. در کل دنیا می بینیم که
بازیگران یا دارای سابقه درخشان و پررنگ در تئاتر هستند یا
تحصیلات آکادمیک در دانشکده‌های معتبر دارند. این مساله به شرطی در اینجا
اتفاق می افتد که امکانات دانشگاهی ما برای این رشته به روز شود و طرح درسی که
دانشجویان در رشته تخصصی خودشان دنبال می کنند تا حد زیادی تغییر کند در کل سینما
و تئاتر و بازیگران و کارهای بصری نیازمند امکانات و سرمایه هستند. و تنها کتاب خواندن
در این رشته کافی نیست. یا به صرف این که در خانواده خوب جوک تعریف میکنند و ادای
عمویشان را خوب در می آورند این هم نمی تواند دلیل بر این باشد که فرد می تواند بازیگر
خوبی باشد. بازیگری هنری است که متاسفانه استعداد داشتن یا نداشتن درآن فقط با
زمان مشخص می شود یعنی مثل سایر هنرها نیست که با چند جلسه کلاس به این نتیجه برسد
که برای این کار مناسب نیست. اما در بازیگری
ممکن است این اتفاق بر عکس بیافتد.یعنی کسی را که اصلا فکر نمی کردید می
تواند با استعداد باشد ناگهان بعد از چند وقت متوجه درخشش های او می شودیم که بسیار
جذاب و دوست داشتنی است.

آیا شما هم مانند دیگر بازیگران از بدقولی های سازمان برای
پرداخت دستمزد ها گلایه مند هستید؟

من در سال گذشته به دلیل گرفتاری هایی که برای آموزشگاهم پیش آمد نتوانستم در
تلویزوین کار کنم. و زیاد در جریان این مسایل نیستم ولی شنیده ها حاکی از آن است
که قضیه بدقولی دستمزدها صحت دارد.

غیر از بازیگری فعالیت دیگری هم دارید؟

من در حال حاضر آموزشگاه هنرهای نمایشی «سینمایش» را دارم که زیر نظر فنی حرفی
استان تهران و وزارت کار است. این آموزشگاه در پایان دوره به هنرجویان مدرک دیپلم
فنی و حرفه ای می دهد که در ۴۵ کشور مورد تایید است. اساتید بسیار خوبی چون استاد سعید مجیدی، استاد
عبداللهیان و خانم الیکا عبدالرزاقی و سایر دوستانی که در حوزه بازیگری و موسیقی
فعال هستند دراین آموزشگاه تدریس می کنند.

مدیریت آقای سرافراز را در طی این مدت چشور ارزیابی می
کنید؟

به طبع باید این را لحاظ کنیم که آمدن آقای سرافراز در بحرانی ترین دوره تلویزیون
بود. او همواره سعی بر این داشت که در جهت مثبتی تلاش کند. درباره این هجده ماه
هیچ نظر دیگری نمی توانم بدهم زیرا در این مدت از تلویزیون دور بوده ام.

آقای زندگانی نسبت به شخصیت قاری شهید حاج محسن حسنی کارگر
که نقش آن را در فیلم سینمایی«۲۴سپتامبر»بازی کردید چقدر شناخت دارید؟

شناخت من نسبت به زندگی نامه این قاری قرآن به مطالب و فیلم هایی بر می گردد
که در سایت‌ها دیده‌ام. اما از این که زندگی شخصی را که در عصر حاضر بوده است را
بازی می کنم برایم بسیار جذاب است. ولی این باعث می شود بازیگر نتواند از تمام
تکنیک های بازیگری‌اش استفاده کند و کاملا باید به صداقت نقش و فیلمنامه تکیه کند ،این
برایم سخت بود. امیدوارم که خانواده شهید هم بعد از دیدن فیلم رضایت قلبیشان کسب
شود. و این را لحاظ کنند که سینما شامل تخیل و داستان است. حتی اگر موضوعی بر اساس
واقعیت و مستند و رئال وجود داشته باشد قاعده اش این است برای جذاب شدن در عرصه
بصری مقدار زیادی از تخیل نویسنده و کارگردان و عوامل لحاظ بشود. امیدوارم خانواده
شهید با این تخیل کنار بیاییند و اجازه بدهند فاجعه ای که دامنگیر حدود ۴۰۰ خانواده ایرانی شد را با
زبان سینما گسترده تر بیان کنیم تا شاید مانع رخ دادن دوباره این اتفاق ناگوار در
یک سفر مقدس باشیم.

گفت‌وگو:اکرم رضایی ثانی

انتهای پیام/